46

3.9K 281 14
                                    

15 Aralık Pazartesi 09.00

Bora

Evden çıktığımda sokağın ortasında beni bekleyen Levent'i gördüm. Derin bir nefes alıp yanına ilerledim, beni görünce kafasını kaldırmış ve gülümsemişti.

Bu sıralar çok sık olduğu gibi sessizce yürüyorduk, en son söylediklerinden sonra o konuyu bir daha açmamıştım. Sanki artık ne desem boşunaydı, eskiden olsa onu ikna etmek için deli gibi uğraşırdım belki ama Levent'in o gün söylediklerini unutamıyordum.

Seni istemiyorum.

Bunu ondan duymak dünyanın en kötü hislerinden birisiydi. Gözlerime sevgiyle bakan o çocuk birden buz kesmişti. Ve hala da dönmek istemiyordu.
Bana onları söyledikten sonra onu geri döndürmeye çalışmayacaktım, söylediklerimin hala arkasındaydım. İstemiyorsa, istemiyordur.

"Ne düşünüyorsun?"

Kafamı yoldan kaldırıp dalgınca Levent'e baktım, her zamanki gibi seni diyemedim. Vazgeçememenin bu kaçınılmaz zorluğunun sebebi neydi ki?

"Öyle, yılbaşı falan."

Birden gözleri parladığında başta anlam veremedim, sonra geçen yılbaşının anıları benim de zihnime doluşmaya başladığında istemsiz modum yükselmişti.

Bu kadar kısa sürede ayrılacağımızı bilseydim çok daha erken kabullenmeye çalışırdım aramızda olanları.

O zaman bu kadar yıpranmazdık belki ya da tam tersi, belki de tüm bunlarla başa çıkacak kadar güçlü de olamazdık.
Sahi başa çıkabiliyor muyduk ki?

"Bu yıl baş başa kutlasak?" sorusuyla elimde olmadan heyecanlanmıştım, sonra o da ne dediğini yeni fark ediyormuş gibi toparlamaya çalıştı, kalbim daha kaç kez kırılırdı acaba

"Yani, sen ben Çetin. Başkaları olmadan. Sadece biz bize?"

Gülümsedim, "İyi fikir."

O sırada Çetinlerin oraya gelmiştik, kapılarının önünde de Çetin bizi bekliyordu. Yaklaştıkça ağzında bir otu evirip çevirdiğini fark ettim, başını önüne eğmiş elleri cebinde bahçe kapılarının önündeki betona yaslanıyordu.

Yanına yaklaştığımızda dalgınca kafasını kaldırmıştı ve asıl şoku o zaman yaşamıştım. Dudağı patlamıştı lan bunun!

"Lan! N'oldu?"

Soran gözlerle bize bakarken pekte şaşkın görünmüyordu

"Dudağın patlamış lan?" Levent bunu bir tespit gibi dile getirmişti ama aynı zamanda yaklaşıp inceliyordu da ilk defa görmüş gibi.

Çetin Levent'in kafasını hafifçe ittirirken okula doğru adımlamaya başlamıştı bile. Biz de peşinden giderken konuştu

"Bir şey yok be abartmayın."

"Lan İrem yaptı deme bayılırım buraya amına koyayım!"

Çetin yandan sırıtırken Levent onu kolunun altına almıştı, istemsizce ben de sırıtırken buldum kendimi, arada bir eskisi gibi hissetmek iyi geliyordu

"Sen de kıza harbi taktın."

"Normal değil o kız bi acayip davranıyor Alara yan sanayi üretim! Dikkat et."

Çetin aynı sırıtışına devam ederken ellini cebine sokmuş bana dönmüştü "İnsan sarrafı piç."

Gülerek ona karşılık verdim, tekrar Levent'e dönüp bir şeyler derken arka arka giderken önlerine geçtim "Yalnız o izi İrem'in yaptığını sanmıyorum."

Levent'in anında kaşları çatılmıştı "Nasıl? Başka birisi mi var?"

Çetin Levent'e anlamsızca bakıp bana dönmüştü "Hayır demek istediğim bu izin fanteziyle alakası yok, birisi vurmuş bu dangalağa."

Bu sefer Levent tekrar Çetin'in patlayan dudağına dikkatle bakmaya başlamıştı sonra hayretle geri çekildi ama Çetin hala tepkisiz duruyordu "Kim? Biriyle kavga ettin de bize mi söylemiyorsun?"

Sonunda pes edip oflarken omuzları düşmüştü "Bahsetmek istemedim babamla tartıştık biraz."

"Yuh amına koyayım! Hasan amca mı yaptı bunu? Neden?!" Levent'e bakmadan omuz silkmişti "Okula da o yüzden mi gelmedin? Bize görünmedin?"

Cevap olaraksa sadece kafasını sallamıştı bana.

Levent gibi Çetin'i kolumun altına aldım, "Anlatacak mısın?"

"Boşverin."

Levent'le Çetin'in kafasının arkasından kısa bir bakışma yaşadık, ve bir şey dememeye karar verdik.

Sonra Çetin somurtarak bana döndü "Nasıl anladın lan?"

"Kick boks kursundan oğlum, orada darbe yemediğim yerim kalmadı."

Ardından Levent'e döndü sırıtarak "Buna kalsa fanteziye çevirmişti olayı."

"Bıdıbıdıbıdıbıdı. Çok konuşma ben nerden bileyim?"

Haline sırıtmaktan alamadım kendimi, ulan, en ufak bir mimiği bile beni baştan aşağı böylesine eritirken ben nasıl unutacaktım bu çocuğu?

*

Selamm, daha çok bölüm atmak isterdim ama bugün çok yorgunum, o yüzden bugünlük son, kusuruma bakmayın ❤
Iyi okumalar❤

[ II. Kitap ] Bir Gün (bxb) • [Tamamlandı]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin