Speaking Heartbeats

Heartbeat 10

Heartbeat 10

Hindi ko pinansin ang pagtunog ng aking cellphone. Umirap ako at pinagkaabalahan ang mga wedding invitations sa harapan ko.

"Hindi mo pa ba sasagutin 'yan?" naiiritang baling sa akin ni Lena.

Nagkibit-balikat lamang ako at umiling. Hindi ko na kailangan pang tingnan ang pangalan ng tumatawag dahil kilala ko na kung sino.

Nagulat ako nang biglang inangat ni Lena ang tawag. Natataranta kong inagaw ang aking cellphone at dali-dali itong in-end call.

"Ano ba?!" singhal ko sa kaniya.

Napaarko ang kaniyang kilay sa aking tinuran. "Eh kanina pa ako naririndi sa ringtone na yan! Buti sana kung i-silent mode mo 'di ba, bruha ka."

I ignored her sarcasm and focused on checking if all the names of the guests were written on the invitation paper.

"Alam mo, Alexis. Kung may problema, harapin mo. Hindi iyong iniiwasan at pinagtataguan mo. Huwag kang pabebe, gaga! Ang tanda mo na oy!" mahabang litanya ni Lena na siyang ikinabusangot ng aking mukha.

"Tsk.. Marami pa tayong gagawin dito sa wedding invitations. Mamaya ka na dumaldal," pag-iiba ko ng usapan.

It has been three weeks of ignoring him and three weeks of misery. I wanted to confront him, but my heart was not ready for it. I'm not prepared for a hard blow to pounce on my already shattered heart.

What we had was lovely, but only one picture broke everything.

"May kulang dito, gaga," turan ni Lena na siyang pumawi sa aking nandidilim na kalooban.

"Anong kulang, Lena? Ako na lang ang kukuha."

I forced a smile when Lena raised her head to meet my eyes.

"Kailangan pa natin ng special papers."

"Sige."

Tumayo ako at isinukbit ang maliit na sling bag. "Ilang piraso ba?"

"Fifty pieces would do."

Tumango ako at tinungo ang sakayan ng jeep. Nang makarating sa mall, dumiretso ako sa National Book Store. After paying all the needed materials, inabala ko muna ang sarili sa estante ng mga libro.

I was busy scanning the blurb of the book that caught my interest when I felt someone pass through me. My eyes landed on a familiar girl with shoulder-length dark brown hair.

Sumikdo ang galit sa aking dibdib at walang pag-aalinlangang nilapitan ang babae. Tumayo ako sa harapan niya at tumikhim. Her red lips curled when she recognized me.

"Can we talk?" I asked.

Mas lalong lumawak ang kaniyang pagkakangisi kaya't nagngingitngit ang kalooban ko. I stopped myself from slapping that grin away from her face.

We made our way to McDonald's.

"What do you want? Food is on me," she coolly asked when we took our seats.

I rolled my eyes and stopped her from getting away. "Let's talk first."

Ngumisi siya sa akin. "What? Hindi ka na ba makapaghintay na malaman ang katotohanan?"

Kinuha ko ang aking cellphone at muling binuksan ang picture na ipinadala niya sa akin. Muling nanikip ang aking dibdib nang masilayan ang litratong iyon.

It's a picture of Andrei, wide-eyed, while Jinny's lips are pressed on his. Jinny has her eyes closed, but I can feel the burning passion in the picture. Iniwas ko ang mga mata sa litrato at pinilit patatagin ang loob.