Bu oydu. Kavga eden çocuk. Yamaç. Boyu benden biraz uzundu. Saçları biraz dağınıkdı. Dudağında bir çatlak vardı. Her halde kavga etmekden oldu diye düşündüm. Çatlak kanıyordu ama o bunu takmıyordu. Gözleri siyahdı. Gece kadar siyah değıldi ama bakışları gecedende soğukdu. Sert ve soğuk. Bakışları insanı kendine çekiyordu. Çok anlamlıydı. Bir çift masmavi gözden daha anlamlı. Yüzü beyazdı. Kusursuzdu. Bir sanat gibi. Dudağına vuran kişi büyük bir suç işlemiş diye düşündüm kendi kendime. Yok artık Çiçek kızım kendine gel. Sınıfdakı kızlar bana kötü bakıyorlardı. Sanırım kıskandılar. Bu benim hoşuma gitdi. Nedensizce. Hoca bana bakarak onun yanına geçmemi işaret etdi. Nasıl yani? Ukala bir çocuk beni yanına emir ediyor, hoca ise hiçbirşey demiyormu? Bu ne saçmalık? Kimki bu çocuk?
" Hocam?" bana dikkatle bakarak "Kızım lütfen bana zorluk çıkarma?" dedi özür diler gibi bakarak. Yamaç hemen " Yeni kız bence hocayı dinle. Üzme hocayı." Okulum ilk günü ve hiçkimseyi tanımıyorum. Bilmediğim bir şehirdeyim. Boyun eymekden başka çarem yok. Kaşlarımı çattım ve sinirle yerime geçtim.
" Hoş geldin YENİ KIZ " cevab vermedim. Kulağıma fısıldayarak Yamaç Kaya " Sinirliyken baya güzelmişsın" "Yüzüne güzelce vurup sağ tarafıda patlatmak vardı ama sen dua et sınıfdayız" gülümsedi. Sinir bozucu bir gülümseme. Sinifdaki kız Yamaçın gülümsediyini görünce şaşırmış gözlerle bana baktı. Bu neydi şimdi? İlk defamı gülümsüyor? Zill çaldı. Herkes ayağa kalktı. Yamaç sınıfdan çıktı. Bütün kızlar ona bakıyor. Yamaçı gülümserken gören kız. Mertin kulağına birşeyler söyledi. Mert dinledikden sonra yanıma gelib. "Yamaçımı güldürdün? Nasıl başardın bunu?" dedi şaşkın gözlerle bana bakarak. " Hayatında ilk defamı gülüyor?" kaşlarımı çatdım. " Sayılır. Genelde sınıfda gülmez. Bu sesizliyiyle etkiler herkesi" Herkes derken kızlardan bahsetdiğini anladım. Kızların hepsi etkileniyormu Yamaçtan? Haksız değiller aslında. "Peki Yamaç kim? Neden hoca birşey demedi?" biraz düşündü ve " Aslında kendi hakkında pek birşey bilmez kimse. Sır kutusu gibi. Sesiz. Sadece bildiklerimiz 19 yaşında ve bu kolejin birnevi sahibi" hemen konuyu değiştrip "Evet burası kantin. Çok büyük değil küçükde" "Güzel" dedim sakince. Yamaç Kaya kimsin sen? Zill çalınca sınıfa geçtik. Yamaç derse girmedi. Şaşırmadım. Herhalde kimise dövüyor şuan. 3 ders bitdikden sonra diğer dersler boş geçti . Mertle vedalaşıb eve doğru yöneldim. Evim uzak değildi. 5 dakika falandı. Bir dakika buda ne bu o çocuk Yamaçın dövdüğü. Napıyor burda? Kimise bıçaklamak üzereydiki polis seslerini duyub kaçtı. Mert haklıydı. Sebebi varmış. Yamaçın yaptıklarınım sebebi. Telefonum çaldı. Ayşe teyzeydi.
" Geliyorum. Merak etme" merak etmiş beni. Eve gidince hemen kıyafetimi değiştirdim. Pizza söyledik. Baya güzeldi. Uyumak için odama gitdim. Aynada kendime baktım ve Yamaçı tanımadan yargıladığım için baya üzüldüm. Yorganımın altına giridim. Yarın herşeyi düzelticem. Gerekirse özür diliycem dedim. Kendi kendime. Yarın herşey farklı olucak.
