Yoldaydık. Geri dönüyorduk. Gökyüzündem yağmur yağıyordu. Camlar kapalı olsada yağmurun sesi geliyordu. Korku vardı kalbimde. Ya ona birşey olursa. Kaybetmek korkusu böyleyse kaybetmek ne kadar acı tahmin bile edemiyordum. Lütfen benle kal. Gitme. Sen gidersen nolurum ben. Annemi ve babamı kayb etdim. Sen gidersen ne olurum ben? Bir hiç.Yaşayan ölüden farkım kalmaz. Gök o kadar korkunç gürlüyordu ki, korkmamak elde değil. Elimde ki, yüzüye baktım. Biliyorum bu günlerde geçicek. Ama iki türlü geçe bilir. Ya acıyı içime gömücektimdim. Ya da onla birlikde hep zaferimiz hakkında konuşacaktım.
Mert ve Zeyneb uyuyorlardı. Yamaçsa araba sürüyordu. Bir ara dalıb gitmişdim. Ürkütücü bir rüya gördüm. Ormanda koşuyordum. Üzerimde mavi bir elbise vardı. Hiç tanımadığım bir ses sırlar ortaya çıkmalı, vakit geldi diye bağırıyordu. Bende koşuyordum. Gerçekleri görmek istemiyordum. Evime varmışdım. Saat baktım. Saat altıydı. Saat sekkizde Yamaçla doktora gidicektim. O gelmemi istememişdi. Ama zorlada olsa ikna ede bilmişdim.
" Herşey yolundamı Ayşe teyze?" umarım Süreyyanın hiç birşeyden haberi yoktur.
" Yolunda güzel kızım. Merak etme. Sen anlat bakalım eğelene bildinmi?"
" Evet güzeldi. Gerçekten iyiki gitmişim." elime bakınca yüzüğü çıkarmayı unnutduğu fark etdim. Hemen elimi arkada gizletdim.
" Ben gidib biraz uyuyayım." dedim.
"Git kızım. Git güzelce dinlen." hemen odama doğru gitdim. İyiki görmedi. Görseydi gelde sorullarına cevab ver. Biraz dinlenmek için bir film seçib bakmaya başladım. Kırk dakikalık fimlerdendi. Hiçbirşey anlamadım. Çünkü kafam orda değildi. Film bitdikden sonra biraz birşeyler atışdırdım. Yamaçdan mesaj geldi.
Yamaç: Beş dakikaya ordayım.
Telefonu yatağa fırlatdığım an bir bildirim geldi. Hemen telefona baktım. Whattsabda bir gruba eklenmişdim. İsmine bakınca kahkaha atmaya başladım. Ayşe teyze gelmesin diye kahkahamı biraz yavaş tonda yaptım. İsmi Yamaç Kaya kalp kalp. İsmi koyan kişi Mertiydi. Kim ola bilirdi başka? Bunu gören Zeyneb hemen yazmaya başladı.
Zeyneb: Bu ne sevgilim?
Mert: Yamaçı ne kadar sevdiyimi belli etmeye çalışıyorum.
Yamaç: Mert dua et burda kızlar var. Yoksa seni ne kadar çok sevdiyimi söylerdim.
Mert: Anlıyorum Çiçek kıskanır diye söylemiyorsun. Şapşik yaa.
Yamaç: Mert kardeşim dövülmek istemiyorsan yazma.
Mert: Sevmekdemi suç. Ya burda sevgimi göstermeye çalışıyorum. Çiçek bak sen bunu boşa. Bu defa yıldızlar değil ben şahit olucam. Boşol Yamaç söyle olsun bitsin.
Yamaç: Nerdesin sen?
Mert: Susdum
Grup ismi Zeyneb tarafından 2 sevgili 2 evli olarak değiştirildi
Çiçek: Zeyneb bu isim ne?
Yamaç: Güzelim aşağıda seni bekliyorum. İsmi sonra karar verirsin.
Onu unutmuşdum. Hemen kıyafetlerimi giyinib aşağıya düşdüm. Evet ordaydı. Arabaya bindikden sonra düşünmeye başladım. Hayat ne kadar acımasız. Neden böyle? İnsan neden sevdiyini kayb eder? Acımasızca. Benle kal sevgilim. Lütfen herşey yolunda gitsin. Hastanenin önünde durduk. Ben bu durumdaysam, o şimdi ne durumda. Doktorun olduğu odaya doğru addımladık. Biz içeri girince doktor hemen gülümseyerek ayağa kalktı.
" Hoş geldiniz. Nasılsınız?"
" İyiyiz. Bunları atlatalım daha iyi olucaz." dedim. Gerçekten daha iyi olucaktık.
" Umarım herşey gönlünüzce olur. Yine seni dışarı alalım kızım. " dışarıya çıktım. Telefonum titredi. Mertiydi. Gruba değil bana yazmışdı.
Mert: Çiçek biz gele bilirmiyiz?
Çiçek: Evet gelseniz güzel olur. Adresi biliyormusunuz?
Mert: Biliyorum.
Ne kadar uzun çekti. Yamaç odadan çıktı. Hiç birşey söylemeden başka odaya geçtiler. Bende hemen gitdikleri odanın önünde beklemeye başladım. Mert ve Zeyneb geldiler. Zeyneb gelir gelmez bana sarıldı.
" İyi olucak." İyi olsun. Onsuz yaşayamam değil. Yaşarım. Ama kalbimde hep bir boşluk olur.
" Ya yenge sende ne ağlak çıktın. Benim Yamaçım güçlüdür." Merte bakarak gülümsedim. Doktor odadan çıktı.
" İyi olucakmı?" cevabından korktuğum bir soruyu sormuşdum.
" Dediğim gibi tehlike var. Saat üçde ameliyyata alıcaz. Şimdilik dinlensin. Yanına gide bilirsiniz. " kendi hiç iyi hiss etmiyordum. Kalbim çok acıyor. Ölmek gibi bir hiss yaşıyordum. Gözümün önünde birinin öleceğini görmek. Çok acı çekiyorum. Allahım sen sabr ver bana. Hemen içeriye girdim.
" Yamaç" istemsizce gözümden yaş akdı. Hayır ağlamamalıydım. Ben güçlü olmalıyım. Gözümden hemen yaşı sildim.
" Gel buraya." yanına doğru hareket etdim. Yatakta oturmuşdu. Bende onun yanında oturdum. Bana sarıldı.
" Bizde gidelim. Birazdan geliriz. Siz baş başa kalın." Zeyneb bu sözleri söyledikden sonra Mertle odadan çıktılar. Hiç birşey konuşmadık. Sadece sarıldık. Gözlerimizi yumduk. Uyumuyorduk. Nasıl uyuyalım? Hep böyle kala bilirdim. Vaktin nasıl geçdiğini fark etmedik. Hemşire içeriye girdi.
" İsterseniz hazırlanın. Birazdan ameliyyat başlayacak. Gelin biz çıkalım. " Hemşireyle odadan çıkınca Merti ve Zeynebi görmedim. Hemen kafeya doğru koşdum. Ordaydılar.
" Ameliyyat başlayacak" nefes nefese kalmışdım.Benle birlikde ayağa kalktılar. Kafe girş taraflardaydı. Asansöre biniyorduk ki, çantamın kafede kaldığını hatırladım.
" Çantam kafede kaldı." götürmeye gidiyordum ki, Zeyneb hemen kolumdan tutdu.
" Ben götürürüm." teşekkür ederim demeye halim bile olmadığı için yüzümle teşekkür etdim. Odayan çıkınca Yamaçı götürüyorlardı. Hemen yanına gitdim. Ağlıyordum.
" Lütfen yanımda kal" dedim. Lütfen gitme. Onun gözünden bir yaş akdı.
" Korkuyormusun?" bu nasıl soruydu. Neden sormuşdum.
" Korkuyorum" korkuyordu.
" İyi olucaksın. Herşey güzel olucak" sakinleştirmeye çalışıyordum.
" Ölmekden değil seni kayb etmekden korkuyorum." bende korkuyorum. Hemde çok korkuyorum.
" Hem ölürsem kurtulusun benden" o ne demek şimdi.
"Ölsen bile kurtulamazsın benden. Kefen olur bedenini sararım. Yağmur olur üzerine yağarım. Çiçek olur mezarında biterim. Ölsen bile kurtulamazsın benden" yüzüme baktı. Gülümsedi.
" Kurtulmak istemiyorum. Seni çok seviyorum" çok güzel söylemişdi.
" Bende seni seviyorum sevgilim" ameliyyathanenin tam önünde durduk. Mert ve Zeynebe baktım. Mert ağlıyordu. Gözleri yaşla doluydu. Onu ilk defa ağlarken görüyordum.
" Oğlum ağlama. İyi olucam ben." Yamaç Merte bakarak konuşdu. Hiçbirşey söylemedi. Ameliyyata girdi. Mert ağlayarak ordan ayrıldı. Zeynebde hemen yanına doğru koşdu. Nolur geri gel sevgilim. Gitme
