Paul Lahote, küçüklüğünden beri tanıdığı kuzgun saçlı kıza olan ilgisini hiçbir zaman anlamlandıramamıştı; ta ki bir kurtadama dönüşüp ona mühürlenene kadar.
Quileute kabilesi, Efsaneler, Kurtlar ve Mühür.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
"Kıza o şekilde bakamazsın, anlaşıldı mı?"
Kaşları havaya kalkmıştı, konuşması hararetliydi. Odayı boydan boya arşınlarken oturduğum sandalyeden iki büklüm Sam Uley'i izliyordum. Attığı her adımla birlikte ağzından dinleyemediğim bir kural daha çıkıyordu.
"Az önce ne oldu?" diye sordum ancak sorumu önemsemedi.
"Bir sapık olduğunu düşünebilir."
"Kafana estiği gibi yanında da bitemezsin."
Boş gözlerle bakmaya devam ettim. Sonra bir cevap beklemek yerine içinde bulunduğum duruma elle tutulabilir bir anlam yüklemeye çalıştım.
"Bu çok tuhaftı," diye mırıldandım. Sam karşımda dikildi ve ellerini dizlerine koyup benimle aynı hizaya gelecek kadar eğildi.
"Henüz hazır değil, ne olduğunu bilmiyor," dedi ve bakışlarını benimkilere sabitledi. Gözlerimi kıstım.
"Ne oldu?" diye sordum. İfadesi yumuşadı ve her zaman ciddiyetle uzanan dudakları rahatlatıcı bir gülümsemeyle kıvrıldı. Elini omzuma koyup iç geçirdi.
"Ona mühürlendin."
***
Dünyayı Kızılderililer yönetseydi nasıl olurdu?
Bu sorudan vazgeçtim ve daha küçük çaplı bir paralel evren düşünmeye çalıştım. Yalnızca merak ediyordum; Dünya üzerinde daha çok Kızılderili yaşasaydı nasıl olurdu? Ufak ancak bağımsız bir cumhuriyet kurabilseydik, payımıza düşen küçük toprak parçasında kızıl bir millet olarak yaşayabilseydik, insanların inançlarımızı daha doğru şekilde anlayabilmeleri mümkün olur muydu?
Bu soruyu da sevemedim ve olasılık havuzumdaki en görkemsiz, en mat, en gerçekçi hayali çekip çıkardım. Liderliği ve kitleleri etkileme tutkusunu bir kenara bırakalım; en azından bu küçük topluluğumuz üzerinde daha çok söz hakkına sahip olabilir miydik?
Buna kesinlikle evet cevabını verebilirdim.
Bizler yozlaşmamış bir kültüre ev sahipliği yapan topluluğun parçalarıyız. Öte yandan, bu savunma politikasının, insanların geleneklerimiz, inançlarımız ve törenlerimiz hakkında atıp tutabilecekleri boş bir meydan bıraktığını düşünmeden edemiyordum. Daha kalabalık olsaydık, yalnızca kendi içimizde kültürümüzü korumakla kalmaz, çarpıtılan gerçekliklerimiz konusunda toplumumuzu daha iyi temsil edebilirdik, şüphesiz.
Yaklaşan Potlaç ayının haberini Jacob'tan almıştım. Her potlaç zamanında, insanların bu kutsal şölenimizle ilgili yanılgıları düşünebildiğim ilk şey olurdu. Sanırım bunun en büyük nedeni, bu etkinlikle ilgili kalıcı bir anıya sahiplik ediyor olmamdı.
