Chapter 14

328 7 0
                                        


#MSeries2

He fetched me again for another dinner. Hanggang sa nasundan ng na sundan. We're together for almost every night just to have dinner. Carlos brought me to different restaurants mas gusto yata namin sa Lady Golden's kaya mas madalas kami roon. Gaya ng sabi ko hindi ko gusto ang atensyon ng mga tao ngunit dahil siya ang palaging kasama ko ay hindi talaga maiiwasan. Respetado siya ng lahat at isang mali ang hindi pag puna sa kanya.

Some nights, my thoughts would always visit me before I go to sleep. Why am I letting myself? Why am I letting him so close to me? I mean, why not? We're friends, I guess. And for me it's not bad to be seen having dinner with your friend almost every night. It's normal even though I know how society calculates people's movements in public. They will put meaning over small things.

"Can we asked for another bottle? Naumay na ako sa pangalan ko, e."sabi ko.

He gave me a smile and call for the waiter. Nasa Lady Golden's ulit kami sa gabing ito. Sa usual table kung saan overlooking ang view. Tinaggal na ang kanyang coat and tie. Nakabukas ang dalawang butunes sa kanyang dress shirt.

He's silent tonight. Maybe he has some personal problems and I respect privacies so I didn't asked. Hindi matanggal ang tingin niya sa akin simula pa kanina hanggang ngayon. Everytime I look at him, he won't look away. Kaya ang nangyayari ay ako nalang ang iiwas at iirap sa kawalan.

Paano kaya no? Paano pag dumating sa point na sabihin niyang may nararamdaman na pala siya sa akin. Ano kayang magiging reaksyon ko? Is it possible that I can give back the feelings he has for me, If ever? We always go out for dinner and nothing more. I think it won't ever happen. Sa libro lang may ganon at wala sa reyalidad.

I sighed. The lights dramatically danced again tonight. Nilagok ko ang huling Martina sa aking baso.

"I won't be available tomorrow night..."he spoke up, breaking the silence, at may panghihinayang sa kanyang boses.

Nilingon ko siya at nginitian. "Ayos lang. Busy rin ako bukas para sa presentation ko next Monday. We'll take our time."saad ko at binalik sa buong syudad ang tingin ng may kaunting panghihinayang.

I bit my lower lip and tried to hid something. There's something about my feelings right now that I cannot pinpoint what it is. This is wrong. Hindi dapat ganito, Martina.

He took me home again. And just like that, I watched his car move away from where I am standing. I sighed. Napagtanto ko na. Ang isang gabi ay nakakapanghinayang nga. Bakit kaya? I sighed and went inside our house.

Sinalubong ako ni Auntie Cora sa sala. Dim na ang ilaw at tanging sa kusina nalang ang maliwanag.

"Oh, Auntie, gising pa kayo?"tanong ko.

She's locking the windows and fixing the curtains.

"Inaayos ko lang. Siya nga pala, bilin ng daddy mo na umakyat ka raw sa study niya at may sasabihin siya..."

"Sige, po. Dadaan ako bago sa aking kwarto. Matulog kana po, Auntie..."bilin ko.

"Oo..."

Dad's study room is half opened. I'm about to enter but I heard him talking to Haide. So I stopped and listen for a moment. Alam kong masama ang makinig sa usapan ng ibang tao pero bahala na.

"Malalaman rin naman niya kaya bakit pa patatagalin? It's now or never..."rinig kong sabi ni daddy.

"Alam ko. Kaya lang sobrang aga pa. Isa't kalahating buwan pa naman ang hihintayin natin. Maraming pang araw, Aryel..."sa tono ng boses ni Haide ay parang pinipigilan niya si daddy.

MS 2: To Own Her (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon