MS 2: To Own Her (Completed)

Chapter 16

#MSeries2

I found myself inside the bar. I've been crying silently as I drink. Nasa bar counter ako at tahimik na umiinom. Whenever I close my eyes dad's emotionless face always flashed and the scenes, his words kept on replaying inside my head. Ang sakit lang talaga.

Nilagok ko ang isang shot at humingi pa ng isa. Hinawi ni Mikaela ang kamay ko para pigilan ako. At kung paano niya nalaman na narito ako ay hindi ko alam. I didn't call her, heck I don't have my things with me cuz I left it at work.

"Isa pa!"pilit ko sa bartender at inabot ulit sa kanya ang shot glass.

"Hindi na kasi!"Mikaela hissed beside me.

Pinag agawan namin ang shot glass. Dahil mapilit siya ay binigay ko na sa kanya.

"Sige, sayo na 'yan. Isang bote ng Bacardi nga!"utos ko.

"Hay naku!"

Mabilis na inabot ng bartender ang isang bote ng Bacardi. Tinungga ko kaagad iyon at ang alak ay naglakbay sa aking sistema. Napapikit ako sa sobrang pait. But I don't care. I wanna get drunk and just forget what happened. Even if I know tomorrow I'll bleed for it again.

"Nakailang inom na siya?"Martina asking the bartender.

"Nakadalawang Hennessy at anim na shot glass po, ma'am."

"Kita mo na? Akin na 'yan, dear!"sabay abot sa bote na nasa kamay ko.

"Don't! Mikaela!"I yelled.

She tried to get it away from me but I didn't let her. Muntikan pa akong nahulog sa high chair dahil sa pag ilag sa kanya. Nag agawan tuloy ulit kami.

"Will you just let me? I want to forget everything so I'm drinking! Pagkatapos nito uuwi na ako, promise!"sabi ko sa kanya.

"Hindi na kasi, dear. Nakailan kana, e. Stop that, okay? I'll drive you home."

Umiling ako. Nakapikit na ang mga mata ko pero gusto ko pang uminom. I want to pass out and worry tomorrow. Pagod na akong mag isip. If only I can sleep forever I wouldn't bother drinking. Matutulog ako hanggang sa hindi na ako magising.

Kinuha ni Mikaela ang dalawang kamay ko at hinawakan ang mga iyon. Pinaharap niya ako sa kanya at taimtim na pinagmasdan. Naiiyak na naman ako. I saw sympathy on her face. I saw sadness in her eyes for me.

"Marti, I know you're hurt. But please? Let's go home. I'll take care of you. I'll be beside you. I'll listen to you. I'm your friend so I'll always be here for you. Come on..."sabi niya, umiiyak.

Hot tears flew down. What she said is very comforting. But then, even of she's there I can't just stop thinking about it. Ni hindi ko kayang pag usapan dahil iyon ang papatay sa akin. Kinuha ko ang kamay sa pagkakahawak niya at uminom na naman sa bote. I heard her protests but no one can stop me. I'm sorry, Mikaela. I just have to.

Ilang segundo kaming natahimik. Siguro napagod siya kakapilit sa akin na tumigil na. Anak ako ng may ari ng malaking winery sa buong Pilipinas! Hindi ako takot sa alak. Kundi sa ibang bagay.

"Can I sleep in your condo tonight?"I asked without looking at her.

"Of course. You can sleep in my condo forever so let's go."subok niya.

"Mamaya na. Gusto ko pang uminom."saad ko.

"Naku! Tatawagan ko na iyong si Carlos para sunduin ka dito!"

"Che!"agap ko."That stupid businessman too! Akala niya siguro madadala ako sa mga padinner niya, e, hindi naman!"

"Hoy! You're so mean!"