#MSeries2
Sa lahat ng sinabi niya ano pa ba ang paniniwalaan ko? Maniniwala pa ba ako?
I get that Sofia before was threatened to me. That she made things hard for me and worst almost killed me. All of those threatening moments in my life is a no joke. I was traumatized for years and made me very cautious. No one is in her right mind if she does things just to hurt others. To satisfy anger and even a solution to a problem. Kung naka abala pala ako noon sa buhay nilang dalawa ni Carlos sana kinausap niya nalang ako ng maayos dahil alam ko naman ang dapat kung gawin. No need to do things that will hurt me physically.
But love makes all human stupid. Makes all human do stupid things just to protect their love. Protecting thier love in a way of hurting other people. A kind of protection that will harm anybody.
Who does that?
"Thank you for the services during my stay."pasalamat ko sa bellboy na nagdala ng gamit ko pababa.
It's time to leave the hotel and go home. Masaya man nakakapanghinayang parin. I promised to myself that one day if I have time I will visit again.
"Walang anuman po, ma'am. See you soon, po."the bellboy said and bowed his head before he left.
Nakapag check out na ako kasama ang iba pa. I was wrong about thinking that Aela and Ryan are still in thier room because when I saw them in front of the hotel with thier luggages, she waved her hand at me immediately.
Ako mismo ang lumapit tangay ang aking maliit na maleta. Nagbeso siya sa akin.
"Nag breakfast kaba kanina? Hindi kita napansin sa restu."aniya.
"Nag kape lang ako. I'll see you in Manila?"
Nalukot ang mukha niya panandalian ngunit nakabawi rin naman agad.
"I'll set time for us to catch up soon. Syempre mamimiss kita..."malambing niyang saad.
I laughed and tap her shoulder. "Alright. Maghihintay ako."
Bumilog ang mga mata niya tanaw ang aking bandang likod.
"Carlos!"she exclaimed.
I bit my lower lip. Hindi ko na kailangan pang lumingon dahil sa amoy palang ng pamilyar niyang pabango alam kong nakalapit na siya sa amin ni Aela.
"Good morning..."he greeted in his usual tone.
"Good morning! Akala ng asawa ko umalis kana kagabi."si Aela.
"I didn't."
Tumango si Aela at kumaway kay Ryan para ipaalam na nandito pa si Carlos at kasama namin. When Ryan knew, Carlos went to him but left his luggage on front of us. Hindi ko alam kung sinadya ba niya pero parang ganon narin dahil sa aking harap mismo ito nakapwesto.
"That was a fun night. I enjoyed a lot."balik ko sa usapan namin.
"Indeed! Wait lang, saan ka pala sasakay papuntang airport, sa van? We brought our car. Sama ka nalang sa amin? Or baka pwede mapakiusapan si Carlos na sa kanya kana sumakay kasi nagdala rin naman siya ng sasakyan niya. Kawawa ka naman kung sa van kapa. Wait. Excuse me..."
Oh my god her mouth!
Hinatak ko siya sa braso para mapigilan sa gagawin.
"Ae, no. It's okay taking the van. Ayos lang ako sa van."natataranta kong saad dahil sa binabalak niya.
"Ha?"kunot noo niya,"Mag isa kalang doon kung ganon. Tsaka ayos lang kasi mabait naman si Carlos. I'll tell him so don't worry. Carlos..."
My god! Halos mapasabunot ako sa sariling buhok dahil sa kanyang ginagawa. Ayaw ko naman siyang masabunutan dahil anong point kung gawin ko hindi ba?
BINABASA MO ANG
MS 2: To Own Her (Completed)
General Fiction"With just a short period of time, I've learned to love him. I never know why but I just did. And it's deep." Martina Queiruz.
