[Unicode]
သူများတွေအတွက်တော့ မုန်တိုင်းပြီးရင်လေပြေလာမလားမသိပေမယ့် ကျွန်တော့အတွက်တော့ မုန်တိုင်းပြီးသွားလဲ အပျက်အစီးတွေပဲ ကျန်ခဲ့တယ်...
"ဟျူနင်းခါအီ လာဦး!"
ဆူဘင်းက မီးဖိုချောင်ထဲကနေ ဟျူနင်းကိုခေါ်တယ်..
အလိုက်သိတဲ့ထယ်ဟွန်းကတော့ ဘောမ်ဂယူကိုလမ်းထိပ်ထွက်စောင့်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတယ်.."ရော့ ဒီဆေးသောက်ထားလိုက်"
ဆူဘင်းက ဆေးတစ်လုံးနဲ့ရေတခွက်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပေးပြီး အေပရွန်ဝတ်ကာ ဟင်းချက်ဖို့ပြင်တယ်..
အသီးအရွက်တွေကိုဘေစင်မှာဆေးနေတုန်း ခံစားလိုက်ရတာက ခါးတစ်ဝိုက်ကိုသိမ်းကျုံးပြီးဖက်လိုက်တဲ့လက်တစ်စုံ.."အကို~"
အဖျားခတ်နေတဲ့ခေါ်သံက ဆူဘင်းကိုကြက်သည်းထစေတယ်..ပုခုံးထက်က ဟျူနင်းရဲ့ခေါင်းကလဲငြိမ်ငြိမ်မနေပဲဘယ်ညာလှုပ်ရမ်းနေတယ်..အခုချိန်မှာ ဘေစင်ကကျတဲ့ရေထက် ဆူဘင်းရဲ့လက်ဖျားတွေကပိုအေးစက်နေပါလိမ့်မယ်..
"ဖယ်!!"
ဆူဘင်း ဟျူနင်းလက်ကိုဖြုတ်ချပြီး တွန်းထုတ်လိုက်တယ်..
ဟျူနင်းက လန့်မသွားဘူး ဒီလိုဖြစ်မယ်ဆိုတာသိပေမယ့်အရဲစွန့်ကြည့်တာ..အရင်အချိန်တုန်းက ဆူဘင်းရင်ခွင်ထဲမြုပ်နေတာက သူကိုယ်တိုင်ဆိုပေမယ့် အခုတော့ဆူဘင်းကိုသူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာထည့်ထားနိုင်နေပြီ..ဒါနဲ့တင် တွန်းထုတ်ခံရကျိုးနပ်ပြီ..ဆူဘင်းကဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ခေါင်းငုံ့ကာအသက်ပြင်းပြင်းရှူနေတယ်...လေပြေလာတော့မယ့်အတိုင်း..
"ဟျူနင်း..တော်ကြရအောင်..
ငါတို့ ညီအကိုတွေလို သူငယ်ချင်းတွေလိုပဲနေရအောင်..အဲ့ဒါက ပိုပြီးသင့်တော်လိမ့်မယ်"တကယ်တော့ အပျက်အစီးတွေပါပဲ..
"မလုပ်ချင်ဘူး! အကိုနဲ့ကျွန်တော်ကဘာလို့ သူငယ်ချင်းလိုနေရမှာလဲ! အဲ့ဒါဖြစ်နိုင်လို့လား"
YOU ARE READING
다시 《Again》
Fanfiction"우리가 다시 사랑에 빠지면.." "What if we fall in love again.." #Soobin #HueningKai