다시 《Again》

Chapter-22

[Unicode]

《Our Start Line_》
🌧🌧
မိုးရွာတာကိုမကြိုက်ဘူး..ရာသီဥတုအုံ့မှိုင်း​နေရင် စိတ်ကပါအလိုလို​လေးတတ်တာမို့ ဖြစ်နိုင်ရင်မိုးရာသီကို​ဖျောက်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့အထိပဲ..
ဒါ​ပေမယ့် အဲ့ဒီ​​နေ့​နောက်ပိုင်းမှာ​တော့ မိုးရွာတာကို သ​ဘောကျလာမိတယ်..

"အလျင်လို​နေတဲ့ပုံပဲ ဒီထီးယူသွားလိုက်ပါလား"

ထီးတစ်လက်ကိုကမ်း​ပေးပြီး ခပ်တိုးတိုး​ပြောတဲ့အသံက အခုထိအာရုံထဲမှာစွဲ​နေတုန်း..

"ကျွန်​တော်က သူငယ်ချင်းကို​စောင့်​နေတာ သူလဲထီးပါလာလိမ့်မယ်ဆို​တော့ ဒီထီး..ယူချင်ယူသွားလိုက်ပါလား"

မျက်လုံးထဲကမထွက်ဘူး..ကြင်နာတတ်တဲ့လူ​တွေအများကြီး​နဲ့ တွေ့ဖူးဆုံဖူး​ပေမယ့် ဘာလို့​ရှေ့က​ကောင်​လေးရဲ့ကြင်နာမှုက သူ့ကိုရင်ခုန်​စေရတာလဲ..
သူ​ကြောင်ကြည့်​နေမိလို့ထင်တယ်..သူ့မျက်နှာ​ရှေ့ကို လက်နဲ့ယမ်းပြတယ်..

"ဒီမှာ..ယူမှာလား မယူဘူးလား"

မြင်မြင်ချင်းအချစ်ဆိုတာမျိုးကိုအယုံအကြည်မရှိတဲ့သူ မိုးကိုမချစ်တဲ့သူက ပထမဆုံးအကြိမ် အချစ်ကိုယုံခဲ့သလို မိုးစက်​တွေကိုလဲသ​ဘောကျခဲ့တယ်..

"အကို မိုးရွာတာကိုသ​ဘောကျတာလား.."

အိမ်​​​ရှေ့တံခါးဝမှာ မိုးရွာတာကိုထိုင်ကြည့်​နေတဲ့ဟျူနင်းက ​ဘေးမှာထိုင်​နေတဲ့ဆူဘင်းကို​မေးတယ်..

မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ​ခေါင်မိုးစက်ကစီးလာတဲ့မိုး​ရေ​တွေကလက်ဖဝါး​ပေါ် တ​တောက်​တောက်ကျ​နေတဲ့အရသာကို ခံစား​နေတဲ့ ဆူဘင်းက​​ပြန်မ​ဖြေဘဲ ပြုံးပဲပြုံးတယ်..

"အကိုဆူဘင်း..ဘာ​တွေစဥ်းစား​နေတာလဲ"

ဆူဘင်းမျက်လုံးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်တယ်..သူ့​ဘေးက ကမ္ဘာ​ပေါ်မှာအကြင်နာတတ်ဆုံးလူသားကို​မြင်နိုင်ဖို့..

"မင်းကိုပဲသ​ဘောကျတယ်..
မင်းအ​ကြောင်းစဥ်းစား​နေတာ"

ရုတ်တရက်ကြီးရင်ခုန်စရာစကား​တွေ​ပြောလိုက်တဲ့
ဆူဘင်းရဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်ဘက်ပါးမို့မို့​ပေါ်က အစဥ်လိုက်ဖြစ်​နေတဲ့ မှဲ့နက်နက်​လေးနှစ်စက်ကို ဟျူနင်း နမ်းရှုံ့လိုက်တယ်..
မျက်လုံး​နဲ့ နှာတံကြားကမှဲ့​ကို​တော့ လက်ညိုးထိပ်​လေးနဲ့ပဲ ခပ်ဖွဖွပွတ်လိုက်တယ်..