다시 《Again》

Chapter-23

[Unicode]

ကြယ်​တွေစုံတဲ့ညဆို​ပေမယ့် ​ယောန်ဂျွန်းမ​ပျော်နိုင်​သေးဘူး..
မျက်နှာ​ပေါ်က​ ​ဘောမ်ဂယူ​ပေးလိုက်တဲ့ မြင်သာမြင်ဖူးတာ တစ်ခါမှမကပ်ဘူး​သော facial maskဆိုတဲ့အရာကလဲ ယားကျိကျိ..ဆွဲခွာလိုက်ချင်​ပေမယ့် "မိနစ်၂၀အတိကျမှာ ခွာ​နော်!"ဆိုတဲ့ ​ဘောမ်ဂယူရဲ့အသံကျယ်ကျယ်က နားထဲမှာတဝဲလည်လည်..

"မနက်ဖြန်အဆင်​ပြေပါ့မလား"

ပုံမှန်စတိုင်ကျကျ​နေတတ်တယ်ဆိုတာက ငယ်ငယ်တည်းက ​မေ​မေက ဝတ်တတ်စားတတ်​အောင်သင်​ပေးထားခဲ့တာရယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုရှိတာရယ်​
ကြောင့်​လောက်ပဲ..ဒါ​ပေမယ့်အခုလိုမျိုး လူ​တွေအလည် စင်​ပေါ်မှာ ​မော်ဒယ်လုပ်ဖို့ဆိုတာက​​တော့ ဘဝရဲ့အကြီးမားဆုံးစိန်​ခေါ်မှုတစ်ခုလို ​အ​တော်​လေးသတ္တိ​မွေးရမယ်ထင်တယ်..
______
"​ဘောမ်ဂယူ!!ထ​တော့!!"

ခန္ဓါကိုယ်ကထချင်​နေပြီ ဒါ​ပေမယ့်မျက်လုံးကိုဖွင့်မရတာမျိုးလူတိုင်းကြုံဖူးကြမှာပါ..အထူးသဖြင့် တစ်ညလုံးဖုန်းကြည့်မိရင်​ပေါ့..

"ထ..ပြီ.."

ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး အတင်းမျက်လုံးကိုဖွင့်ကြည့်​တော့ ခုနကလာ​အော်သွားတဲ့ အကိုဆူဘင်းမရှိ​တော့ဘူး..

"အား ​မျက်လုံး​အောင့်လိုက်တာ.."

​​တွေ့ရာအင်္ကျီကို​ကောက်စွပ်ပြီး အပြင်ထွက်​တော့မှ အမြဲတမ်းထတဲ့အထိနှိုးတတ်တဲ့ အကိုဆူဘင်းက ဒီ​နေ့မှတစ်ခါထဲ​အော်ပြီးထွက်သွားရတဲ့ အ​ကြောင်းပြချက်ကို​တွေ့တယ်..

"အစ်ကို​ဘောမ်ဂယူ ထပြီလား ဂွတ်​မောနင်း~"

"မင်းကအ​စောကြီးဘာလာလုပ်တာလဲ"

ဟျူနင်း​ရှေ့မှာ ဆံပင်ပွ​ယောင်း​ယောင်းကို လက်နဲ့ထိုးဖီးရင်း မျက်လုံး​တွေ​ဖောင်းအစ်​နေတဲ့ ဘောမ်ဂယူပုံစံက လမ်းထဲက ညစ်​ပေတူးက​လေးလိုပဲလို့ ဟျူနင်း​တွေးမိတယ်..

"သူလာတာ စောတာမဟုတ်ဘူး မင်းထတာ​နောက်ကျ​နေတာ ​ဘောမ်ဂယူ..ညက ဂိမ်း​တွေ​​ဆော့ပြီး ​နောက်ကျမှအိပ်တာလား မျက်လုံးကလဲ​ဖောင်း​နေတာပဲ"