다시 《Again》

Chapter-14

[Unicode]ဆူဘင်းဒီ​နေ့အရမ်းကို စိတ်ရှုပ်ပြီးစိတ်တိုလွယ်​နေတာမို့ ​နေ့လည်စာ​တောင်မစား​တော့ပဲ ရုံးခန်းထဲမှာပဲ​မှောက်​အိပ်နေလိုက်တယ်..​စော​စောပြန်ချင်​ပေမယ့်လဲ အပြီးသတ်ရမယ့် ဒီဇိုင်း​တွေရှိ​သေးတာမို့ အလုပ်ကိုပဲအာရုံစိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်..

"အာ..ဒီစက်ကလဲတကယ်ကိုပဲ!"

ဆွဲထားတဲ့ အိမ်ဒီဇိုင်း​တွေကို ​ကော်ပီကူးဖို့ မိတ္တူကူးစက်ကိုဖွင့်​နေ​ပေမယ့် အကျိုးမ​ပေးတဲ့စက်က မှင်​တွေထပ်ပြီး မလှမပ​တွေထွက်လာတယ်..စိတ်​ပေါက်​ပေါက်နဲ့ စက်ကိုပိတ်ကန်လိုက်​တော့ အထဲကလုပ်​ဖော်ကိုင်ဖက်အကို တစ်​ယောက်ကထွက်လာတယ်..

"ဆူဘင်း..အဆင်​ပြေရဲ့လား..ဘာကူညီ​ပေးရမလဲ"

"အဆင်​မပြေဘူး..အကို ဒီစက်က ပျက်​နေတာလား"

​ပြောရင်းထပ်ကန်လိုက်တဲ့ ဆူဘင်း​ကြောင့် ​ရှေ့ကလူပါလန့်သွားတယ်..တစ်ခုခု​တော့လုပ်ဖို့လို​နေပြီ..
____
"အ​မေ! ကျွန်​တော်ပြန်လာပြီ"

အကို​ယောန်ဂျွန်း လမ်းမှာ​ပြောပြသ​လောက်က​တော့ အ​မေဖြစ်သူက အကို၁၀နှစ်​လောက်ကအက်ဆီးဒန့်တစ်ခု​ကြောင့် စကားမ​ပြောနိုင်​တော့ဘူးတဲ့..တိုက်ဆိုင်တာက ကျွန်​တော်လဲငယ်ငယ်တုန်းက စကားမ​ပြောနိုင်​တော့တဲ့အဘွားအတွက် sign languageသင်ဖူးတာမို့ အကို့အ​မေ​ပြောတာ​တွေနားလည်နိုင်မယ်ထင်တယ်..

"မင်္ဂလာပါ ​တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ခင်ဗျ ချွဲ​ဘောမ်ဂယူပါ"

အကို​ယောန်ဂျွန်း ဘာလို့အရမ်းချော​နေရလဲဆိုတဲ့အ​ကြောင်းပြချက်က အခုကျွန်​တော့​ရှေ့မှာတင် ထိုင်​နေတယ်..ပြီး​တော့ အရမ်းလှတဲ့အပြုံးနဲ့ကျွန်​တော့ကိုပြုံးပြတယ်..

"အ​မေ ကျွန်​တော်​ပြောတဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတာ​လေ..​
ဘောမ်ဂယူ ခဏစကား​ပြော​​ပေးထား​နော် အကို​ကော်ဖီသွား​ဖျော်ဦးမယ်"

"ဟုတ်"
______
​ကော်ဖီ​ဖျော်​နေတုန်း အိမ်​ရှေ့ခန်းက ​ဘောမ်ဂယူ့ရဲ့ရယ်သံကျယ်ကျယ်ကိုကြားတယ်..တဆက်တည်းမှာပဲ မကြားရတဲ့နှစ်ချီ​နေတဲ့ အ​​မေ့ရဲ့ရယ်သံသဲ့သဲ့ကိုပါကြားလိုက်ရတာမို့ ​ကော်ဖီခွက်၂ခွက်ကို ကိုင်ပြီးအမြန်အိမ်​ရှေ့ခန်းကိုထွက်​တော့..