다시 《Again》

Chapter-6

[Unicode]

"တင်း​တောင်"

"ဘယ်သူလဲ"

​​အထဲဝင်လာတာက မ​တွေ့ရတာကြာတဲ့ညီ​လေးတစ်​ယောက်..

"ဝိုး~~လာ ညီ​လေး လာ"

"ဝတ္ထု​တွေ​ရေး​နေတုန်းလား အကို​ဘောမ်ဂယူ အာ အဲ့လို​မေးရမှာမဟုတ်ဘူးပဲ ပြသာနာရှာ​နေတုန်းပဲလား အကို"

ထယ်ဟွန်းက ​ဘောမ်ဂယူပုခုံးကိုဖက်လိုက်ရင်း​ပြောတယ်..

"မင်းလဲသိတဲ့အတိုင်း စာ​ရေးတာက ငါ့ဘဝရဲ့အနှစ်သာရ​လေ"

"အဲ့ဒါဆိုလဲ ကိုယ့်လက်ပ်တော့​​ပေါ်မှာပဲ​ရေး​လေ ဘာလို့သူများအတွဲကြားထဲမှာ ဇာတ်လမ်း​တွေလိုက်​ရေး​နေတာလဲ"

"​​ဟေ့ ဘရားသား..မင်းကဟို​ကောင်​လေးရဲ့သူငယ်ချင်းဆို​တော့ ဟို​ကောင်​လေးဘက်ကပဲလိုက်မှာ​ပေါ့..ဒါ​ပေမယ့် ငါကချွဲဆူဘင်းရဲ့သူငယ်ချင်းအရင်း​ခေါက်​ခေါက်ကြီး​လေ..ငါ့သူငယ်ချင်းခံစား​နေရတာကိုထိုင်မကြည့်​နေနိုင်ဘူး"

"စကား​တွေတတ်​နေတာပဲ စာ​ရေးဆရာလို့မ​ပြောရဘူး"

ထယ်ဟွန်းက ​ဘောမ်ဂယူပုခုံးကိုဖက်​နေရာက​နေ ညစ်သလိုလုပ်​နေတယ်..

"ဖယ်ဖယ်!!လည်ပင်းအစ်လာပြီ!!"
__

🏠မာဆဲရိမြို့တစ်​နေရာ__

"ဆူဘင်း ဒီတ​ခေါက်​ရော ဘာအ​ရောင်လဲ.."

"ခရမ်းနုဆိုး​ပေး အကို"

မ​နေ့ညကအိပ်မက်မက်တယ်..သစ်ပင်ကြီး​တစ်ပင်ကိုမှီပြီးထိုင်​နေတဲ့သူ့​ပေါင်​ပေါ်မှာဟျူနင်းက အိပ်​နေတယ်တဲ့..အရမ်းကိုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပဲ..ဟျူနင်းရဲ့ဆံပင်ဖွာဖွာ​လေးကိုထိကိုင်ခွင့်ရခဲ့သလို မှိတ်ထားတဲ့မျက်ခွံ​လေးကိုလဲ နမ်းခွင့်ရခဲ့တယ်..သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အိပ်မက်ထဲကဟျူနင်းက ရှပ်အင်္ကျီခရမ်းနု​လေးကိုလဲဝတ်ထား​သေးတယ်...

ဆူဘင်းက တပတ်လုံးအလုပ်လုပ်ပြီးစီနီယာဖြစ်ခဲ့တဲ့အင်ဂျင်နီယာရဲ့သင်တန်းမှာ စ​နေ​နေ့ဆိုစာသင်​ပေး​နေတယ်..အင်ဂျင်နီယာအလုပ်ကလစာ​ကောင်း​ပေမယ့် တိုက်ခန်းငှားခနဲ့တင် ထက်ဝက်​ကျော်ကုန်​နေပြီမို့ အပိုဝင်​ငွေရ​အောင်လို့ ကမ်းလှမ်းလာတုန်းက လက်ခံခဲ့တယ်..
ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတဲ့အလုပ်မို့လို့ပင်ပန်း​ပေမယ့်လဲ အဆင်​ပြေပါတယ်..