다시 《Again》

Chapter-15

[Unicode]

"အကို..အတူတူပြန်မယ်​လေ"

ည​နေရုံးဆင်းချိန်​ရောက်​တော့ ပစ္စည်း​တွေသိမ်း​နေတဲ့ဆူဘင်းခုံနားမှာ ဟျူနင်း​ယောင်လည်လည်လုပ်​နေပြီး​ပြောလိုက်တယ်..

"ပြန်မ​ဖြေဘူးဆို​တော့ တူတူပြန်မယ်ဆိုတဲ့သ​ဘော​ပေါ့"

ဆူဘင်း​​မော့ကြည့်လိုက်တယ်..

"ငါ​မြေ​အောက်ရထားနဲ့ပြန်မှာ"

"ရတယ်​လေ ကျွန်​တော်လဲစီးဖူးချင်​နေတာ"

ရထား​ပေါ်​ရောက်​တော့ ရုံးဆင်းချိန်မို့လို့ နည်းနည်းကျပ်​နေတာ​ကြောင့် ဟျူနင်းနဲ့ဆူဘင်းမတ်တပ်ပဲရပ်​နေရတယ်..

"အကို​ရောက်​တော့မှာလား"

​ဘေးမှာ လက်တန်းကိုကိုင်ပြီး ရပ်​နေတဲ့ ဆူဘင်းက
ရထားနံရံက မှတ်တိုင်​တွေ​ရေးထားတဲ့စာရွက်ကိုကြည့်တယ်..

"၄မှတ်တိုင်..ဘာလို့လဲ မူးလို့လား"

"မဟုတ်ပါဘူး.."

သူတို့၂​ယောက်လိုမျိုးမတ်တပ်ရပ်​နေရတဲ့လူ​တွေလဲများတာမို့ ဟျူနင်း ဆူဘင်း​ဘေးကိုနည်းနည်းပိုတိုးလိုက်တယ်..
နှစ်​ယောက်သားက အရပ်ကလဲရှည် ရုပ်ရည်​ကလဲ​ပြေပြစ်​တော့ ရှေ့ကခုံမှာထိုင်​နေတဲ့ ​ပြင်သစ်ကောင်မ​လေး​တွေကငမ်း​နေကြတာ အသိအသာပဲ..

"အဟမ်းအဟမ်း!"

ဟျူနင်း​ချောင်းဟန့်လိုက်တယ်..ဒီ​မိန်းက​လေး​တွေက ရာရာစစဘယ်သူ့ကိုလာငမ်း​နေတာလဲ..
​
ဘေးဘက်ကိုလှည့်ကြည့်​​တော့ နားကျပ်တပ်ထားတဲ့ဆူဘင်းက နှုတ်ခမ်းကပွစိပွစိနဲ့ သီချင်းလိုက်ညည်း​နေတာထင်တယ်..
ချစ်ဖို့​ကောင်းလို့ကြည့်​နေတုန်း ဆူဘင်း​ဘေးက ခပ်ထွားထွားလူရဲ့ မရိုးမသားအကြည့်​​တွေ​ကြောင့် ဟျူနင်းပြာယာခတ်သွားတယ်..
သေချာပြန်ကြည့်လိုက်​တော့ ဆူဘင်းကိုကြည့်​နေတာထက် ဆူဘင်းလွယ်အိတ်ကိုကြည့်​နေတာ..
ဆူဘင်းကိုပဲအသိ​ပေးရမလား ​အော်ပဲ​အော်လိုက်ရမလား​စဥ်းစား​နေတုန်း ​ဘေးကလူရဲ့လက်ထဲမှာ ဓါးတိုကို​လျှပ်တပြက် တွေ့လိုက်တာမို့ ဟျူနင်း​ထပ်တွေးမ​နေ​တော့ပဲ ဆူဘင်းကိုအတင်းဆွဲလိုက်ပြီး ​သူ့​ရှေ့ကိုပို့လိုက်တယ်..
ကိုယ်တိုင်က​​​တော့ ခဏ​လေးအတွင်းမှာပဲ လက်​မောင်းတစ်​လျှောက် ပူကနဲခံစားလိုက်ရတယ်..