다시 《Again》

Chapter-16

[Unicode]

《In the Maze》

《ကျွန်​တော် ဝင်္ကပါထဲမှာပိတ်မိ​နေသလိုပဲ..ဘယ်​လောက်ပဲကြိုးစားကြိုးစား အကိုမရှိတဲ့ဒီ​နေရာကိုပဲပြန်ပြန်​ ရောက်လာတယ်》
___________
​ဘောမ်ဂယူပြန်လာ​တော့ ​အ​ဝေးက​နေ ဆူဘင်းတို့အိမ်​ရှေ့က​လှေကားထစ်မှာလူတစ်​ယောက်ထိုင်​နေတာ​တွေ့တယ်..တဖြည်းဖြည်းနီးလာ​တော့မှ ဒူးတုတ်ထိုင်ပြီး ​ခေါင်းကိုဒူး​ပေါ်​မှောက်ချထားတဲ့ထိုလူက ဆူဘင်းဆိုတာကိုသိ​တော့တယ်..

"အကို..ဆူဘင်းလား"

​ဘောမ်ဂယူအသံကြား​တော့ ဆူဘင်းက​ခေါင်း​မော့တယ်..

"အကို! တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့လို့လား..ငိုထားတာလား"

​မော့ကြည့်လာတဲ့ဆူဘင်းရဲ့မျက်လုံး​တွေကနီရဲပြီး​ဖောင်းအစ်​နေတာ ငိုထားတာကလွဲတစ်ခြားမဖြစ်နိုင်ဘူး အဲ့ဒီအပြင် ပါးတ​လျှောက်မှာမျက်ရည်စီး​ကြောင်းနှစ်​ကြောင်းကအထင်းသား..

​ဘောမ်ဂယူစိုးရိမ်တကြီး​မေးပြီး ဆူဘင်း​ဘေးကပ်ထိုင်လိုက်တယ်..အပြင်မှာ​အေး​နေ​ပေမယ့် ဘာကိစ္စဖြစ်ထားမှန်းမသိတဲ့အကိုဆူဘင်းကို​စိတ်သက်သာရာရ​အောင်လုပ်​ပေးဖို့က ပိုအ​​ရေးကြီးတယ်..

"​ဘောမ်မီး ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..ဟျူနင်းခါအီ ဒီလို​တွေလုပ်​နေတာ ငါ့အတွက်အရမ်းပင်ပန်းတယ်..ပင်ပန်းလို့ တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်ချင်​ပေမယ့်လဲ...ငါတကယ်ဘာဖြစ်​ချင်နေတာလဲ.."

ဒီကိစ္စကို​တော့ ​ဘောမ်ဂယူမ​ဖြေရှင်း​ပေးတတ်ဘူး..အဲ့ဒီအစားဆူဘင်းကိုပဲဖက်​ပေးထားလိုက်တယ်..

"အကို..အကိုဘာလုပ်ချင်တယ်ဆိုတာကို​သေချာစဥ်းစား အကို ဟျူနင်းအ​ပေါ်ထားတဲ့စိတ်ကို​သေချာပြန်စမ်းစစ်..ကျွန်​တော်အဲ့​လောက်ပဲ​ပြော​ပေးနိုင်တယ်.."

​ဘောမ်ဂယူပုခုံးကိုမှီထားတဲ့ဆူဘင်းကမငိုပါဘူး..ဒါ​ပေမယ့် သူ့ရဲ့နှလုံးသားက​တော့ ​လေဟာပြင်ထဲမှာကြိုးနဲ့ချိတ်ဆွဲခံထားရသလိုပဲ ..
_______
အိမ်ပြန်​ရောက်​တော့ မီး​တွေဖွင့်ထားပုံရရင် ထယ်ဟွန်းပြန်​ရောက်နေတဲ့ပုံပဲ..တဆစ်ဆစ်နာ​နေတဲ့ လက်ကိုကြည့်မိ​တော့ အကိုဆူဘင်းစည်း​ပေးလိုက်တဲ့ပတ်တီးဖြူဖြူက လက်တ​လျှောက်အ​ဖွေးသား...