ျပတင္းေပါက္ကို ျဖတ္၍ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ တိုးဝင္လာေသာ ေန၏ အလင္းတန္းေၾကာင့္ ေသာ္တာရွင္းသန္႔ အိပ္ေနရာမွ မ်က္လံုးဖြင့္ကာ ပတ္ပတ္လည္သို႔ ေစာင္းငဲ့ကာ ၾကည့္လိုက္ေလသည္
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနစဥ္ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ဝင္လာေသာ သူတစ္ေယာက္...
"နိုးၿပီလား ကေလး...နိုးရင္ ဒီျမဴစြမ္ေလး စားလိုက္ေနာ္ ေဆးေသာက္ရမွာမလို႔"
နွစ္လိုဖြယ္ အၿပံဳးနွင့္ အသက္၅၀အ႐ြယ္ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္...လက္ထဲတြင္ ကိုင္လာေသာ ျမဴစြမ္ထည့္ထားသည့္ လင္ဗန္းကို ကုတင္ေဘးရွိ စားပြဲေပၚတင္လိုက္ကာ စကားဆိုလာေလသည္။
"အေဒၚက ဒီစံအိမ္ရဲ႕ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္,ေဒၚညိဳျမတင္..အကိုေလး ေခၚသလို ေဒၚႀကီးညိဳလို႔လည္း ေခၚလို႔ရတယ္..
ဒီအိမ္မွာ အေဒၚတို႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ အနွစ္၂၀ေလာက္ရွိေရာေပါ့..အကိုေလး ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ဆိုပါေတာ့"
"အာ ဟုတ္ကဲ့...ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ခဗ်"
"ေအးပါကြယ္..တစ္ခုခုလိုအပ္တာရွိရင္ အေဒၚ့ကို ေျပာေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့...ဒါနဲ႔ေလ ကိုကို...သြားၿပီလားဟင္?"
"အကိုေလးက ၇ခြဲေလာက္ဆို သြားၿပီ ကေလးရဲ႕...မသြားခင္တုန္းကေတာင္ မင္းကို ေသခ်ာဂရုစိုက္ေပးဖို႔ မွာခဲ့ေသးတယ္"
ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ပူတာလား?မျဖစ္နိုင္တာ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမွ မခ်စ္တာ...
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂရုစိုက္ဖို႔ မွာခဲ့တယ္ဆိုေတာ့..ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကို မမုန္းေတာ့ မမုန္းဘူးပဲ...ဟီး
ခ်စ္ဖို႔ မေတာင္းဆိုရဲပါဘူး ကိုကို...မမုန္းဖို႔ေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ပါရေစ။
"ကဲ..ထၿပီး အစာစား၊ေဆးေသာက္လိုက္ဦးေနာ္...ၿပီးမွ ျပန္နားခ်င္ေနာ္ ကေလး"
"ဟုတ္ကဲ့..ဟီးး"
မေန႔က အရိုက္ခံထားရ၍ ခႏၲာကိုယ္တစ္ခုလံုး က်ိန္းစပ္စပ္ျဖစ္ေနေသးသည္။သို႔ေသာ္ ေဆးထည့္ထားေပး၍လားမသိ၊သက္ေတာ့ သက္သာေနၿပီ။
ကုတင္ေပၚကထဖို႔ ေဒၚႀကီးညိဳ၏ အကူအညီယူရသည္။ထို႔ေနာက္ ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ ခ်ေပးေသာ ျမဴစြမ္ျပဳတ္ကို အကုန္စားၿပီးေဆးေသာက္လိုက္သည္။
ကိုကိုက ဂရုစိုက္ေပးဖို႔ မွာခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ကိုကို႔စကားနားေထာင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ဂရုစိုက္ရမယ္...ဟီးး
ေပ်ာ္လိုက္တာ ကိုကိုရယ္...ရထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြေတာင္ ကိုကို႔စကားေလး တစ္ခြန္းေၾကာင့္ အကုန္ေပ်ာက္သြားၿပီတဲ့...
YOU ARE READING
ဇာတ္ရံ(ဇာတ်ရံ)
Romanceဇာတ္ရံ-ဟုတ္တယ္ သူ႔ဘဝဇာတ္လမ္းမွာ ဆူးေျငာင့္မရွိေအာင္ ပံ့ပိုးေပးမယ့္ ဇာတ္ရံ။ဗီလိန္တစ္ေယာက္လို မနာက်င္ေစမယ့္ ဇာတ္ရံ။ဇာတ္လိုက္တစ္ေယာက္လို အခ်စ္မခံရတဲ့ ဇာတ္ရံ။သူအေလးမထားတဲ့ ဇာတ္ရံ။အာရံုမရွိတဲ့ ဇာတ္ရံ။သူတန္ဖိုးမထားတဲ့ ဇာတ္ရံ။ဇာတ္ရံေနရာမွာ ေက်နပ္ေနတဲ့ဇာတ္ရ...
