Haram Bro |Texting

sitte ve hamsun

"Ya bak şimdi." diyerek 35. kez aynı başlangıcı yaptıktan sonra çilekli pastadan bir dilim daha aldı.

"Eee hadi ama yarım saattir oyalayıp duruyorsun." dedim.

Son dilimini aldıktan sonra çatalı masanın üzerine bıraktı ve arkasına yaslandı. "Rahatladım biraz. "

"Evet. Seni dinliyorum."

"Babam." diyerek söze başladı. "Geçen sene evi terk etmişti biliyorsun."

Şaşkın bir şekilde ona bakarak kaşlarımı çattım. "Bilmiyorum Ahsen. Neden bilmiyorum acaba ?"

"Nasıl ya? " dedi bilememezliğe vurarak. "Demiştim sana."

"Ahsenciğim." dedim gülümseyerek.  "Bana dediğin tek şey babanın işi yüzünden başka bir şehre taşınması ayda bir de sizi görmek için izin kullanması."

Daha sonra konuşmasına fırsat vermeyerek devam ettim. "Yani az çok belliydi halinden. Her konusu açıldığında somurtup duruyordun. Bu yüzden hiç sormadım. Açıkcası bu anı hep bekledim diyebilirim."

"Vay be Efnan." dedi gülemeye çalışarak. "Sen çok iyi birisin."

Bakışlarımı masaya çevirdim. "Sağol. Sende öyle."

"Biri seni övünce hep utanıyorsun."

Güldüm. "Eee anlat bakalım. Yıllardır güldüren şey nasıl oldu da senin gibi birini ağlattı."

"He evet o mesele. " diyerek tekrar aynı ciddiyetine döndü. "Babam evi terk etmişti ama yine de bazen geliyordu. Şimdi ise eve evrak yollamış. Boşanacaklar."

"İnanmıyorum, gerçekten mi? " dedim üzülerek.

Tekrar ağlamaklı olmuş ve gözleri sulanmıştı. Sürekli gözlerini kaçırarak başka yerlere bakıyordu. "Öyle işte. İçimde tutmak da bir yere kadar. "

"Babanı sevdiğini biliyorum. Senin için çok zor olacak."

Kafası salladı. "Hıhı." dedikten hemen sonra da tekrar ağlamaya başladı.

Oturduğum yerden kalkarak onun yanına geldim ve tüm içtenliğimle sarıldım. "Ya ağlama kıyamam ben sana."

"B-bir dilim daha ç-çilekli pasta." dedi zor bela konuşurken

"Hı ?"

"Bir dilim daha yersem susarım." diyerek gözlerime baktı.

Anında kendi toparlamış ve burnunu çekmeye başlamıştı.

"Pasteneyi ele geçirmeye nedersin ?"

~

Uzun geçen bir haftasonundan sonra nihayet pazartesi olmuş ve okula gelmiştik. Ahsen yine yolculuk boyunca konuşmamıştı.

"Abinle alıp veremediğin mi var ?" dedim fısıldayarak.

Ahsen beklediğimden daha açıkça bir cevap vermişti. "Evin reisi zannediyor kendini. Ona sinirleniyorum sadece. Her şeyime karışıyor. "

İpleri elinde tutmayı seven ve baskın bir karakteri vardı Ahsen'in. Abisinin de böyle olduğunu düşünürsek evdeki durumlarını tahmin edebiliyordum.

"Hiç kavga ediyor musunuz? " dedim gülerek.

Ortamı yumuşatmaya çalışıyordum.

"Küçüklüğümüzden beri. Kavga etmede iyiyimdir. Her zaman yenerim."

"Vaay be bizim Ahsen'e bak sen! "

"Tabi oğlum kimse benle kapışmasın alayının icabına bakarım evelallah. "