KARA İKİLEM # YANILGI SERİSİ 1

BÖLÜM 36

Keyifli okumalar...
ASYA

"Karan nerede Mirza?İyi olduğunu söyle.
Ona bir şey olmadığını söyle."diye haykırırken deli gibi etrafımı saran boğucu beyazlığa bakıyordum.Gözlerim aradığı ışığı bulmak için ordan oraya koşarken koluma sarılan elden kurtulmak için silkelesem de Mirza bırakmadı.

"Sakin ol.Karan'ın durumu iyi başını vurmuş sadece.Odaya aldılar."dediğinde içime su serpilse de Karan'ı gözlerimle görmeden kalbimdeki bu ağırlıktan kurtulamayacaktım.

"Odası nerede?Onu görmek istiyorum."
diyerek telaşla sordum.

Mirza başı ile tamam dercesine işaret ederek önden yürümeye başladığında onu takip ettim.

Koştura koştura geldiğim için nefes almakta zorlanırken,sakinleşmeye uğraştım.Karan'ın beni böyle dağılmış görüp moralini bozmak istemiyordum.Ama lanet olsun.Ona bir şey olduğu için öyle korkmuştum ki Hazan'ın evinden nasıl çıktığımı bilmiyordum.

Kahvaltının ardından Hazan tekrar odaya kapanınca,ona kafasını toparlayabilmesi için zaman vermiş,evi toparlayıp peşindense Ateş ile ilgili bulduklarımızı incelemek üzere masanın başına geçmiştim.Ama bu incelemem sırasında gelen telefonla dikkatim dağılmış,cevapladığım da ise Mirza,Karan'ın hastahane de olduğunu söylemişti.Başımdan aşağı sanki kaynar sular dökülmüş gibi elim ayağım tutmazken çıkardığım gürültü ile Hazan odadan fırlamıştı.

Dün akşamdan beri içimde olan sıkıntı sanki beni uyarırmış gibi aldığım bu haberle tekrar ayaklanırken korku içinde Nehir'i aramış Hazan'a gelmesini istemiştim.

Sonrasi ise Hazan'ın bende geleceğim sözlerine karşılık onu engellemem ve yola koyulmam arasındaki geçmek bilmez yol ile devam etmişti.

Zihnimin kargaşası arasında Mirza'nın açtığı kapıdan içeri dalarken sonunda aradığım görüntüye kavuşmanın verdiği gönül rahatlığıyla bembeyaz yatağın üzerinde yarı oturur halde duran Karan'a atıldım hızla.

"Çok korktum Karan.Çok korktum.Sana bir şey olmasından çok korktum.Sana yetişememekten..."ne dediğimin farkında olmadan sadece kaybetme korkusuyla kurduğum cümlelerden ziyade,ciğerlerime çektiğim kokuya odaklanmışken binlerce kez şükrediyordum Allah'a.

"Hişt..İyiyim külkedisi.Ufak bir kaza geçirdim sadece.İyiyim.Bak bana bir şeyim yok."derken Karan yatıştırıcı sesi ve sırtımda beni sakinleştirmek ister gibi yumuşakça gezdirdiği eli ile derin nefesler alıyordum.

İyiydi.Karan iyi Asya.Allah'a şükür.Allah'ım ona bir zarar gelmesine izin vermediğin için şükürler olsun.

"Asya bana bak güzelim."diyen Karan geriye çekilirken dolmuş gözlerimi,o görmesin diye kapattım.Ağlamamı istemiyordu.Onun üzülmesini istemiyordum.

"Gözlerime bak.Gökyüzünü benden saklamayacağın konusunda anlaşmıştık."
sesinde duyduğum kırgınlığa açtım gözlerimi.Bunu yapmamla dışarı taşan yaşlarım,aşağıya uzanamadan Karan'ın avcuna hapsoldu.
Avuçlarıyla yüzümü sararken gözleri üzerimdeydi.

"Korkma güzel gözlüm.Dökme içimi burkan yaşlarını bir şey olmadı.Sadece ağaca çarpınca başımı vurmuşum.Hem kontrollerimde yapıldı.Turp gibiyim.Bir tek şişen alnım için krem kullanacağım.Ağlama artık."sildiği her gözyaşımın ardından yerine yenisi eklenirken,yüreğimden söküp atamadığım korkumla göğsüne yumuldum.