Twisted(Elianza Series #1)

-Kabanata 41-

Hi this is raw and edited.

"We...s-should really correct that baby instead of c-calling me tito...should you call me... p-papa instead?" Nanlaki ang mga mata ng anak ko.

I just shook my head. This is really happening.

"P-Papa?" gulong tanong niya.

Napaupo ako sa gilid ni Vince.Sinundan ako ng tingin ni Veron.

"Mama- tito...papa?"litong lito na ang anak ko at ang tanging nagawa ko lang ay tumango at hilahin siya papunta sa akin.

"Yes anak...si papa...your papa"namamaos kong sambit.Natigilan si veron akala ko nung una ay yayakapin niya si Vince pero hindi niya yun ginawa sa katunayan ay mas lumayo siya at si Travis na kanina ay galit at tampo ang na sa mata ay napalitan ng butil butil ng luha.Sinuntok niya ang ama at ang tanging ginawa lang nito ay yakapin siya.

"P-papa"basag ang boses nito.

"Papa...I've been good t-this...past years papa...bakit-"hindi ko alam ang pinupunto ni Travis siguro sa paulit ulit kong sabi noon sa kanila na magpakabait kasi yun ang gusto ng ama? Hindi ko na rin mapigilan at bumuhos na rin ang mga luha ko.Niyakap ko si Veron habang dinudungaw ang mag ama na masinsinan naguusap.

"You makes papa so proud Travis...I am so proud of you" paulit ulit na sinabi ni Travis ang hinanakit sa ama. Hindi ko alam kung ilang oras kaming ganoon.Sa malamig na gabi nandito kami sa parking lot.

Alam kong nilalabanan niya lang ang sarili niya para wag maging mahina sa harap ng anak.Alam ko yun sa bawat taas baba ng balikat niya. Sa namumula niyang mga mata.

"Baby... ayan na si papa oh...hindi ka ba mag hhi kay papa anak?"mahinang bulong ko kay Veron.Umiling ang anak ko.

"Mama...ayoko na po ng card"biglang nanliit ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Baby whats wrong?"maingat na tanong ko pero umiling lang siya agad na binitiwan ang manika na kahit sa pagtulog niya ay ayaw niyang bitawan.

"B-Baby..." umiling siya at umatras.

"w-wala po akong...p-papa"nangingig ang balikat niya ng sinabi ito.Nakaawang ang bibig ko hindi inaasahan ang pangyayari.I am expecting one of them to be this hard, but it never Veron...more so its Travis..Siya sa kambal ang nagtatanim ng tampo sa ama.Nagtama ang mata namin ni Thyron.A tear drop on his cheek.Kahit sa liit ng boses ng anak sa pagkasabi nito alam ko narinig niya ang binitiwang salita ng anak.

"Baby...I.."hindi ko alam ang sasabihin ko para maibsan ang pagtatampo ng anak.I always see Veron as a more welcoming child rather than her twin.

In one swift move she was hug by her father.Umiiyak siya habang niyayakap ni Vince.

"Baby...I love you.."tanging usal ni Vince which makes Veron also give in to his father.Its funny to think they didn't get close to each other even for a day pero isang yakap lang ng ama sa dalawa ay parang hindi sila nawalay dito ng ilang taon.I cant supress newly form tears so they flow to my cheek nonstop... This is what we lose for years.

Habang yakap ang kambal ay muli niya akong tinitigan.His eyes scream so much pain,longing and dissappointment but never the blame.I never see him blame me for what I have through his eyes.He stretch his left hand to hold me.Hinila niya ako papunta sa kandungan niya kasama ang kambal...kasama ang mga anak namin.He kiss my hair and keep on shushing the twins.

"I'm sorry...I'm so sorry bella"paulit ulit niya iyon sinabi habang nasa kandungan niya kaming tatlo.Paulit ulit lang na tango ang nagawa ko.

These are all the things we lose. These are all the things we won't lose anymore.