yüreğime konan dert "kaisoo (tamamlandı)

5.2

Araba evimin önünde durduğunda inmek için hiç acele etmiyorum ve ona bakıyorum. İtirafıma hiçbir şey söylemedi daha, aramızdaki bu söylenmek için savaş veren cümleler bizi sessizleştiriyor çünkü her şey o kadar hızlı ki bu gecelik susmamız gerektiğini biliyoruz. Başımı ondan yana çevirdiğimde bakışlarımız birleşiyor, vücudum sanki ılık bir deniz dalgasıyla sarılıyor. "Seni hemen şimdi öpsem çok güzel olur, ama tüm komşular beni nişanlı sanıyor. Babamın yüreğine inmesin şimdi."

"Annenin yüreğine inmez mi?"

"O biliyor zaten nişanın arka planını, planı yaparken bizi duymuş, üçümüze de kinli o yüzden." Dizlerindeki ellerine uzanıp tutuyorum. "Hem annem seni biliyor."

"Biliyor mu? Ne ara?" Şaşkınca bana dönüyor bakışları. "Dün geceye kadar ben bilmiyordum biz diye bir şey olduğunu?"

"Biz mi? Ne güzel yakıştı ağzına."

"Lafı değiştirme Jongin."

"Ay, sen Jongin dedikçe bana bir haller oluyor. Sanki ismimi yeni öğreniyormuş gibi oluyorum." Anlat artık dercesine yüzüme bakıyor. "Neyse anneme gelirsek de, sabah kıyafetlerini gördü işte ama önceden anlamış bendeki değişimi. Senin için haftalardır mesaiye kalıyorum malum."

"Benim için mi kalıyordun mesaiye?" Yüzündeki kaslar gevşiyor, tatlı tatlı gülümsüyor.

"Kimse kalmadı diye bahane edip sürekli senin odanda çalışıyordum, bence bir ornitorenk bile anlar nedenini ama yine de sen bilirsin."

"Korkmuyor muydun yani?"

"Koskoca bir yetişkinim ben sence güvenliği bile olan bir binada neden korkayım ki yalnız kalmaktan?"

"Benim için gecelere kadar çalıştın yani?"

"Seninle kalabilmek içindi ve ayrıca çok çalıştığım da söylenemez, online yemek kurslarında geziniyordum."

"Projelerin baya başarılıydı."

"Seni etkilemek istiyordum çünkü."

"Başardın o zaman."

"Farkındayım." Ona uzattığım sol elimi iki elinin arasına alıp parmak uçlarıma dokunuyor. "Neden hep taze kurabiye gibi koktuğunu merak ederdim, pişirmeyi sevdiğin içinmiş."

"Bana sorsaydın ya?"

"Bana deli görmüş gibi bakıp, iyi misiniz müdürüm demen için mi? Sağol Jongin ama o kadar delirmemiştim o zamanlar."

"Şimdi delirdin mi yani?"

"Bende akıl bırakmıyorsun ki? Benlik bir olay değil yani ben yalnızca kurbanım."

"Çok aşıksın bana."

"Öyle galiba."

"Galiba mı? Kalbim kırıldı. Neyse üzülme, ilacın bende."

"Neymiş ilaç."

"Bizzat benim ve dediğin gibi ne yapsan gönlüm var."

"Seni gönlümce sevebilmekten başka bir şey istemiyorum, bir de senin de beni sevmen tabii ki."

"Şanslısın ki sana karşı boş değilim."

"Çok şanslıyım bence de."

"O zaman beni geri evine götür." Alnıma parmağının ucu ile vuruyor.

"Unut o işi, hadi artık sen evine git."

"Senle kalmak istiyorum." derken ona şirince bakıyorum ama işlemiyor.