Chapter 33: Hidden Homes

9 4 0
                                    

"AVRIA?" Jazzy softly called her.

Lumingon si Avria dito. "Oh? You're awake."

Jazzy smiled a little then stood up to then walked ahead to Avria. She halt when she she reached in front of her. Avria craned her neck while looking dumbly.

"Hmm?" Avria hummed.

"Are you okay?" Jazzy softly asked.

Avria nodded. "Hmm, yeah."

Jazzy's eyebrows furrowed. "Don't lie to me."

Avria looked up to the sky outside the window. May mga studyante din pala ang Realm Lux maliban sa kanila. May mga studyanteng lumilipad gamit ang kanilang kapangyarihan. Nakasout sila ng magagarang uniporme. Her heart clenched. Gusto din niya ang mga ganyan. Iyong nakakalipad ng malaya na parang ibon. Nakakatawa na parang walang problema, at may mga kapangyarihan na magagamit para maprotektahan ang sarili. Avria is smiling sadly.

Sinundan ni Jazzy ang paningin ni Avria. Tsk, ang mga Majestic Elites. Magagara minsan pero mga matapobre. She sighed. Hindi naman sa nilalahat pero kadalasan ay oo.

"You want to be one of them?" Jazzy asked while still looking above.

Avria shrugged.

Tumingin sa kanya si Jazzy na may pagtatakang mukha. "Huh?"

Avria smiled. "Ayaw ko na gusto ko. Gusto ko lang naman na may kapangyarihan ako, katulad nila. Para mas maprotektahan ko kayo. At ayaw ko dahil I'm belong to you guys... to Hoterio." She said genuinely.

Jazzy's heart swell in glee. Her heart pound so fast, and someone touches it and caressed it. Jazzy blinked twice and beamed. She lift up her right hand and tousled her hair. "Hindi mo naman kailangan ng kapangyarihan para maprotektahan mo kami, Avi. You always protect us, always. Palagi kang nagsasarili at tinatago ang mga impormasyon na maaring ikakapahamak namin. Akala mo, hindi namin pansin na minsan natutulala ka lang, at kung tatawagin ka namin ay ngingiti ka na parang wala lang. Minsan nga ay napapaisip kami kung bakit palagi nalang ikaw. Na parang wala lang kami saiyo dahil kaya mo lahat e. Sa panahon na hindi ka pa nagkaroon ng pagkalimot ng alaala ay palaging ikaw ang lumulutas sa problema. Sa mga misyon at maging sa problema sa special unit. Kaya kahit wala kang kapangyarihan, magagawa mo pa din na lumaban."

Avria's eyes moist. Hindi niya alam... hindi niya alam na ganito pala ang nararamdaman nila. Her head hang low, not minding her disheveled hair. Jazzy hug her, making Avria's head rested on her Jazzy's stomach. That moment, Avria cried. The tears flowing down to the floor are the evidence of immense build up emotions she felt for how many days. She was lost for a moment and yet, here she is finding her way back home.

Yes, her home. Her home is where she is now.

"Avi... do you want to visit the hidden homes?"

Hidden Homes? Si Granny Grandy. She want to see her again. The only person who raised her up until she can be independent.

Avria craned her neck and nodded. "Hmm, I want to visit Granny Grand." She said in a feebly.

Jazzy beamed. "Sure. Tomorrow, we'll set. For now, rest." She said firmly then help her stood up, and assisted Avria to her bed.

Jazzy tucked Avria to bed. Avria didn't know why but unexpectedly she feel sleepy. Jazzy smiled and brushed her hair gently while humming. Avria unforeseenly felt okay with Jazzy's hum. Like its telling her to rest and everything will be okay. Tomorrow is another day. Then with that, Avria was pulled to oblivion.

KINABUKASAN, handa na silang dalawa ni Jazzy at Avria. Dala - dala na din nila ang kanilang sarili. May magic inventory sila e. Kaya wala silang bibitbitin.

IncantareTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon