Geçmişimdi, çocukluğumdu, bugünümdü, yarınımdı. Ama asla hayal ettiğim kişi değildi. Çocukluğumun masum yanı hiç değildi.
***
"Geldim." Dedi, dudaklarıma doğru. "On sekiz sene sonra evime geldim." Belimde ki elleri sıklaştı, kendine tamamen yasladı...
Bölüm şarkılarımız: Bolahenk - Kaybolan yıllar jenerik / Bolahenk - Kaybolan yıllar Ansızın fon / Foushee - Deep End
Bölüm sınırımız: 60 Beğeni 300 Yorum
Bilgilendirme: Bölümlerimiz artık her Pazar saat 21:00'da sizlerle olacak. Keyifli okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ZEMHERİ - 14. BÖLÜM
"Bundan sonra benim değil, senin karşında diz çökecek herkes," hala şaşkın şaşkın olanları izleyen mavi gözlerime pür dikkat bakmaya devam etti. "YalnızcaPrag'ın değil, tüm dünyanın hükümdarı sen olana kadar durmayacağım."
🎈 Bu ana kadar, hayatımın bu noktasına kadar hiçbir zaman bu kadar ölümsüz olacağımızı hissetmemiş, düşünmemiş ve hiçbir zaman da kendi hikayemin esas kadını olacağına inanmamıştım.
Hayatımın hiçbir yerinde böylesine değerli hissettiğim bir an yoktu. Zorlukla hafızamı zorlamama rağmen hayatımda hiçbir zaman bu kadar yüksek bir mertebeye layık görülmediğimi fark etmek zor olmamıştı.
Ömrümün binbir yerinde herkes tarafından hor görülürken -annem ve abim dahil- önce bir kız çocuğu, sonra yetişkin bir bireyden öteye yolum yokken, Çakır Maraz Saruhan; bana bir ülke teslim ediyordu. İsimsiz müvekkil ve huysuz avukattan çok öteye bir hayat veriyordu.
Bu bizdik. Bizim Delibal hikayemizdi. Bir avukatın ve sevdiği kadın uğruna devrim başlatan bir adamın hikayesiydi.
Yolumuz nasıldı, ne kadar yorucuydu ya da ne kadar zorluydu bilmiyorum ama; bu yolun sonu ne olursa olsun, hayat bize ne yaşatırsa yaşatsın ben ömrüm yettiğince, avucumun içinde olan bu sıcacık eli tutmaya ve de bu ülkenin kraliçesi olmaya devam edeceğim.
Bu benim için bir söz değil, bir yemindi. Huysuz avukattan, isimsiz müvekkiline bir yemindi.
Kalbimin atışları göğüs kafesime sığacak gibi değilken, her an göğüs kafesimi delip çıkacakmış hissiyle titriyordum. Heyecandan dilim damağım kurumuştu. Beklenmedik şeylere alışkın olmadığım aşikardı ancak, karşımda ki adamda beklenmedik şeylere bayılırdı. O, Çakır Maraz Saruhan'dı. Beklenmedik savaşlar, beklenmedik kavuşmalar yaşatırdı. Alışmam zaman alacak olsa da en nihayetinde şimdiden az çok alışmış sayılırdım.
Sevgilim, benim sevgilim; Çakır Maraz Saruhan'ım, tüm ülkeyi dizlerinin üstüne çöktürmekle kalmamış; kendi de tüm herkesin gözü önünde dizlerinin üstüne çökerek bana karşı olan bağlılığını tüm dünyaya basın önünde duyuruyordu.
