12
JULES
"Woah woahh mr A! Sparring lang to hindi combat!!" Sigaw ng mga kasama ko sa sparring namin. Tiningnan ko sila ng walang emosyon. Tss. mga may sugat na sa mukha yung isa dumudugo na yung gilid ng labi. tss
"Bakit ba kasi mainit na mainit yang dugo mo mister A. Pati Gwapo kong mukha nasisira." Sigaw ni Luke habang pinupunasan ang gilid ng labi nya.
Bakit nga ba sobrang badtrip ako? Nakaka Asar! Ano naman kung boyfriend nya yung bwisit na Zephyr na yun? Wala lang naman si Maxine sakin diba? Pero bakit pakiramdam ko akin sya!?
"Manahimik ka." Sabi ko kay Luke tumingin ako kay Farrah. " Yung pinapagawa ko sayo nagawa mo na ba?"
"Ok naman mister A. Nasa office nyo na po yung mga pinapagawa nyo." Sabi nya. Tsss
"Bakit nga ba kasi bwisit na bwisit ka?" Tatawa tawang sabi ni Lander. Kinuha ko nalang yung towel ko at nag punas ng sarili. Nasaan ako? Nasa HQ ako. Base ng Alcantara-Villaflorcsecret business. Di kami mafia kung ayun ang iniisip nyo. Mas magandang sabihin na Agency kami. Eto ang unang pinahawak sakin ni papa year pagkatapos akong makalabas ng hospital. Kaya nga siguro lumaki ng ganito ng katawan ko dahil sa sobrang hirap ng training. They train me as a leader. Ewan ko. Sabi ni papa eto na talaga ang ginagawa ko kahit pa noong di pa nawawala ang ala ala ko pero pakiramdam ko hindi. Pakiramdam ko napaka estranghero ko sa lugar na to.
Ano ba ginagawa ng agency namin? We are protecting humans life. Syempre yung iba may katapat na malaking halaga. Money for security. We wont assassinate but we can kill just to protect.
"Bakit mo ka--"
"Shut up, Farrah." Sabi ko. Sya lang kasi ang nakaka alam ng mga pinapagawa ko sa kanya. For me its confidential. Hindi dapat malaman. Lalo ng lalo na ng mga ungas na kasama namin ngayon.
"Hoy, Hoy ano yan. Hala kayo may tinatago nanaman kayo saking lahat. Dont tell us nag kaka developan na kayo??'
"Tado. Wal na kayo roon. Manahimik nga kayo kung ayaw nyong masapak nanaman kayo." Sigaw ni Farra. Natawa nalang ako. Di ko lang kasi alam kung bakit ko nga ba yun ginagawa. Ano ba talaga pumapasok sa utak ko bakit sya yung araw araw, minuminuto at sigusigundong naaalala ko.
Napapabayaan ko na nga ang trabaho ko dahil sa kaiisip sa kanya. I want Maxine. I want her. Pero yung sinabi ni Amon na may pamilya ako. Na may Asawa at anak ako na di ko alam kung nasaan. Ayung yung pumipigil sakin na gumawa ng paraan para makuha sya. Isama pa si Selena. Arrrg! Di ko na alam ang gagawin ko.
" I better go." Paalam ko sa kanila ata kinuha na ang mga gamit ko. Ano pa nga ba gagawin ko dito wala naman na silang maitutulong sakin.
"Mr. A. Yung request ni mr. Chan. Granted ba??" Tanong ni Makkie.
" Kayo na bahala doon. Mag deploy kayo o ano bahala na kayo.." Sabi ko at umalis na...
ZEPHRY
"Zep! Gising ka na pala. Halika na, kain na tayo." yaya ni maxine sakin pagkapasok ko palang sa kusina.
Nangiti sya habang nag aayos ng kakainan namin. Napangiti na rin ako. Kung sya lang naman ang makikita ko sa twing gigising ako sa umaga. Talagang gaganahan akong gumising araw araw.
Mabilis akong lumapit at niyakap sya mula sa likod pero mabilis syang kumawala na para bang ayaw nyang mahawakan sya..
" Sorry." sabi ko.. Tumingin sya sakin at alangang ngumiti.
"Kain nalang tayo. Uuuhhh tanghali na rin kasi" komento nito at umupo na. Napabuntong hininga ako at umupo nalang din. Zep first day palang kasi. Masasanay din sya.. Nagpunta ako sa lababo at naghugas ng kamay pag katapos nun ay umupo na ako sa tabi nya at kumain ng nakakamay. Napangiti ako dahil meron ng pagkain sa plato ko. First time may gumawa nito para sakin.
"May kutsara Zep." sabi nya.
"Di ako sanay. Alam mo kasi walang kutsa kutsara sa lansangan. Pagkahalukay mo ng pag kain sa basurahan.. Kahit na madumi at mabaho ang kamay mo. Kain lang" sab i ko kay Maxine na ikinatitig nya sakin. Parang di makapaniwala na sinabi ko yun. "Bakit? Di ba halata sakin na namamalimos lang ako noon?"
Umiling sya.
"Noong 9 years old ako. Tumakas ako sa
ampunan dahil na rin sa strikto ang mga madre doon.. Akala ko madali sa lansangan pero mali ako. Natuto akong mamasura, mamalimos at matulog kung saan saang banketa. Noong 13 ako sa construction naman ako napunta. Doon nga ako nakita ng manager ko. Ngayon eto na ako si Zephyr Cast.. Top male model. Ang layo ng narating ko no?"
"You're tough." napangiti ako. Habang tuloy tuloy ang pag kain ko. Di ko kahit kaylan ikinuwento ang buhay ko sa iba. Pero sa kanya parang kailangan kong ipaintindi ang buhay ko sa kanya. Napatitig ako sa kanya.. Ang ganda nya sobra. Kung ako lang sana ang una nya nakilala. Siguradong mamahalin ko sya ng sobra.. Fuck Zephyr ano sinasabi mo? Inlove agad? Gusto mo lang siguro sya. Ayun lang yun.
"Zep ma le-late na ako" pukaw nya sa atensyon ko.
"Wait lang tapusin ko lang to" sabi ko sa kanya. Ngumiti naman sya at lumabas na ng kusina.
Hay!! Maxine ano ginagawa mo sakin?
MAXINE
Napaka seryoso ng buong floor at mukang may malaking problema ang lahat. Ano nama---
"Simpleng instruction di nyo nagawa!" galit na galit na sigaw ni Jules mula sa loob ng office nya. Natigilan ako sa pag lalakad. 7 taon na din noong huling beses ko syang narinig magalit. Nakakatakot sya!! T^T
Nakita ko si El na ayaw ding maki alam sa nangyayari sa loob. Kahit ayaw ko ring maki alam ay wala akong magagawa secretary nya ako. Huhu pumasok nalang ako. Kitang kita ko ang frustration sa mukha ni Jules. Habang nakatungo yung naman yung empleyado nya. Kawawa naman. Sinarado ko nalang yung pinto para na rin makapag trabaho na yung nasa labas.
"Sir sigurado po kami na naidala rito lahat ng tungkol sa Add ng QUINTESSENTIAL JEWELRY Di po namin alam kung bakit napunta sa kabila yung idea." napatingin sakin yung lalaki. Mukang pinagbibintangan nya ako
sa tingin nya. Napatingin narin sakin si Jules. Napatungo naman ako at pumasok sa kusina para ipag timpla sya ng hot choco.
"sir bago lang sya dito.. What if she stole our---"
"Shut up! Out! You're fired!" rinig na rinig ko yung usapan nilang dalawa ini insist nya na imbestigahan ako. Fuck di ko kaylanman tatraydurin si Jules. Huminga nalang ako ng malalim at hinintay ko munang maka alis yung lalaki bago ako pumasok.
Nakita ko syang nakahawak sa ulo nya at halatang halata sa kanya ang pagod at inis. Kung may magagawa lang sana ako para mapagaan ang loob nya.
Bumuntong hininga nalang ako at lumapit sa kanya. Di nya ako napansin hanggang sa maiharap ko sa kanya. Napatingin sya sakin.
"Magiging maayos din lahat." sabi ko sa kanya at nginitian sya. Napabuntong hininga sya at hinawakan ang kamay ko.
"Narinig ko ang usapan nyo. I'm willing to undergo investigation. Hindi ko kayang traydorin ka. I cant. Jules I can't" sabi ko napangiti naman sya at pinakawalan ang kamay ko.
"Don't mind them. I know you cant."
"You forget all about me and I want to prove you that I am a trust worthy." sabi ko pa. Ayoko lang na may iba syang isipin sakin.
"No need, Max. I trust you. All I want you to do is to be with me." pinipigilan kong maiyak. Little by little he become my Jules. .
"I wont leave you. I promise."
"Thank you. Max."
"No need, Jules. I promise to always be on your side 7 years ago. Tutuparin ko yun" ramdam ko ang pagkalito nya. Nginitian ko nalang sya at umalis na ako. I want him remember our promises. And I will help him
-
