40
SELENA
I cannot move for now. Hahayaan ko muna sila sa labas magpatayan. By now siguradong alam na Alejandro na nawawala ako. Napangisi ako. Kinuha ko ang sim na binili ko saka inayos sa phone ko.
Chaos is what I want.
Kung di rin lang mapupunta sakin si Jules mas mabuti nang walang makinabang sa kanya. But ofcourse di naman ako tanga hayaang madalian sya. I'll kill him slowly.
Agad kong di-nial ang cellphone number ni Alejandro. Napangisi ako. Uto utong matanda. Agad naman nyang sinagot.
"Who's this?"
"Hon-hon.... help me... please.. they got me! Please!!" Umiiyak kong sabi at kunwari ay nagmamakaawa. Pero ang totoo natatawa ako!
"Selena!! Where are you? Are you safe our child? I'm gonna kill them!!" Sigaw nito. Napangiti naman ako.
"Their gonna kill me. They want me to speak against you. Please hon. Save me" agad kong kinuha ang isang phone ko at pinatugtog ang isang record doon. Na parang lalaki na kinukuha angg phone na hawak ko at ako naman nalikipag agawan hanggang sa itapon ko yung phone ay sumigaw na.
"Hon help me!! Tulungan mo ko!!" Sigaw ko at lumapit na ulit sa cellphone saka pinatay yun. Napangisi ako. Alam kong galit na galit na si Alejandro. Hahahaha
Si Max nalang ang problema ko. Kung paano ko sya hanapin. Si Amon papala. Mukhang may alam na sya.
I think I need to eliminate him. But not now. Di ko pa kayang pumatay. Pag wala na si baby sakin. For now, lalayo muna ako sa problema.
"Nak, nandito na yung nurse na padala ni Jules. " p na binuksan yung pinto ng kwarto ko. Nanlaki ang mga mata koo ng makita ko ang kadama nya. Its Farrah. She smile devilishly.
"Hi. I'm Farrah Dwight. I'll be your nurse." Pakilala nya. Shit bakit si Farrah pa! Pwede namang si Lyka nalang. I have to be careful. Malulusutan din kita Farrah. Mawawala ka rin.
---------------
LYKA
"HE'S AWAKE!!!" Sigaw ni kuya Luke. Napabangon akong bigla sa kina hihigaan ko at nagmadaling pumunta roon. Lanya hating gabi pa talaga nya napiling magising! Nice! Pagdating ko ay sinusuri na sya ni Luke. Luke is a doctor. Surgeon to be specific. Kaya nga libre pagamot pag sya kasama. May hawak syang flashlight na ginagamit ng mga doctor sa pagtingin ng mga mata ng pasyente. Mahaba habang checking pa ang ginawa nya at lumapit na sya sakin.
"He's fine." Ayun lang ang sinabi nya at lumabas na. Lumapit ako kay Zephyr at hinawakan ang kamay nya at ngumiti. Ngumiti rin sya.
"W-at-er" hirap nyang sabi dahil siguro sa tuyo ang lalamunan nya. Binigyan ko naman sya ng tubig na may straw agad naman nya iyon ininom at halos makalahati nya yung malaking baso. "Sa-la-mat" sya, ngumiti naman ako.
Maya maya pa ay parang inanalays nya nya ang nangyari hanggang sa lumaki ang kanyang mga mata at napatingin sakin.
"Maxine. Is she fine?" Tanong nya. Ouch naman. Hurt! I like him kasi! Ilang linggo ko ba naman kasi sya alagaan.
"She's already with her husband. Mr. Alcantara. Don't worry she's in good shape." Sabi ko tumango naman sya na parang masaya.
"Thank God she's fine. By the way, who are you? You're hand. It really feel so familiar." Sabi nito. Ngumiti naman ako sa kanya.
"I'm just a stranger." Sabi ko. Sa uri ng trabaho ko. Love is just a destruction. At assumerra naman ako na may love na mabubuo samin. Ngumiti naman sya na parang bata. Matagal tagal din kaming tahimik pero mahigpit ang hawak nya sa kamay ko.
