36
MAXINE
Isang pulang kisame ang nabungaran ko ng magising ako. Nasan ba ko? Pinilit kong bumangon pero ang sakit sobra ng buo kong katawan. Ahhh nadagdagan pa yata ang iniinda ko.
Bumalik lahat ng nangyari bago ako mawalan ng ulirat. Si Farrah. Nakaya nyang gawin yun. Maging si Alex. Oh God!! Ano ba nangyayari!!
Pilit akong umupo. Kahit masakit ginawa ko hanggang sa makasandal ako sa headboard ng kamang to. Napapikit ako at huminga ng malalim. Si ate lang ba talaga ang may gawa nito? Pero bakit ganun? Ganun ba sya kadesperadang patayin ako!?
Dumilat ako at tinignan ko ang buong lugar. What the! Ang laki nito! Kung susumahin ay parang kasing laki na to ng buong condo namin. Mukha itong kwarto ng mayayaman sa pinapanood ni Jade na mga anime. Jezz nasan ba ko?
"You're awake." Napatingin ako sa nagsalita sa bandang pintuan. Isa yung lalaki. Naaalala ko yung boses nya. Sya yung driver nung van na sinakyan namin patakas sa hospital.
"Sino ka? Nasan ako? Si Lana?" Tanong ko.
Napangiti naman sya at lumapit.
"Don't worry she's okay. By the way I'm Luke. Resident doctor ng Hidden Sun. You must be Mr. A's wife." Sagot nya.
Tumango naman ako. Pero ano daw? Hidden Sun?
"Hidden Sun?"
"Its you---"
"Luke enough." Rinig kong sabi ng lalaki na nasa pinto. Napatingin ako roon. Its Jules. Dugoan sya at karga ang isa sa mga anak namin.
"Nanay!!!!"
----------
JULES
'Kaylangan ng mga bata na madala sa psychiatrist. Malala ang naging trauma nila sa nangyari. Lalong lalo na si Jazz. Sabi nga nya ay nakapatay sya. Maaring magkaproblema sila sa kanilang pag iisip kung di natin sila maaagapan.'
Di ko maalis sa isip ang mga sinabi ng doktor ukol sa mga anak namin. Napakabata pa nila para maranasan ang ganitong kalalalang pangyayari. Dapat nasa labas sila naglalaro at nakikipag saya sa mga kaedad nila hindi yung ganito. Nasa loob lang sila ng kwarto nila. Umiiyak nagwawala at takot sa mundo.
Yes, inuwi ko sila. Baka magaya sila kay Max. Ayokong mangyari pa ulit sa kanila ang mga napagdaanan nila. Baka di na nila kayanin.
Gustong gusto kong puntahan si Max sa HQ. Gusto kong masiguradong ok lang sya. Pero paano? Alam kong hahanapin nya ang mga anak namin. Paki ramdam ko napaka laki kong palpak. Bwisit! Paano ko pa sasabihin kay Amon nna nadamay si Lana sa gulo namin. Nababaliw na ko!
"Tatay." Si Jace na may hawak na apple at kinakain ito. Napatitig ako sa kanya. Napaka lungkot ng mga mata nya. Wala na yung mga mata na pinagkukunan ko ng lakas. Lahat kami. Nasasaktan.
"Why?" Tanong ko. Ngimiti sya ng bahagya at umupo sa tabi ko.
"I always thought that Jazz is the strongest among three of us. He's my older brother and he always defend and help us whenever me and Jade have troubles. But now he needs help. They need help but I can't. I cannot do any thing. I cant even make them smile. I can't stay strong. I cant--" niyakap ko sya ng mahigpit.
"Baby It's not your fault. We can fix everything. We can make our family whole and happy again. Promise me not to break down. Not to give up. Jace. You're the one that I can talk to right now. Please. It's only us who can make them feel better. Please hang on." Ako. Tumango tango naman sya.
"I kill them." Napatingin ako kay Jazz. Naka upo na sya at nagsasalita pero nakatulala parin. It's creepy indeed. Lumayo sakin si Jace at lumapit sa kapatid. Sabay himas sa buhok nito.
