Special (1)
Month after the Palawan incident
Napakaraming masasakit na salita ang naglalabasan sa mga social media dahil mga sinabi ni Selena. Sa tingin nila ako ang pinaka masamang tao sa bong mundo. Pati ang mga press kung ano ano ang pinagsasasabi sa akin.
"Ikulong ka na daw para may hustisya ako." Sabi ni Max na nag su surf sa net. Nakauposya sa sofa at hawak hawak ang tablet nya.
"Eto pa, Napakasama ng Jules Alcantara'ng yan. Napaka dimonyo. Di porket napakayaman sya gagawin na nya yun. Gwapo nga sya rapist naman. and ano pa ba nandito... Ahh eto "CEO NG AV EMPIRE ISANG RAPIST. Hahahahaha." Napasimangot ako. Nakikita ko naman na sa diyaryong binabasa ko.
"Wife. Mnsan nang iinis ka." Sabi ko habang nakanguso. Napatapingin naman sya sakin at tumawa. Tumayo sya at kumandong sakin.
"Tinatawanan ko nalang kasi dahil alam ko naman na ganun ka talaga." sabi nya. Loka loka talaga yung babaeng to. "Pero nagbago ka naman. Di na ikaw yug lalaking halos isumpa ko at kasuklaman ko. Ikaw na yung lalaking mahal na mahal ko at di ko kayang mawala sa paningin ko." Sabi nya. Napangiti naman ako at niyakap sya. Wala naman na akong paki sa lahat ng taong nagsasabi ng kung ano anong batikos sakin ang alam ko. Mahal ako ng asawa ko. Mahal ako ni Maxine Lazerna-Alcantara.
"Ewan ko sayo. Sila Jazz. Napapa ayaw na sila dahil sa mga sinasabi ng mga tao sakin. Ayoko naman isipin nila na bunga lang sila ng pagkakamali" Natahimik sya at napatitig sakin. " Yung mga investors ko rin nag pu pull out na sila dahil sa laking scandal na ginawa ko." Dagdag ko pa. Hinalikan nya ako sandali sa labi at nginitian.
"Magiging maayos din ang lahat. Wag kang mag alala. " Sabi nya. Tumango nalang ako. Pag kasi sinabi nyang magiging maayos ang lahat alam kong magiging maayos talga ang lahat....
--------====-----====--------
"Sir." Si Ellha na nagmamadali.. Nasa building na kasi ako at nagtatrabaho. Ilang ang mga empleyado sakin pero wala akong paki sakanila. Nandito sila para magtrabaho hindi para hunahuntahin ako.
" Bakit?" Tanong ko sa kanila. Si Ellha nga lang ang hindi ilang sakin dahil alama naman nya ang totoo.
" Sa tv sir. Buksan nyo yung tv" Sya. Nagmadali naman akong buksan ang tv at nabungaran ako ang mag iina ko. Si Max kasaa ang triplets ko.
"Totoo pong nirape po ako ni Jules. Totoo yung mga sinabi ni ate pero may mga bagay na di kayo alam. May mga bagay na nagyari sa amin na iilan lang ang nakaka alam." Sya na nakangiti. Pero kita ko sa mga mata nya na gusto na nya umiyak. May nag tanong kung pwede nyang ikwento lahat ng nangyari samin. Napangiti naman sya at nagsalita...
"Well si Jules teacher ko sya noong high school ako. Close kami dahil advisor ko sya noong 3rd year ako. Unfortunately he did that to me. Tinago pa nya ako sa lahat" Nagkaingay ang lahat ng tao sa buong hall. Alam ko ang hall na yun! Dito rin yun sa building!
"Will you all shut up?" Walang emosyong sabi ni Jazz tapos pinalo naman ni Jace ang bibig nya.
"Bad ka. Quite na po kasi. Nabi beast mode yung kakambal ko." Pakiusap nito at parang nakuha sa charm nanahimik silang lahat natawa naman ako. May binabalak pala sya.
"Namana ng mga anak namin ang ka short temperan ng tatay nila.. Pagpasensyahan nyo na." Natatawa nang sabi. May nagsalita muli at pinapatuloy nito ang kwento.
"Ayun na nga. Nagawa nya yun akin na di naman nya ginusto. Si Ate ang may pakana ng lahat. He gave Jules drugs na di alam ni Jules na nagagamit na nya. Sa makatuwid isa rin syang biktima. Ang tingin ko sa kanya noon dimonyo, hayop. Napakamang tao pero nagbago yun ng malaman naming nagbubuntis ako. Nag iba ang trato nya sakin. He become what every girls dream guy. Ang pagkaka alam ko noon sya ang pumatay sa mama ko. At saka may boyfriend ako noon kaya naman pinipigilan ko ang sarili ko na mahalin sya pero di ko yin kinaya. Minahal ko parin sya. Dinala nya ako sa Ilocos para iligtas a kung sino man na may balak saking masama na si Ate pala. Doon kami namuhay ng masaya habang sa makapanganak ako."
Kita ko ang pagtulo ng mga luha nya at napaiyak na sya. Dali dali akong tumayo at halos tumakbo na papunta sa kanila. Pero kahit saan pala ako pumunta kahit sa elevator may nanoood sa kanya. Sa mga sinasabi nya.
"Di ko na sya nakita ng magising ako sa hospital na yun. Hinanap ko sya sa mga kaibigan nya pero wala. Di sila nagsasalita. Hanggang sa ihatid nila ako sa bahay ni papa." Rinig kong sabi ni Maxine. Gusto kong padaliin ang elevator na to. Gusto kong yakapin sya ng mahigpit pero napakabagal nito! Para sakin napaka bagal ng baba nito.
"Sabi nila patay na daw sya. Patay na daw ang ama ng mga anak ko. Para sa 16 years old na kapapanganak. Di ko alam kung ano gagawin ko. Iniisip ko ang mga anak namin. Paano na sila kung patay na nga talaga sya. 7 years. Nangulila ako sa kanya ng 7 years. Pinaniwala ko ang lahat na patay na sya para lang di na sia magtanong pa tungkol sa kanya. Mahal na mahal ko sya kaya naman ayokong madungisan nag pangalan nya." Mahabang katahimikan ang naganap sa loob ng hall na yn saka nagpatuloy sya sa pagsasalita. "And after long wait nakita ko sya. Kayalang girlfriend nya si Ate at di nya ako kilala. Sya pala yung boss ko. Hahaha. Doon ko lang din nalaman na naaksidente sya noong kinuha sya ng mga tauhan ni Ate at nawalan ng ala ala. Burado na kami ng mga anak nya sa kanya pero di ako tumigil na iparamdam sa kanya kung gaano ko sya kamahal kung gaano ko sya kagustong mayakap ulit. Salamat sa Diyos dininig ny ang mga panalangin ko. Unti unti nya akong naalala. Yung mga anak nya. Tinanggap nya. Pinakasalana pa nya ako kahit na patago. Pero d parin kami tinigilan ni Ate. Ginawa nya parin lahat para mapatay ako pero eto prin ako buhay. Buhay ako dahil sa pagmamahal na binibigay sakin ni Jules." Bumukas na ang elevator at dali dali akong tumakbo papunta sa hall room na yun. Pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto ay apatingin silag lahat sakin. Maging si Max. Di ko napigilan ang luha ko. Kahit na ba nasa national television kami. Basta masaya ako. "Dahil yun sa kanya at sa mga anak namin. Kaya yung sinasabi nyong walang kwenta, dimonyo, mas mabuti nang mamatay, at kung ano ano pa. Sya yung lalaking bumuo sakin. Sya yung lalaking nagpatibay sakin. Lalaking minahal at patuloy kong minamahal kahit na napaka pangit ng simula namin." Rinig kong sabi nya habang nakatitig sakin. Lumapit ako sa kanila at niyakap sya.
"Wife. You don't need to do this." Sabi ko. Natawa naman sya.
"Ayoko na kasing nasasabihan ka ng masama. Mahal na mahal na maha kita at alam kong nasasaktan ka sa bawat masasakit na salitang sinasabi ng lahat sayo. At saka ayokong isipin ng lahat na pagkakama ang mga anak natin." Sagot nya. Napangiti nalang ako. Ano ba ginawa kong maganda para bigyan ako ng ganitong klaseng babae. Napaka swerte ko sa kanya. Kahit na sobrang gago ko. Kahit na nasaktan ko sya ng paulit ulit di parin nya ako sinukuan.
"Mahal na mahal kita, wife. Salamat." I kiss her in her nose, cheek, eyes, forehead and lastly on her lips. Parang nawala ang napakaraming tao na narito at kami lang ang naiwan dito. Di ko alam kung gaano katagal magkalapat ang labi namin. Naghiwalay kami na narinig namin ang boses ni Jazz.
"What? Do you all still question our existence? We are not made out of love but our parents learn how to love because of us. So, Stop being stupid." Ito tapos kinuha naman ni Jade yung mic.
"Yeah Jazz is right. Wag magpaka bitter. Wala kasi kayong love life. " Aba't!
"Hey, you two! Stop that! That's not the right act of a 7 year old child !" Sigaw ni Jace na ikinairap ng dalawa.
"Whatever grandpa." Jazz and Jade.
Natawa nalang ako. Maging ang mga tao rito. They are really mine. hahaha.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
