35
SOMEONE
"Na-locate na po namin ang kinalalagyan ni mrs. Alcantara." Bungad ng isang lalaki sa mag asawang nakaupo sa isang malaking sofa at naghahalikan. Napatingin si Selena sa nagsalita. Napaka gandang balita kasi nun para sa kanya.
"Really? How is she?"
"She alive. I already order some of our man to kill her." Sagot nito.
"Good, good. Sana naman di na kayo pumalpak. Habang pumapalpak kayo. Mas nag iinit si Jules. Mas mahihirapan tayong pabagsakin sya." Komento ni Selena napayuko naman yung lalaki. Ilang beses na silang nabigo sa misyon nila. Baka pag nabigo pa sila ay pagulungin nalang ng mga ito ang ulo nya sa sahig.
"How's the shipping? I hope our products arrive safely? Did they?" Tanong ng asawa ni Selena. Nasa 48 na ito ngunit napaka gwapo parin nito at sobrang lakas parin ng dating. May mga hiwa ito sa katawan. Katibayan ng sobrang daming laban na napagtagumpayan nito. Napalayo naman ang tingin nito.
"Hidden Sun Interfere again sir."
"Damnit!! Do you know how much money I am losing because if that stupid organization. You waste million!!!" Sigaw nito na ikinapitlag ng lahat ng naroon maliban kay Selena na naka kanding rito suot lamang coat ng asawa.
"We're doing everything sir but still--"
"I don't care!!! That fucking Hidden Sun!"
"Love, do let them die, yet. You know that, I'm still playing." Sabi nito na parang nagmamaka awa. Sabay hawak sa dibdib nito. Napatingin naman ito sa kanya.
"But I waste milli----"
"Please. Our baby said please." Sabii nito. Napangiti naman yung lalaki sa narinig.
"Ok fine fine. Play a little bit but don't you dare go there. Understand?" Tanong nito.
"I will. Don't worry. " Tumingin sya sa tauhan nila.
"Kill her. Slowly as you can."
Sabi nito at agad na umalis yung tao. Napangiti sya.
"What you will do now. Maxine?" Wala sa loob nitong sabi at napatawa nalang na parang baliw.
------
Maxine
"Hi." Napatingin ako sa pinto. Si Lana. Napaiyak nalang ako ng makita ko sya.
"Lana." Usal ko dahil sa tinding sakit. Dali dali naman syang lumapit at agad akong niyakap.
"Shhhh. Bakit ba? Magiging ok din lahat. Shhh. Tahan na." Pagpapalubag nya ng loob ko pero alam kong hindi. Hanggat nasa malapit si ate hinding hindi magiging ayos ang lahat.
"Napaka sama nya. Sobrang sama! Pano nya nagawa yun sa mga anak ko! Pati sila dinamay. Pati sila sinaktan!" Bulalas ko. Ang sakit sakit para sakin na wala akong magawa habang nahihirapan ang mga anak ko. Ni di ko manlang sila mahawakan. Ni di ko manlang sila mayakap.
"What do you mean?" Naguguluhan na may halong takot nyang tanong.
"She hurt them. My...
"We have to go." Si Farrah na hawak ang phone.
"What do you mean."
"We just have to be fast. Now!" Ito na di na kami pinakinggan. Bakit ba?? Agad nyang kinuha yung wheelchair sa tabi ng pinto at nilapit sakin. Natatakot ako. Bakit nanaman ba? Panganib nanaman ba??
Di na ako tumutol pa at ginawa nalang namin ang gusto nya. Matapos ang pag aayos nila sa akin sa wheel chair ay tinignan nya ulit yung phone nya.
"Shit." Usal nya. Naguguluhan ako at natataakot. Hell ano ba nangyayari!
