KARAN

7. Bölüm (dağ evi)

Ne kadar burda olduğumu bilmiyorum 5  gün mü  10 gün mü en son gördüğüm kişi o adamdı. Uyup uyandığımda  yemeğim gelmiş oluyordu  ama ağzıma bir lokma koymuyorum tek istediğim buradan bir an önce gitmekti 'beni burda tutmazsınız burdan çıktığımda sizi şikayet edicem anlıyor musunuz. Şikayet edicem' her ne kadar bağırmak istesem de sesim normal konuşuyormuş  gibi çıkmıştı ayaklarımı karnıma çekip başımı dizime yasladım bu yerde kapalı olduğumdan beri gözlerimden yaşlar eksilmez oldu kim bilir arkadaşlarım ne haldedir Afra Ceren Aslı Burak ve Mert burdan çıktığımda beni kesin öldüreceklerdi ya da burdan ölü olarak çıkacaktım ama hala öldürmediklerine göre sanırım uzun bir süre canlı olarak  buradaydım.

Karan'dan;

Kameramdan onu izliyordum  'beni burda tutmazsınız burdan çıktığımda sizi şikayet edicem anlıyor musunuz. Şikayet edicem' dedi çatlak bir  ses ile bu söylediğine alay edercesine güldüm burdan çıkabileceği hakkında hayel kuruyordu ki dediği gibi çıksa  bile elinde istediği kadar kanıt olsun hiç bir şey  yapamaz ben Karan bu ismi oturduğum yerden almadım ve oturduğum yerden de verecek değilim . Küçük kız bence bu kıymetli anlarının tadını çıkar emin ol o yerde yanlız kalmayı mumla arayacaksın. Sadece arkadaşların beni biraz uğraştırdı bunun da hesabı sana kesilecek.
.....................

"Onu buraya getiren taksici ne durumda"
"Arkadaşının söylediği adreste inmedigini yolun yarısına geldiğinde çok önemli bir şeyini unuttuğunu söyledikten sonra indiğini ve ona gitmesini söylediği şeklinde anlatmış"
"Peki polisler"
"Her kaybolan kişinin kaçırılmadığı kendi isteği ile giden bir çok kişiden biri olabileceği ama takibe alınacağını  bir gelişme olursa arayacaklarını söylemiş "
"Güzel. Şimdi bir süre buradan gideceğiz "
"Adamlara haber vereyim mi patron "
"Hayır. O ve ben gideceğiz dağ evindeki adamlara haber  ver eksikleri tamamlayıp çıksınlar "
"Tamam patron "

1 Gün sonra;
"Hazırlıklar tamam patron "
"Arabaya gidiyorum kızı alıp getirin "
Koltuğa geçip oturdum camda dirseğimi yaslayıp beklemeye başladım kapıda kollarından tutularak taşıyan adamlar arabanın arkasına yatırdılar kapıyı kapattıkları gibi gazlazım. Kısa bir süre sonra  arkada mırıldanmaya başlayınca dikiz aynasından ona baktım yüzü solmuş göz altında mor halkalar oluşmuştu giydiği gömlek göğüs dekoltesi veriyordu ve yattığı için etek yukarı toplanmıştı bu görüntü bir çok erkeği etkilese bile beni igrendiriyordu ona baktıkça ailemden dolayı duyduğum kin ve nefret daha çok artıyordu daha çok gaza bastım eğer bir erkek olsaydı şuan yumruklarım konuşur olurdu sertçe direksiyona vurdum yarım saat kadar sonra dağ evine vardım  gerçekten de dağın başında bir evdi adı öylesine bir dağ evi olarak geçmiyordu deniz seviyesinden en az 3000 ile 3500 m arasında bir yükseklikteydi . Burayı seviyordum şehire uzak  ses yok kimse yok daha ne isteyebilirim ki ön koltuktan inip arka koltuğu açtım Avre'yi kucaklayıp evden içeri girdim  girişte hol vardı   ve sağ ve sol tarafından iki büyük  merdiven yukarı doğruydu  bu merdivenleri es geçip aşağı inen tarafan yürüdüm aşağıda iki kat vardı  ilk katta  spor ve çalışma odası bir altı ise depouydu depoya doğru gidip kapının şifresini girdim kapı açıldı hücre olmadığı için duvara zincir bağlattırdım  ve ayağına geçirip onu yerde yatar bir şekilde bıraktım sandalyeyi alıp karşısına oturdum telefonum titreyince cebimden çıkarttım arayan Nil' di "efendim" "ooo sonunda telefonlarımı açabildiniz Karan Bey " "uzatma Nil söyle ne söyleyeceksen işim var" " ahhh dedemiz beni sana emanet ederken ne düşünüyordu çok merak ediyorum. Ben senin bu hayattaki  tek akaraban ve aynı zamanda kuzeninim  aynı soy ismi taşıyoruz biraz nazik olursan sevinirim " "ahhh! Tamam peki. Ne istemiştin Nil çok önemli bir işim var da " " bu önemli iş o kız mı " "bu seni ilgilendirmez Nil"  " iyi aman be bende çok meraklısı değilim zaten" "eee niye aradın sen" "bir zamanlar öküz bir kuzenim vardı dikkatini çektiyse bir zamanlar diyorum onu merak ettim ne arıyor ne soruyor ama gerek yok ben başımın çaresine bakarım. Nasıl olsa tekim bir kuzenim var şu hayatta o da yok gibi zaten. Neyse görü-" " ahhh ! Duygu sömürüsü yapmayı keser misin. Ve şuan dağ evindeyim yoğunum biraz,  sana vakit ayırıcam oldu mu" "oldu!" dıt dıt dıt  telefonu yüzüme mi kapattı o ahhh ilgi manyağı! Telefonumu cebime koyup önümdeki kıza baktım yavaş yavaş kendine geliyordu önce gözlerini kırpıştırdı elini başına götürüp ovuşturdu yeni yeni fark ettiği durum ile ellerini yokladı ve kelepcelerin olmadığını fark etti yaslandığı yerden hızla doğruldu tam adım atacaktı ki elimin altındaki düğmeye basıp odanın aydınlanmasını sağladım
"Nıc nıc nıc! Daha çok  erken nereye gidiyorsun AVRE"