Ang Nilagdaang Kasunduan (COMPLETED)

Prologo 5

Tengang kawali ang pig.
Nagpapanggap na walang narinig.
Nanatili pa rin akong nakaupo.

Nabigla na lamang ako sa sunod niyang ginawa.
"ang tigas ng ulo mo, " sumbat niya sa dalaga habang buhat-buhat ito.

"Oh my gosh, siya ang unang lalaki na nagbuhat sa akin, im so shy!" bulong nito sa sarili.

" bat parang kinakabahan ka ata?" denise.

Ibinaba niya ako sa kama at kinumutan.
Bigla siyang umalis.
Saan ba yon pupunta?

"Sweetheart ( tawag nito) pakiabot namn yong towel oh! " pakiusap niya sa shower room.

Bumangon ako at kinuha ang towel.
"heto oh!"-bigay ko rito.

Bigla niyang hinawakan
Ang aking kamay
At hinila sa loob ng shower room

Isinandal niya ako sa wall.
Hinarangan niya ako ng kanyang mga kamay.
Tinitigan niya ako ng masama.
Bigla nalang niya akong hinalikan sa labi
Na aking ikinagulat.

" ikaw lang ata ang babaeng tumatanggi sa halik ng binatang kasal sayo."--wika niya.

Magpupumiglas ako sa mga harang niya.
Ng biglang natanggal ang towel na nakatapis sa ibabang katawan.

Dali-dali kung talikod at pikit ng aking mata.
"magbihis kana please!" pakiusap ko rito.

Imbis na umalis ay lumapit pa siya sa dalagang nakatalikod.

"napakaswerte ko sayo hindi ka lang maganda at napaka respectful mo pang babae."--bulong nito.

Nantayuan ang mga balahibo ko sa katawan.
"diyan ka lang magbibihis pa ako." denise.

Di pa rin umaalis ang dalaga sa kinatatayuan nito.

Hinawakan niya ang kmay ko.
Papalabas ng shower room.

Nagmadali akong humiga at kumot sa sarili at tumalikod sa kaniya.

"ano ulitin natin yong kanina? " ngisi niyang tanong.

"mapagsamantala na manyak na ito." bulong ko sa gilid.

"naririnig kita!" sabay lapit sa akin.

Ayan naman siya.
Manyak na Iranian na to.

"Sweetheart!" lambing nito sa dalaga.

"Sweetheart mo mukha mo!"sagot ko ng pabalang.

Nagulat na lamang ako ng bigla niya akong yakapin.

"wag ka nang magalit Sweetheart." palambing na sorry nito.

Di ako umiimik.
Paano ba namn kasi di ako makahinga sa higpit ng yakap niya.

"hey sweetheart, sorry na oh!" bulong nito sa tenga ko.

"di ako makahinga!" reklamo ko.

Niluwagan nga niya ang pagkayakap sa akin.
Pero mukha niya nakadikit sa mukha ko.

"Sweetheart," sabay hawak sa kamay ko.

Tinitigan ko siya ng Pagkainis .
"sorry na please!"sabay halik ng kamay ko.

Manigas ka diyan.
Akala mo ba papatawarin kita.
You stole my first kiss nang di nagpapaalam.

"Sweetheart, sorry na please!" habang inaayos ang aking buhok.

Hay inaantok na ako at ayokong makinig sa mokong na ito.

"sorry na oh!" ani nito habang papalapit ang labi niya sa labi ko.

Bwesett may balak na naman ata ang Iranian na ito.
Hahalikan na naman ata ako ng Iranian na ito.
Papalapit na siya.
"Sweetheart! " ngisi ng moko kong asawa.

Sinubukan kong makaalis sa pagkahiga ngunit huli na ang lahat.

Iniligaw ko na lamang ang aking paningin.
Tumulo sa aking mga mata ang luha.
Alam niyang nasasaktan ako sa ginagawa niya.
Hindi ko siya pinapansin habang nakaligaw ang aking paningin.

Umiiyak na ako.
Tingnan lang natin kung sino ang lubos na masasaktan kapag umiiyak ako.

"hey, sweetheart sorry na!"-wika nito.

Bahala ka diyan.
Nadagdagan na namn ang kasalanan mo sa akin.

Pinatutuhanan ko na ang pag iyak para convincing at lalo siyang magsosorry.
Diba ang galing-galing kong magdrama sa harap niya.

Napangiti na lamang ako sa gilid ng mag isa.
Kung loko siya mas loko ata ito!

Nakaupo si denise sa kama.
Wala atang balak na tumulog.
"di ka ba matutulog?" tanong ko rito.

Aba di niya ako pinansin.
May iniisip ata siyang iba.
Bukas ko na lang siya kakausapin.
"hay, inaantok na ako!"--hikab ng binata.

Humiga na ito sa tabi ng asawa at ipinikit ang mga mata.

Magigising ito ng biglang gumalaw si yassey at ipinatong ang kamay sa dibdib ng binata.

"im so sorry!" wika nito habang nakapikit ang mga mata.

"Sweetheat talaga naman oh! Nanaginip na naman, sorry din ha!" Denise.

Few months After

Malamig na hangin ang dumadampi sa aking katawan.

Naalala ko pa noong sa bahay ng kanlungan kami nagdiwang ng pasko.
Masaya ang lahat ng bata at matatanda sa palarong sinalihan.
Doon ko nakilala si Diego.

Ang batang iniwan ng kanyang mga magulang.
Kamusta na kaya siya ngayon??
How many years na, simula nang huli kaming nagkita.
Nandoon pa kaya siya?
Inaalala ko lahat, habang naglalakad sa labas ng mansiyon.

Ngayon lang ako makakalabas.
Wala kasi dito ang strict kong husband.
Maganda pala ang paligid ng mansiyon niya.
Hanggang naparoon ako sa lilim ng mga puno.
Isang duyan ang aking nasilayan.
Mukhang lumang-luma na ito.
Nilapitan ko ito at hinawakan.
Sa aking pagmamasid sa duyang yare sa kahoy.
Ako'y may napansin na ukit rito.
Sa aking nabasa ako'y magtataka.
"Diego at Yhuna!" aking nasambit.
Napahakbang ako ng malayo at napasandal sa puno.

Sa mansiyon

Kakarating pa lang ni Denise galing sa work nito.
Una niyang hahanapin ang asawa.
" manang nasaan ang señorita?"
" senorito, nasa labas ho siya"

Pasaway talaga!
Nasaan na kaya yon?
Alam namn niyang malamig ang klima ngayon.
At  alam niya din na maraming lamok sa lilim ng mga puno.
"teka," sabay takbo ng binata sa lilim ng mga puno.

Alam niya ata ang kanyang maaabutan.
"sabi na nga ba? "--pa galit na wika ni denise.

Pinuntahan niya ang dalaga na nagmumumuk sa tabi ng puno at nakasandal.

"halika na, uwi na tayo." upo sa harap ng asawa.

"bat di mo sinabi? Bakit? " pa sigaw kung tanong sa kaniya.

Alam niyang umiiyak ako pero di niya ako magawang lapitan.

"maginaw dito, halika na! Uwi na tayo," yaya ulit ni denise kay Yassey.

"sinungaling ka! niloko mo ako!" sumbat ko sa kaniya.

Bigla niyang binuhat ang dalaga,
"iuuwi mona kita sa bahay." wika niya sa harap ko at lumakad na siya.