Ang Nilagdaang Kasunduan (COMPLETED)

Prologo 10

Nagising ako after one hour.
Binuhat niya pala ako saka suot ko pa yong uniform ko.

Babangon ako at magbibihis,
"Teka nasaan kaya ang husband ko?" Tanong ko sa sarili, bat ko nga pala siya hahanapin eh lagi namang sumusulpot yon.
Sumbat ko sa sarili.

"Gusto kung kumain. " habang bababa ng hagdan.

Paunti unti ko ng baba ,sabay kamot ng ulo.
Anong oras na ba bat ang tahimik nang Mansiyon?
Hindi ko rin nakikita si Manang, saan kaya sila nagpunta.
Its already 6:00Am pero bat wala pa ring ilaw sa paligid.

Pagbaba ko ng hagdan nang biglang umilaw ang paligid.
"Happy birthday, señorita." bati nila sa akin.

Haysst, birthday ko pala ngayon kainis nakalimutan ko na naman.

"happy bday Sweetheart." sabay kiss niya sa noo ko.

"Salamat Sir Denise at sa inyong lahat." yuko ko sa kanila.

"pagtinawag mo pa akong Sir Denise hahalikan na talaga kita." banta niya.

"kain na tayo Sir denise." takbo ko tungong hapag.

Akala niya ata di ko alam who  you siya sa akin!
Nakaupo ako sa kabilang mesa na malayo sa kaniya.
Nakatingin na namn siya sa kin.
Mukhang may balak siya ah.
Kumuha ako ng maraming gulay at nilagay ko sa plato ni Iranian.

Nanlaki ang mga mata niya,
"oh, bawal ibalik at ubusin mo lahat yan." hamon ko sa kaniya.

"pag ito naubos ko may prize ako mamaya." ngisi niya sa akin.

Oh my gosh, tutuhanin niya ata.
Napaisip ako, aha! Mag iisip ako ng plano," titig ko sa kaniya.
"Sweetheart, ubusin mo lahat yan." lagay niya nang pagkain sa plato ko.

Aba gumanti din.
Wala akong choice.
Di niya alam ako ata ang pinakamabilis sa aming dalawa.
Inubos ko na ang laman ng plato ko.

"im done."-tayo ko, ngunit parang isusuka ko na naman ata.

Tumakbo ako papaalis sa hapag.
Naubos kona ang kinain ko sa tiyan.
Kainis kailan ba titigil ang pagsusuka ko?

"bumalik kana sa hapag at kain ka ulit." yaya niya sa kin.
"Im fine, di na ako babalik don saka wala na akong gana." akyat ko sa taas.

Hay naku, walang may alam kung bakit siya palaging ganyan.
Ni ayaw niyang magpa check-up sa doktor.

Bumalik ang señorito sa hapag at tinapos ang pagkain.

*4 years After*

Kumukupas ang memorabilya ng nakaraan.
Pagsibol nang bagong halaman.
Pagmukadkad ng mga bulaklak.
Paghitik ng mga bungang Mansanas.
Oras na para anihin ang mga produktong katas nang pagtitiyaga ng mga manggagawa.

Aanihing produkto ay ilalabas ng bansa.
Mga bayan na karatig ay mag aangkat .

Ang matitira ay ipapadala sa ibang bansa para ipagpalit ng pilak o di kaya'y ibang produkto. Na siya namang ibebenta ng hacienda sa mataas na presyo.

Sa isang pahingahan.

Nakaupo si señorita Yassey ng kallon at hawak ang laptop niya.
Siya na ngayon ang nagcacalculate ng mga nabentang produkto.
"señorita. " lapit ni Manong Carlos.

"oh, manong may kailangan ka ba? "

"señorita, gusto niyo ba? " alok niya sa akin ng dala niyang meryenda.

"busog pa ako manong." sagot ko habang busy sa ginagawa.

Habang nagpapakabusy sa work, di ko namalayan na oras na pala.
Oras na nang pag uwi ng Iranian na yon.
Oo, di ko pa rin siya tinatawag na Sweetheart.
Iranian pa din ang gusto kung itawag sa kaniya.