Humakbang ako papalabas ng sasakyan. Sobrang laki ng bahay na ito. Nilingon ko ang paligid, sobrang daming puno na nagkalat ngunit hindi iyon mukhang nakakatakot parang naging desenyo narin iyon sa labas. Na mas lalong nag patingkad sa kagandahan ng bahay.
"Let's go." He said.
Nilingon ko si Zyrrel na nakatayo sa gilid ko. Malalim akong napabuntong hininga bago tumango sa kanya.
Ayoko pang umuwi, alam kong hindi pa humuhupa ang tensyon sa pagitan namin ng pamilya ko. Mahirap umasa na, tanggap na nila ako. Alam kong galit parin sila saakin.
"I bought some extra clothes here—"
I sighed. "I hate the word 'some' when it comes to you, maybe it really means most."
"No. Kaunti lang talaga ang nadala kong damit." He sighed. "Some swim wear and formal ones. Maybe it just good for 2 days, I think."
"So, you are really planing to bring me here." I murmured.
"Yah." He smile. "But sadly, I got sick."
Sumama ang tingin ko nang balingan ko sya. Kung ganito ang lahat ng may sakit na lalaki, mahihiya ang China sa populasyon ng Pilipinas.
Nagtikom nalang ako ng bibig hanggang sa tuluyan kaming makapasok sa loob ng bahay. Doon ko lang napatunayan na tama ang sinasabi nya, wala ngang ibang tao doon kung hindi kami lang.
Masyadong malaki para sa dalawang tao ang bahay na ito. Masyadong tahimik...
Tahimik.
I hate that word. When everything seems to be quiet I start to feel the pain. Parang sa mga oras lang nyun, pinapaalala saakin ng mundo na hindi ganon ang buhay ko. Malayong malayo sa katahimikan ng bahay na ito.
Nag angat ako ng tingin ng maramdaman ko ang paghaplos ng palad ni Zyrrel sa pisnge ko.
"We will swim." He whispered.
Humakbang nalang ako patalikod. Maybe thats the real reason why I cried every time I dine in his restaurant. It's quiet.
"Thats your room. I won't force you to sleep with me, I know that you aren't comfortable." Saad ni Zyrrel nang makarating kami sa taas.
I slowly nod. Ayoko rin na magkailangan kaming dalawa, ayoko na maging awkward ang atmosphere sa kwarto na tutulugan namin pag nagkataon.
Hindi ko na inantay ang sasabihin pa ni Zyrrel mabilis akong naglakad papunta sa kwartong tinuro nya kanina. Agad kong sinara ang pinto ng makapasok ako sa loob.
"He seems to love big rooms." Bulong ko sa sarili ko habang pinagmamasdan ang paligid.
Nagkibit balikat nalang ako bago dumiretso sa isang pintuan. Maybe its the closet. Gaya ng sabi nya saakin kanina. Kaunting damit nga lang ang binili nya ngayon.
Nanliit ang mata ko ng makita ko ang ilang mga swim suit na nasa lapag. Naka plastic pa iyon. Mayroon ding mga rash guards na katabi nyun.
Inayos ko ang pagkakapusod ng buhok ko bago ko sinuot ang two-piece. He seen it all, why should I bothered to hide from those fabric.
I want to feel water touching my skin. It makes me calm.
Nakita ko ang pag galaw ng Adam's apple nya ng lumabas ako ng kwarto. Napabuntong hininga nalang ako bago lumapit sa kanya.
"Where's the pool?" Mahinang tanong ko.
He heavily breathing. "I don't know that you will still wear bikini after what happened."
![](https://img.wattpad.com/cover/234776603-288-k100286.jpg)
BINABASA MO ANG
Epione: Paralyzed with pain (BS6)
RomanceFor Jannilyn there is no cure invented to treat her pain. Life treat her like it's rival. There are a lot of factor that make her hurt herself: from her own family and the man she chose to be with. She fought for wrong man, in that battlefield she...