Epione: Paralyzed with pain (BS6)

kabanata 2

"Birthday ni Mama ngayon."

Nag patay malisya ako habang nag aayos ng uniporme ko. Tinuon ko lang ang buong atensyon ko sa ginagawa ko.

"Illyn. I'm talking to you." Mariin na saad ni Ate.

I glance at her with my brows knitted to each other. "I'm listening."

"So, hindi ka nanaman pupunta?" Inis na saad nya saakin. "Illyn, as years passed by. Tumatanda si mama. Nanghihina sya—"

"Hindi ko naman ata kasalanan 'yun." Mahinang saad ko.

"Jannilyn!" Madiin na sigaw nya saakin.

Napabuntong hininga nalang ako habang nakatingin sa kanya. Binaba ko ang mga gamit ko bago umupo sa tapat nya.

"I respect her on how she treated me way back before. I respect her on what she have done to our family. Pero Ate, sana respetuhin mo din ako na ayaw ko muna syang makita ngayon."

"I-illyn." She almost whisper.

I sighed. "Ate. It's better not to see her. Mas okay ang mental health ko pag wala sya. Alam mo naman 'yun diba?"

Marahan syang tumango. "Yeah but you need to try again. Illyn, kahit gaano kalaki ang kasalanan ni mama saatin hindi mababago yun na nanay natin sya..."

"'Yun na nga ih." I calmly said. "Nanay natin sya, pero bakit hindi ko dama?"

"Illyn!" She shout. "Tumatanda na sya, kailan mo pa sya kakausapin pag lapida na yung kaharap mo?"

Natigilan ako sa sinabi nya. Ilang beses akong napakurap. Naalala ko nanaman yung pag dalaw ko kay papa kahapon. Kinakausap ko sya pero alam kong wala ng sasagot saakin.

"A-ate." I almost whisper.

She sighed. "Nasa dating bahay natin gaganapin 'yung birthday nya." Kinuha nya ang bag na nakapatong sa may sofa.

"I will go there, please do me a favor. Kahit ngayon lang isantabi mo muna 'yung galit mo. Ilang beses mo na syang tinatangihan kada susubukan ka nyang kausapin."

Nanatiling tikom ang bibig ko habang nakatingin sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin kaya nanatili na lamang akong tahimik.

"Look, she is trying to reach you but everything she extend her hands you walk away." She sighed. "Hindi mo ba nakikitang nagsisisi na sya? She give birth to us but it doesn't mean she will be perfect while raising us."

Nagbaba ako ng tingin. Hindi din ako perpekto pero kahit kailan hindi ko gagawin ang bagay na ginawa nya sa taong mamahalin ko.

Bakit kung sino pa ang totoong mag mahal sila pa ang niloloko at sinasaktan? 'Yan ang lagi kong tanong pag naiisip ko ang mga pinagdaanan ng mga magulang ko noon.

"I have to go." She said. "Tinatawag na ako ni manang, umiiyak na daw ang anak ko."

I force a smile as I look at her. "Ingat."

Bagsak ang balikat ko habang pinagmamasdan syang naglalakad palayo. Bakit walang makaintindi sa pinanggagalingan ko?

Bakit parang ang dali-dali lang sa kanilang mag patawad. Parang sobrang dali lang ang makalimot. Pareho naman kaming dalawa, parehong dugo ang dumadaloy saaming dalawa pero bakit lahat sila parang nagka amnesia habang ako nanatili sa mga alaala ng nakaraan.

"You are doing it wrong." I almost whisper.

As the director of nursing I need to provide orientation to all new employees and prepare training program for same as per requirement and implement all changes on systems. And evaluate all continuous quality improvement programs, and documents for same.