Epione: Paralyzed with pain (BS6)

kabanata 26

"Leukemia..." I murmured. Para akong biglang nanhina, hindi ko inisip na ganon ang sakit nya. Akala ko isang simpleng lagnat lang 'yun. Mabilis kong pinunasan ang tumulong luha sa mata ko. Natatakot ako sa pwedeng mangyare, masyado pang bata si Naillyn.

"Nasan na sya?" I ask.

Nanginigig ang mga kamay ko nang maaninag ko ang doktor na papalapit saamin, hawak nito ang stethoscope nya. I pull myself together as I face him, walang ibang tumatakbo sa isipan ko kung hindi ang malaman ang kalgayan ni Naillyn.

"Doc," I said as I recognize him.

He smile at me. "It makes me sad that I met you in this kind of situation."

Tipid akong ngumiti habang nakatingin sa kanya. Hindi ko maiwasang maluha, ilang taon akong nagtrabaho sa ospital akala ko natutunan ko ng maging kalmado pagdating sa iba't ibang klase ng sitwasyon. Pero iba pala talaga ang pakiramdam pag kamag-anak mo na ang nasa sitwasyon na 'to. iba 'yung kaba na maghahari sa damdamin mo.

"We need to run some test as soon as possible, after we found out the result of CBC." He formally said.

"Do you suspect that my daughter had cancer?" Kabadong tanong ko, hindi pa lubusang nag sisink in saakin ang lahat ng nangyayare. Parang kanina lang kasama ko lang sya, hindi ko maiwasang manlumo.

He glance at me with a weak smile, "Your daughter showing enough symptoms of leukemia. Pero kailangan natin mag run ng mga test para mas makasigurado, at para malaman kung anong type nito."

Nag angat ako nang tingin nang marinig ko 'yun. Bakit ganon, magkausap lang kami kanina. Bakit ngayon sa ospital na kami magkikita?

I gulp as I felt my tears fall again. "I'm so sorry, I just can't help it."

"It's normal to a parent to act like that." he said, "But you need to be strong, maybe it isn't really that severe. Let's hope for the best."

"I h-hope it is..."

"Wait, may I ask what is your blood type?"

Napalunok ako nang tanungin nya 'yun, hindi na ako dapat nagulat lalo na kung ang problema ni Naillyn ay tungkol sa dugo. Sa hindi maipaliwanag na dahilan lalo lang akong kinabahan.

"A," I answered.

Marahan itong tumango saakin, ngunit bakas ang pagkagulat sa mata nito. "So, I assume that your daughter's father is type O- beacuse Naillyn is O-."

My jaw dropped as I heard that. "O negative?" Wala sa sariling tanong ko, hindi ko maiwasang mapapikit. How could I forgot about that one?

He nod, "O negative is rare, last time I check. Asian only had 1% of this blood type, may lahi ba ang mister mo?"

Napaismid ako nang marinig ko ang tanong na 'yun, bahagya kong nilingon ang ina ko na ngayon ay nakatingin din saakin. Halata sa mata nito ang pag-iyak. tipid akong ngumiti sa doktor na nasa harapan ko, nang muli ko syang balingan ng tingin.

"Is this an alarming thing?"

He nod, "It can be, lalo na kung talagang mababa ang dugo ng anak mo. Kailangan syang salinan ng dugo. O blood type is an universal blood donor, but no other blood type can donate to it." he paused, "So, I recommend that he take test. Baka eligible sya sa pagdodonate ng dugo sa anak nyo."

Lalong kumalabog ang dibdib ko dahil doon, hindi, ayokong malaman ny ang tungkol kay Naillyn. Ayokong makilala nya ang anak ko. It's been years, but still painful. Gagawin ko ang lahat ng bagay para hindi makahingi ng tulong sa kanya.