Epione: Paralyzed with pain (BS6)

kabanata 11

Nang maalimpungatan ako, madilim pa ang labas ng bintana. Mukhang madaling araw palang. Nilingon ko ang lalaking nasa kanan ko.

Hindi ako sanay na matulog na may katabi. Gusto ko, ako lang mag-isa kasi lahat naman aalis.

I observed him. He looks like an angel with  his eyes closed. His lips seems to be nourished by alot of product time by time. Malambot naman talaga ang mga iyon.

Damn. Why I sudden felt the comfort when he is around?

Mariin akong napapikit sa mga ideyang sumagi sa isip ko. Inunat ko ang kamay ko para pakiramdaman ang temperatura nya.

"Thanks god, he is okay."

Marahan kong tinanggal ang pagkakayakap ng kamay nya sa beywang ko. Mabilis akong naglakad palabas ng pinto.

Ngayon lang ako natulog kasama ang isang lalaki, pero sobrang komportable ng pakiramdam ko. Parang wala lang, parang natural lang. Ni hindi ko naramdaman ang pagkailang.

Kinapa ko ang switch ng ilaw sa gilid ko. Sobrang dilim ng buong bahay pagbaba ko ng hagdan.

Tahimik.

I hate silence.

I used to be silent every time.

And I hate it.

Umiingay nga lang siguro ako pagkasama ko ang Burgurls, kasi parang okay lang maging ako. Komportable ako sa kanila... Noon.

Bago maging si Khaning at David.

"Naiwan ko pa ang phone ko sa bag." I sighed as I whisper those words to myself.

Hindi naman siguro ako ipapahanap ng mga kaibigan ko ngayon. Burgurls are the most insane creature I've ever meet. May mga bagay na kami lang ang nakakaintindi. Bukod sa pag pangarap nila, na ilalaban talaga nila. Ayaw din nilang may mawala ni isa saamin.

Nilingon ko ang kabuohan ng bahay. Sana hindi ako maligaw. I take a glance at the grand staircase. Nagsasayang lang ng pera si Zyrrel, hindi naman nya ito tinitirhan. Or maybe he had a plan for this house. Kasya halos ang isang dosenang pamilya dito na may bente dos na mga anak.

Buying houses is a good investment. Laging sinasabi iyon saamin ni KC.

"Finally, I found it."

Nilingon ko ang kabuohan ng kusina. Ang ilang mga gamit doon ay nakabalot pa ng plastic. Mukhang sobrang dalang na binibisita ang bahay na ito.

Kinuha ko ang kawali sa ibabang cabinet, pagkatapos kong tignan ang refrigerator. May mga pagkain na nakalagay doon. Mukhang nakabili na talaga sya ng mga kakailanganin namin. Maraming pagkain na nakalagay dito, na halos mapuno na ang ref. Ngunit ang kinuha ko ang naka marinade na manok.

I just need to fry it. Hindi na ako mahihirapan pa. Nilingon ko ang kawali pagkatapos buksan ang kalan.

Nilibot ko ang paningin ko sa paligid, para hanapin ang mantika. I found it near the cabinets.

"Cooking for that person makes me afraid." Napabuntong hiningang saad ko nang mahawakan ko ang bote ng mantika.

Napangiti ako bago ilagay sa isang plato ang mga na prito kong manok. This seems to be perfect. Tamang tama lang ang kulay, buti nalang hindi nasunog.

Nilingon ko ang likod ko na may marinig akong malakas na kalabog. Nilapag ko ang platong hawak ko malapit sa sink bago ako naglakad papunta doon.