ARANİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 9

"Hite, hazır mısın?"

"Az kaldı, bir saniye..." Tezgahın üzerindeki bağları ayrı ayrı çantalara yerleştirirken son kontrollerimi yaptım. Liste tamdı, sayılar da...

"O kadar parayı nereden buldun?" Kollarını göğsünde kavuşturmuş şüpheli gözlerle beni izleyen annemi görmezden geldim.

"Geçen seferki işten kazandığımı söylemiştim."

"Bu kadar pahalı bir tedaviyi karşılayabilecek ne tür bir iş yaptın?" Derin bir iç çekerek anneme baktım.

"Benim için endişelendiğinden mi soruyorsun yoksa size sıkıntı çıkarmamdan korktuğundan mı?" Bir şey söylemeden aynı yüz ifadesiyle bana bakmaya devam etti. Pes ederek işime döndüm. "Korkmana gerek yok, anne."

"O işten para kaldı mı hiç?"

"Ne kadara ihtiyacın var?"

"Evin eksikleri var." Dilimin ucuna gelenleri yuttum. Evin eksiklerini ben alıyordum zaten. Kendi almak istediklerine bahane uyduruyordu sadece. Keşke bu şekilde kılıf uydurmak yerine bana gerçeği söylese, yine de vereceğimi biliyordu nasıl olsa.

Çantamdaki paranın çoğunu anneme verdim. Saydığında nihayet yüzüne memnun bir ifade yayıldı ve başka bir şey söylemeden yanımdan ayrıldı. Umarım kendini mutlu edecek bir şeyler alırdı. Çünkü ben ne yaparsam yapayım onu mutlu edemiyordum, en azından aracı olmuş olurdum.

"Evet, hazırım ben." Gizleyemediği bir heyecanla karşımda beliren Hite'yi görünce benim de yüzüme bir gülümseme yayıldı.

"Gergin misin?" diye sordum son birkaç demedi çantama atarken. Elini kalbinin üzerine koydu.

"Göğsümden çıkacak gibi hissediyorum." Gülerek çantamı dizlerinin üzerine bıraktım.

"O zaman daha fazla oyalanmadan yola çıkalım." Başıyla onayladı. Omuzlarına şalımı attıktan sonra evden çıktık. Patikayı dikkatli bir şekilde geçip çarşıya doğru yola koyulduk. Neyse ki bunaltıcı bir sıcak yoktu. Ağaçların gölgesinde keyifle ilerledik.

"Bugün çok işin var mı?" Derin bir iç çekmemek için kendimi tuttum.

"Biraz var, evet. Senin için sorun olur mu?"

"Olmaz tabi ki. Doktorla aynı zamanda iyi arkadaşız, biliyorsun."

"Tedavine başka bir doktorun daha dahil olmasına bu kadar ılımlı yaklaştığı için minnettarım. Gücenir sanmıştım." Gülerek alaylı bir bakış attı bana.

"Hırsları olan bencil biri değil.O da senin gibi yürüyebilmem için elinden geleni yapmaya çalışıyor. Hem başkentten gelen bir doktorun deneyimlerini paylaşabileceği için heyecanlı."

"Bunu duyduğuma sevindim."

"İki doktora birden ücret ödemek sorun olmayacak mı gerçekten? Başkentten gelenin oldukça şey olduğunu duydum...

"Kalkamayacağım işlerin altına girmem, biliyorsun Hite. Endişelenme artık."

"Biraz da kendin için bir şeyler yapsan keşke."

"Yapıyorum zaten." Başını çevirip kaşlarını çatarak bana bakınca güldüm. "Öyle bakma, size iş gibi geliyor ama ben gerçekten seviyorum toprakta, ormanda çalışmayı. Kendimi iyi hissediyorum. Birinin kendi için bir şey yapması sadece para harcamak anlamına gelmiyor, öyle değil mi?"