⏳I Don't Know⌛

نمی دونم برای چی متاسفم!

کاپشن خودش رو پوشید و کاپشن مارک رو که همرنگ مال خودش بود برداشت و از اتاق بیرون رفت.

با دیدن مارک لبخند زد. پسر در حالی که پتوش رو دور خودش پیچیده بود داخل نشیمن روی زمین نشسته بود و به دیوار نگاه میکرد. این کار هر روز اون توی یک هفته ی گذشته بود. هر روز که از خواب بیدار میشد_که این روزها حتی زودتر از همیشه بود_اونجا مینشست و به دیوار نگاه میکرد، دیواری که حالا چند قاب عکس روی اون نقش بسته بودن.

+از نگاه کردن بهشون خسته نمیشی؟!!

با خنده و لحن متعجبی پرسید و بالا سر مارک ایستاد. مارک با شنیدن صدای جکسون در حالی که هنوز هم پتو رو محکم نگه داشته بود سرش رو سمت صدای جک چرخوند. لبخند زیبایی روی صورت خواب آلودش نشست و سرش رو به دو طرف تکون داد

-خوشگله! من واقعا عاشق عکسامونم جکسونی!

جک به ارومی رفت و کنار مارک روی زمین نشست و به نرمی کاپشن مارک رو روی دوشش انداخت.

+اونا خوشگلن چون تو توی اون عکسایی...چون تو خوشگلی اونا خوشگل شدن!

جکسون با شیطنت گفت ولی مارک لب هاش رو جمع کرد و با جدیت سرش رو به دو طرف تکون داد

-نه جکسون! عکس دوستامون از همه ی عکسا خوشگلتره...ولی من تو اون عکس نیستم!

لبخند جکسون کمرنگ شد. با صدای آرومی پرسید

+مارک چرا اینقدر اون عکسو دوست داری؟ مگه تو چیزی از گذشته یادت میاد؟!

ترس به آرومی زیر پوستش خزیده بود ولی سعی میکرد خودش رو آروم نشون بده.

مارک سرش رو پایین انداخت

-یادم نمیاد ولی از اینکه درباره شون فکر کنم خوشم میاد. تو گفته بودی دوست چیز خوبیه و من الان که همش با بم بم خوش میگذرونیم فهمیدم که دوست واقعا خوبه! من خوشم میاد که تو سرم تص...تصو...

مکث کرد و به جکسون نگاه کرد. جکسون که بدون هیچ حرکتی به مارک نگاه میکرد زیر لب زمزمه کرد

+تصور!

مارک سریع سرش رو به نشونه ی تایید تکون داد.

-آره تصور! من تو سرم تصور میکنم...مثل فیلمایی که شبا باهم میبینیم، مثلا ماها باهم میرفتیم اون جاهایی که تو خیابون غذا میخورن و باهم میخندیم، مثل اون فیلما، ما همه مون باهم خوشحالیم!

جمله ی اخر مارک با درخشش چشمهاش تموم شد. انگار در اون لحظه میتونست اون شادی رویایی رو مقابل چشمهاش ببینه.

جکسون وقتی به خودش اومد که قطره اشک گرمی روی گونه اش لغزید اما قبل از اینکه مارک بتونه ببیندش سرش رو برگردوند و بلند شد.