Virago: She Who Can See The Future

Ikadalawampu't siyam na Kabanata

Ikadalawampu't siyam na Kabanata

W A R R E N

Vacation came and we’re about to train our skills in archery. Nang umihip ang hangin ay naramdaman ko na mayroong kakaiba sa paligid.

The little girl made a disturbance in the forest, the birds flew. As fast as the lightning, some birds fell near us— mga uwak. Nakatarak sa kanilang katawan ang mga palaso na mula sa mga kasama namin.

“What is this all about, Wallace?”

“Wala rin akong ideya.”

Wallace faced Lavender and her siblings. “Anong nangyayari?”

“M-May mga nagpapaespiya sa amin. Ang tatlong uwak na ito ay padala ng mga pinuno ng Czanezar—”

I saw her winced, the same time the throbbing pain in my side intensified.

“Are you okay, Anjela?”

I want to hold her and make her know that I’m here. I want her to rest her burdens to me. I want to be her haven, but she doesn’t want it. If it was because we’re both aching or because I caused her suffer more for an unknown reason, I can’t really tell the reason why she stopped me from helping her. I was taken aback by her words.

They rushed her inside, I remained standing in the field. Unti-unting nawawala ang sakit sa katawan.

“Czanezar…” I looked up to the sky. “Familiar…”

Seems like I heard it somewhere. Hindi ko maalala.

One, stormy night, Lavender and I agreed to meet in the bridge of Lesia. One of my favorite places in our village. Bukod sa mahaba ito at nakikita pa sa ibang village, hindi nagbabago ang maganda nitong tanawin. This is where I can vividly see the scarred full moon. Ang liwanag nito na gumagawa ng sariling daan sa katubigan, maliwanag, mapayapa.

“Warren Yu…”

Just hearing her say my name can make my heart flatter. I tried to prevent myself from blushing too much. I was grateful that it's somehow dark.

“Nagdudulot na ng kalituhan sa aking sistema,” aniya. “Tumatalakay lamang noon sa hinaharap ang aking mga panaginip subalit ngayon ay may nakikita na rin akong nakaraan.”

I liked seeing her confused.

“Binubuo ng nakaraan ng iba’t ibang mga tao na hindi ko naman dati nakikita. Hindi ko maintindihan. Ang iba ay walang koneksyon.”

I like her trying to think of reasons.

“Marahil ay nasagot ko na ang mga katanungan mo. Ang ating mga panaginip, wikang aking gamit—”

“Ay nagpapahiwatig na nanalaytay pa rin sa iyo ang dugo ng isang mamamayan ng lupain ng Wienerzel.” Pinagkrus niya ang dalawang braso. “Ngunit ang katanungan, saang syudad ka nabibilang? Sino ang iyong mga magulang at sino sa kanila ang may dala ng dugo mula sa aming bansa?”