Seven Days Of Being Evil: The Lies [BOOK 1]

SDOBE: Chapter 40

Pat POV

"We're here." He said at naunang bumaba.

After a long, long, long trip. At last, nakarating din kami.

He's annoying. Tsk. Paano ba naman kasi, kwinento n'ya lahat-lahat ng memories naming dalawa noong mga bata pa kami. Tsk. Flashbacks reverting me.

Binuksan ko na ang pintuan ng sasakyan at tumingin sa napakalaking gusali na ito.

"Is this the place?" I asked without looking at him.

"Why you get off the car already? Tsk." He asked and he raise his eyebrow. Psh.

"What? Psh." I closed the door.

Nauna s'yang naglakad habang ako ay nakasunod lang sa kan'ya. Pfft. Bumaba na kasi ako ng sasakyan kanina nang balak n'ya akong pagbuksan ng pinto. Ayokong magkaroon ng utang na loob sa kan'ya 'no. Tsk.

"Finger print, verified. Hello, Mr. Jalil Mego." Rinig kong sabi sa malaking pintuan na ito. Tsk. I don't know what call on that.

"Let's go." Sabi n'ya nang bumukas ang malaking pintuan sa harapan namin na gawa sa metal.

Pumasok kami roon at biglang sumarado ang pinto. Hinawakan n'ya ang magkabila kong balikat at hinarap sa gilid n'ya.

"What the he—." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng may biglang umilaw sa harapan namin simula sa baba pataas sa katawan namin.

Is this what they called, scanner? Tsk.

"Scan, completed."

Bumukas ang isa pang pintuan sa harapan namin at bumungad sa amin ang koridor at sa dulo nito ay may isa pang pinto. Hanggang dito ay puro metal.

"Let's go." He said again and he walk first.

Sumunod ako sa kan'ya habang nililibot ang tingin ko. Puro ilaw lang ang makikita sa dinadaan namin ngayon at tila mga yapak lang ng mga paa namin ang maririnig. Narinig kong may pinipindot si Jalil sa pader at kasabay no'n ang pagbukas ng pintuan sa harapan namin. It's just like an elevator.

"What are you waiting for? Psh. Come inside." Aniya at tinaasan ako ng kilay.

Pumasok ako sa loob at sumara na ang pintuan. Inaasahan kong pataas ang direksyon namin pero nagkakamali ako, bagkus diretso lang ang direksyon n'ya.

"T-teka, bakit nga pala ako nakilala ng scanner? I mean, ngayon lang ako nakapunta rito." I wonder asked him.

"It because you're with me. That's okay, as long as you're with me." He said.

What?

"Huh?"

*ting*

Wala akong nakuhang sagot mula sa kan'ya nang lumabas na ito pagkabukas ng pinto. Sumunod na lang ako sa kan'ya. Nilibot ko ang paningin ko. Para kaming nasa ospital, lahat ay puti at ang mga gamit naman at gawa sa metal.

Bakit walang mga tao rito?

"Ouch. Fuck." Bulong ko nang tumama ako sa isang matigas na bagay.

"Don't cuss. Psh. Watch with your going, Princess. Tsk."

Iniangat ko ang ulo ko at bumungad sa akin ang mukha n'ya at nakataas pa ang isang kilay. Psh.

"Tsk." I leered.

Tumalikod ito sa akin at may pinindot na naman sa pintong nasa harapan namin.