𝐂𝐨𝐧𝐧𝐞𝐜𝐭𝐞𝐝𝟤.𝐦𝐞//𝐋𝐚𝐫𝐫𝐲 𝐒𝐭𝐲𝐥𝐢𝐧𝐬𝐨𝐧

1.6

Yazmam gereken başka şeyler var ve ben de çok huzursuz olduğum için odaklanamıyorum ;-;
Bir de geçiş bölümler vs anladığınız üzere,,,
Kısa kısa ama hızlı hızlı bölüm yayınlayacaktım, planım tam olarak bu yöndeyken tatile çıktım müsait olamadım bir türlü bir de internet çekmiyor...
Durum vahim ama elimden geleni yapacağım söz👉🏻👈🏻

Harry son zamanlarda çok huzursuzdu. Sürekli paranoyak bir şekilde etrafını izliyor, her an ifşalanma korkusuyla içi içini kemiriyordu. Ablasıyla birlikte yaşıyorlardı, ve şu ana kadar ablasının kendini öğrenmesi durumunda nasıl bir tepki verebileceğini tahmin edemiyordu. Ailelerinden uzaktalardı, onun tek ailesi Gemma'ydı ve bu yüzden onu kaybetmekten korkuyordu. Öğrendiği gibi annelerini arayıp Harry'yi buradan aldırabilirdi, kendisinden nefret edebilir, ayrıca onu annesinin ve üvey babasının yanına postalarken biri bin yaparak onlara anlatabilirdi.

Ama öyle olmamıştı.

Harry bir akşam yemeği sırasında, ansızın ona söyledi. Şu ana kadar Niall dışında bunu söylediği kimse olmamıştı, şimdi homoseksüel olduğunu itiraf etmek, hem de bu itirafı ablasına yapmak, Harry için hem rahatlatıcı hem de epey zorlayıcı olmuştu. Öyle ki, ağzındaki lokmayı çiğnemeyi unutmuş gibi davranan ablasına bakarken, neredeyse ağlayacaktı.

Gemma ağzındaki lokmayı yuttuktan sonra Harry'ye döndüğünde, ortamdaki sessizlik Harry'nin daha da gerilmesine neden olsa da, ikisi de bir süre konuşmamışlardı. Gemma sessizliği, "Bana kendini bu kadar geç açman üzülmeme neden oluyordu. Ama bunu söylediğin zamanı her an düşünmeme rağmen, asla ne tepki verebileceğimi hiç düşünmemiştim," diyerek bozdu. Yüzünde yumuşak bir tebessüm çiçekleniyordu her bir cümlesinde gittikçe. "Yani anlarsın ya... Seni farklılığınla ya da aynılığınla her zaman seveceğimi, içini rahat tutabilecek türden bir tepkiyi nasıl verebileceğimi şaşırdım. Açıkçası biraz da beklememiştim, çünkü Harry..." diye konuşurken ansızın bir kahkaha çınlatmıştı mutfakta. "İnsanlar böyle durumlarda önceden alıştırma yaparlar!"

Harry onun söylediği şeylerle rahatlarken kısıkça eşlik etti hahkahasına. İçi ferahlamıştı.

"Her ne olursa olsun, istediğin her şeyi bana danışabilir ve açabilirsin. Sen benim küçük kardeşimsin, hiçbir zaman unutma bunu."

Böylelikle artık daha rahattı. Ama tamamen değil... Hâlâ onun kendisini nasıl, nerede gördüğünü bilmiyordu. William artık sanaldan dışarı taşarak özgürlüğünü ilân etmiş bir sapık sayılırken, zaten rahat olamazdı da. Kaç gündür uğramadığı kafeye giderken, kafasının biraz olsun dağılmasını umuyordu. Gemma ile birlikte yatağa yanlamasına yatarak bacaklarını duvara doğru uzatırken yaptıkları konuşmalar artık daha eğlenceli ve daha özeldi. Ayrıca rahatlatıcı, ama yine tam olarak değildi. Ne yaparsa yapsın diken üstünde hissetmekten kendisini alıkoyamıyordu.

Uzun zaman sonra gittiği kafede, önüne gelen kahve ve kurabiye vardı şimdi de. Yine ikram denmişti. Yine hesabı ödeyememişti. Kendisine ısmarlanan bu kahve ve kurabiyeleri içi rahat bir şekilde yiyemeden, telefonuna bomba gibi düşen bir mesajla artık daha da tedirgindi işte.

LwilliamT

Afiyet olsun, güzelim.