Üzerine atladı. Birbirlerini çok uzun zamandır, yani yaklaşık üç saattir, görmüyorlardı. Bu kadar süre ayrı kalmak epey zorlayıcıydı. En azından Calum için. Ashton büyük bir başarıyla ellerindeki poşetleri de kucağındaki Calum'ı da düşürmeden kapıdan içeri girmişti. Calum'ı koltuğun üstüne atarak kıkırdamasına sebep oldu.
Sadece birkaç gündür Irwinler'in evinde yaşıyordu ama şimdiden ailenin bir parçası haline gelmişti. Birlikte harika zaman geçiriyorlardı. Hatta Ashton Bayan Irwin'in Calum'ı kendisinden daha çok sevdiğini bile düşünmeye başlamıştı.
"Aldıklarımı görmek ister misin?"
"Eğer, izniniz olursa efendim."
"Cal, benimle senden üstünmüşüm gibi konuşmayı bırak lütfen. Onlar zaten senin, beğenirsen giyebilirsin."
"Şey, üzgünüm. T-teşekkür ederim..."
Ashton Calum'ın yanaklarını sıktı ve poşetleri ona uzattı. İçlerinde biri siyah iki dar kot pantolon, sevimli üstler, bir çift spor ayakkabı, bir kot ceket, iki pijama takımı ve bazı müzik gruplarının logolarıyla süslü tişörtler vardı. Aslında çoğu feminen parçalardı.
"Bunlar... Çok güzel..."
Calum dolmaya başlayan gözlerini silerek Ashton'ın boynuna sarıldı. Burnunu tişörtün boyun kısmının arkasından içeri soktu, ensesinden biraz aşağıya ıslak bir öpücük bıraktı. Daha önce hiç kimse ona Ashton'ın davrandığı gibi davranmamış, onu mutlu etmek için çabalamamıştı. Bu pozisyonda kalmaya devam etmek istese de dizlerindeki yaralar hala iyileşmemişti. Baskı uygulayınca acıyordu, bu yüzden oturuş şeklini değiştirdi.
"Beğenmene sevindim. Sana ufak bir hediyem daha var Pup."
