Take My Side (Book II)

Chapter 18

JELAY POV

Kanina ko pa napapansin ang pungay ng mata ni Kaori at parang walang lakas. Hindi nga daw siya nakakain ng breakfast.

Nasa loob kami ng elevator ngayon. Nakatayo sya sa harap ko.

"Love?" tawag ko sa kanya..

Nabigla pa ako ng bigla siyang sumandal sakin.

"Hey! Are you okay?" tanong ko sa kanya while caressing her face.

Humarap naman siya sakin. She hugged me and rest her head at my chest.
Mabilis ko naman siya niyakap din..

"I don't have any sleep. It's all your fault." mahinang saad niya.

Ano na naman ginawa ko?

"What did i do?" alam ko pagkatapos ko siyang ihatid kagabi ay umuwi na ako. Nagtext pa nga ako na nakauwi na ako tapos natulog na.

"You're making me crazy." she said still eyes closed.

I poked her head.

"You're making me crazy too." one day we're okay the othe day we're not

I guess, we're ok kapag wala siyang kinaseselos. But when she's jealous it's the start of World war.

Ano magagawa ko? Ang ganda ko.. Marami talagang lalapit sa akin.

"Ayuko na mag-isip, Jelay.. Ang gulo gulo ng utak ko"

*Ting

Bumukas naman ang elevator kaya inakay ko siya palabas.

"Then don't think. Follow your instinct." sagot ko kanya.

Magkayakap lang kami sa labas ng elevator door..

"I did follow my instinct four years ago and it hurts me." mahinang sagot niya sakin.

"What do you mean? When did you follow your instinct?" hindi siya sumagot sa tanong ko.

We stand there for some time. Hugging each other.
I miss this. Her warm body pressing to mine..

Ilang mga staff na rin ang dumaan at nakakita sa amin.
But who cares? We're the boss. We can stand here for wholeday and no one will get mad.

Just on cue.

"We have board meeting now, Lovebirds." napalingon naman ako kay Missy na nagsalita. Tuesday nga pala.

Kaori open her eyes and looked her watch.

"It's almost time. Let's go" inayos nya ang damit nyang nagusot and walk as if nothing happen. She look formal now.

Sinundan ko siya. We heed to her office first..

"Jelay.." tawag niya sa akin habang nag-aayos kami ng gamit.

Nilingon ko naman siya who's just intently looking at me. Parang gusto kong matunaw.

"Nagka boyfriend ka ba ng nasa Toronto ka?" nabigla ako sa tanong niya. Hindi siya nagtatanong ng private stuff kapag nasa office pero lately, napapadalas.

"Nope. Why?" i asked back.

"Date?" well. I tried to. What will i answer? Baka magalit na naman siya.

"Tell me the truth." i sighed.

"Y-yes.. But--" she stopped me.

"No need to explain." Argh

"Love, it's four freaking years. Ofcourse i tried to. Like what i've said.. I tried to move on over the four years but it's always you. I always found myself loving you and choosing you." mabilis na paliwanag ko. She glared at me.