Take My Side (Book II)

Chapter 23

After our dinner talk and all the sweet confessions. Hindi na nasundan yun dahil sobrang busy si Kaori.
A lot of site visits. Meetings. Paper works.

She has no time for relaxation kaya nakikinig akong mabuti sa mga sinasabi nya para di siya mahirapan sa akin.

"Love, may gagawin ka ba bukas?" tanong ko kay Kaori.

Tomorrow is the Photo Exhibit and the day bago ako sumama kay Mommy sa Charity event nya.

"Yes. I'm fully sched." sagot nya na di ako tinitignan.

"Bukas ng gabi na alis ko, Love." paalala ko sa kanya.. Lumingon naman siya sakin.

"I'll sleep at your place tonight then.." sagot nya at may kinausap sa phone.

Okay.

Around 9pm when Kaori said na umuwi na kami. Excited ako kanina pero ngayon na nasa biyahe kami at puro pa rin siya cellphone, nawawalan ako ng gana.

Pagdating namin sa condo ay inalalayan ko siya bumaba. She didn't even bother say thank you because may kausap siya sa phone..

Kung hindi pa kami gagamit ng elevator ay hindi nya ibaba ang tawag.

"Finally." usal ko ng ibaba nya ang phone. I sigh in relief.

"Bakit?" takang tanong nya

"I thought you're gonna be on the line all night." sagot ko

She look at me intently.

"I'm sorry. Kailangan ko lang talaga gawin yun. No more cellphone na." nakangiting sagot nya at kumapit sa kamay ko.

Tinitigan ko naman siya at ngumiti. Para akong bata na pinangakuan ng pasalubong.

Isang salita nya lamang ay gagaling na ako. Joke
Kidding aside, even she's busy hindi niya naman ako sinusungitan. She always make sure na sabay kami magLunch at Dinner.

I think that's a great improvement.

"What do you want for dinner?" tanong ko sa kanya while swiping my keycard.

"Ikaw sana." she grinned at me.

"Naughty. Tapos bibitinin mo na naman." matter of fact na sagot ko.

"Not this time but we'll talk everything first before that. And i want to settle everything about us bago ka umalis for that Charity event para alam mo limitations mo dahil kapag sumubra ka sa limit mo, wag ka ng bumalik!" mix emotions naman ako sa sinabi nya.

Excitement? Nervous? I don't know but my heart beating so fast..

Binuksan ko na ang ilaw at dumiretso sa fridge si Kaori.

"Ano ba itong ref mo Jelay?! Puro alak at chocolates. Mabuti at may prutas ka pang naligaw dito." pagalit sa akin ni Kaori.

"What do you expect from me, Love? I don't know how to cook." depensa ko.

"Anong kakainin natin?" tanong niya

"Akala ko ba ako kakainin mo?" biro ko sa kanya habanh tinataas baba ang kilay ko.

"Baliw! Seryoso na kasi." sagot nya sakin

"Order na lang tayo, Love." suhisyon ko sa kanya.

"Ano pa nga ba?" sagot nya kaya nagsimula na akong umorder online.

Lumapit siya sakin at tumabi sa couch.

"Are you living like this for 4 years?" malambing na tanong nya sakin.

"I've been living like this for 6 years. Since i'm first year college. Well, except ng magsama tayo. Dun lang ako nakakain ng totoong pagkain." sagot ko sa kanya