Take My Side (Book II)

Chapter 48

Nasa labas kami ni Jelay ng bahay kung saan may pahabang upuan at maliit na lamesa sa harap..
Tanaw dito ang dagat na kumikislap dahil sa reflection ng buwan at mga bituin. Malamig din ang simoy ng hangin.

Kakain kami ng haponan..
Di ko alam kung haponan pa bang matatawag ito dahil alas-onse na ng gabi. Puro kalandian kasi si Jelay. Oo, si Jelay lang. Mabait ako e.

Deritsong nakalapat ang paa ko sa mahabang upuan habang nakasandal sakin ang likod ni Jelay sa harap ko..

Nasa pagitan sya ng hita ko at deritsong nakapatong din ang mga paa nya sa upuan.

"Ang bigat mo" reklamo ko sa kanya habang sinusubuan siya..

"Kanina sa kama, You're not complaining. Sabi mo pa 'Sige pa Love, ahhh'..." mabilis ko siyang hinampas dahil sa panggagaya nya sa boses ko..

"Bunganga mo! Kumain ka na lang" nahihiyang saad ko at muli siyang sinubuan..

Kinuha nya ang kaliwang kamay ko, hinihimas himas niya iyon.
Kinulong nya ito sa dalawa nyang kamay at tsaka hinalik halikan..

"Ang saya saya ko, Love.." seryosong saad nya habang hinihimas ang kamay ko sa muka niya..

"Bakit?" tanong ko sa kanya at sumubo din ng pagkain. Nakakagutom at nakakapagod din ang ginawa namin buong araw ah..

"Because i'm with you. I always feel better when i'm with you. I always feel at home. You make me insane but you're my sanity too. When i feel bad, just looking at you making me feel better. I feel like i can make a song just by thinking how much i love you." marahan kong hinalikan ang pisngi nya..

"I love you too.." malambing na saad ko sa kanya.

Hindi ko alam kung anong isasagot sa mga sinabi nya.

"Maybe our break up meant to happen for me know how much i need you in my life. You're my air to breathe. My blood in my veins. I can't live without you. You to me are everything." naramdaman ko ang pagkabasa ng kamay ko..

"Jelay, n-naiyak ka ba?" hindi ko kita ang muka nya dahil nga nakasandal sya patalikod sa akin..

"I told you. I'm so happy.. I can't hold it that it's overflow in my eyes." sunod sunod nyang hinalikan ang kamay ko..

"Kailan ka pa naging vocal sa feelings mo?" biro ko sa kanya. Kilala ko si Jelay na hindi sasabihin ang tunay na nararamdaman niya..

"I can't compress it anymore. I'm going to explode if i didn't say those words to you.." niyakap ko siya ng mahigpit muna sa likod..

I rest my chin at her shoulder.

"Anyway, it's just a few ounce of my love for you.. No words can describe how much i love you." dagdag nya pa..

Pakiramdam ko ang puso ko lalabas na dibdib ko..

"Anong nagawa ko, Love? Why did you love me like that?" bulong ko.

It's too much. Am i dreaming?

"I'm the one, who should i ask you that." simpleng sagot nya at hinalikan ang kamay kong hawak hawak niya pa rin...

"Hindi kaya. You're the perfect one her." sagot ko sa kanya..

"Yes. I'm Miss Perfect 'cause you made me feel that. I never really felt perfect until you came along.. You're like the '+C' on every integral answer. " tumawa siya ng mahina kaya nilingon ko siya..