#This is the last chapter of this story, and para na ding speacial chap sya mga anak hehe. Iloveyou all. Happy reading!
After seven years without Miracle is boring, wala na akong nakikitang kasing ganda niya. At kasing bait niya. Miss na miss ko na ang asawa ko.
After tina and I got annul ay tinuon ko ang buong pitong taon sa pagtatrabaho, wala na din akong naging balita sa mga anak ko simula nung ilayo sila n Charlie saakin at ni isang balita ay pinagkait nila para saakin.
I remember Miracle saying to me na nakikipag hiwalay na siya sakin, and I never sign that fucking annulment papers.
"Maghiwalay na tayo." Kadarating ko lang ng bahay and it's been a midnight at gising pa pala sya.
"Don't kidding me miracle." Saad ko habang inaalis ang necktie ko.
"Akala ko hindi kana babalik.." malungkot niyang saad tumingin naman ako sakanya habang nakaupo sya sa gilid ng aming kama.
"Kailan ko pinaramdam sayong hindi ako babalik mira? Kahit kaylan ay hindi ko sinabi sayong iiwan kita dahil nangako ako sa harap ng dyos ma kahit na kailan ay hindi ako mang-iiwan ng taong mahal na mahal ko."
"Pero ginawa mo akong kabit, isang kabit na hindi man lang alam na may asawa ang kanyang asawa. Ginawa mo akong bobo. Ginawa mo akong tanga Izrael." Natahimik naman ako sa kanyang tinuran.
"Hindi, wag mo iyang iisipin. Kahit na kailan ay hindi kita tinuring na kabit Mira for petesake!"
"Hindi mo ba talaga ako tinuring na kabit? Pero ginawa mo akong kabit? Kasal ka Izrael pero hindi mo sinabi saakin. Hindi mo sinabing nakatali ka pa pala."
Lumapit ako sakanya at tiningnan siya.
"Mahal kita miracle, mahal ko kayo ng mga bata at pag sinabi ko sayo mawawala ka saakin mawa—"
"Napaka selfish mong tao! Hindi mo man lang inisip kung anong mararamdaman ko ha?" Tumayo sya at lumapit saakin.
"Hindi mo man lang inisip na sobra-sobra mo akong masasaktan, hindi mo inisip kasi sarili mo lang ang iniisip mo! Hindi mo inisip ang mga bata. Ganyan kana ba talaga?!"
"Mira.."
"If you don't love me, leave."
"No!"
"Akala mo ba pagmamahal iyan Izrael?" Tumingin ako sa maga niyang mata.
"Hindi ganyan ang pagmamahal, hindi ganyan. Dahil kung mahal moko ipaglalaban moko. Kung mahal moko gagawa ka ng paraan. Kung mahal moko.....sinabi mo saakin pero hindi ka nagtiwala. Hindi ka nagtiwala sa pagmamahal ko!" She shout at me at bumuhos ang kanyang emosyon.
"Miracle.."
"You made us realize that not all your first trends to be your last." Malungkot niyang saad saakin at ngumiti ng mapait.
"Wag m-mo k-kong iiw-iiwan mi-mira." Pagmamakaawa ko at lumuhod ak sa kanyang harapan at niyakap ang kanyang mga hita.
I see her eyes, iyak sya ng iyak at pumikit ito bago magsalita.
"Hindi na tayo babalik sa dari Izarel."
"No-no pl-please w-wag,w-wag m-mokong i-iwan p-please...na-nagmamakaawa -ako sa-sayo." Iyak kong saad sakanya habang nakaluhod.
"Tumayo ka jan Izrael." Matigas niyang saad. Pero umiling ako.
"N-no.."
"Tumayo ka jan!"
"Wa-wag m-mokong i-iiwan Mi-mira h-hindi k-ko kakayanin." Iyak na iyak kong saad.
"Pero nagpaka selfish ka Izrael." Iyak niyang saad.
"Hindi ko matanggap ang lahat, sana sinabi mo ng mas maaga para gawan natin ng paraan pero wala?! Wala kang sinabi!"
"Na-natatakot ak-akong ma-mawala k-ka sakin Honey."
"Stand up Izrael."
"No!"
"I said stand up!" Sigaw niya.
Pero hindi ako nagpatinag at nanatili akong nakaluhod sakanya, bumitaw ako sa mga hita niya at inangat ang tingin ko sakanya.
"You will always have my heart." Napapaos kong saad sakanya.
"Hindi ko kailangan yan."
"Mira.."
"Minadali ko ang pag-ibig kaya tayo humantong sa ganito, we need to separate and be strangers again. Kayanin natin para sa mga sarili natin dahil pag pinagpatuloy pa natin 'to pareho tayong mawawasak." She said.
Nanatili lang akong umiiyak habang nakaluhod sakanya habang sya ay iniiwas ang tingin saakin.
"Mira.."
"I will choose you no matter what, pero kinwestion mo ang pagmamahal ko sayo. Hindi ka nagtiwala sa pagmamahal ko para sayo. Hindi mo sinabi saakin dahil lang sa natatakot kang iwan kita?! Bakit? Ganun ba ang tingin mo saakin? Hindi! Hindi kita iiwan kung sinabi mo ng mas maaga saakin para maayos natin! Para maayos natin kung anong problema natin! Hindi y-yung! Hindi yung ganito!" Tuloy-tuloy niyang saad habang umiiyak, napayuko ako at napahagulgol.
"Mira I'm sorry...." basag ang aking boses sa sinambit ko.
"Pinapatawad kita Izrael, pero kailangan na nating tapusin ang relasyong meron tayo."
"No! No mira." Agad akong yumakap sa kanyang hita.
"How can i tell you I love you when you keep on pushing me away?" Iyak kong sambit sakanya.
"Mahal moko sa salita, pero hindi galing sa puso mo." Napapaos niyang saad.
"Mahal kita, by my words. By my whole heart miracle." I said.
Umiling sya saakin at yumuko para makita ako.
"Wag na wag mo ng gagawin iyan, huwag kang magmakaawa kung may aalis sa buhay mo. Wag kang magmamakaawa para magstay sila sayo."
"Mira.."
"We can't understand our relationship now, kailangan na muna nating maghiwalay."
Napatahimik naman ako sa sinabi niya.
"When people keep saying they love us, but keep putting us into the situation na ikakasakit natin." At ngumiti sya saakin, at pinabitaw na niya ako bago sya tumalikod at umalis.
Nagpunas ako ng luha ng maalala ko ang huli naming paguusap noon ni mira, and for now. I'm happy na magkaayos na muli kami ng mga anak ko.
For my wife mira, mananatili sya sa puso ko. Mananatili sya habang-buhay sa puso't isip ko. Hindi ko magawang maging masaya sa piling ng iba habang inaalala ko ang matamis na ngiti ng aking asawa at ag kanyang pagmamahal na hinding-hindi mapapantayan nino man.
Nagkamali ako dahil hindi ako nagtiwala sa pagmamahal ni mira noon pero mas nagkamali ako ng hayaan kong maging ganito ang aking pamilya, ang inisip ko lamang ay ang aking sarili at hindi ang mararamdaman ng aking pinakamamahal na asawa't mga anak.
Atty. Izrael Lewis.
I miss someone who's in heaven right now, and that's my wife. My lovely wife.
—THE END
