Lilith:Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

Εισαγωγή

Lilith's POV

Στεκόμουν στο παράθυρο μου και έβλεπα τους γονείς μου να κανονίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για το πάρτι μου. Τραπέζια ήταν τοποθετημένα κατά μήκος όλης της πίσω αυλής μας και, δεδομένου ότι ήταν Μάιος, όλα ήταν τόσο όμορφα τόσο πράσινα. Σχεδόν σουρεαλιστικό από μια άποψη. 

Τόση ομορφιά που με το που έρθει το φθινόπωρο θα χαθεί. Όπως και η δική μου ζωή. Γιατί μπορεί οι γονείς μου να μου λέγανε ότι τα όνειρα μου δεν ήταν παρά εφιάλτες, αλλά εγώ ήξερα καλύτερα. Ειρωνεία. Η μέρα των γενεθλίων μου, η μέρα που θα με φέρει πιο κοντά στον θάνατό μου. 

Οι γονείς μου, αγκαλιασμένοι τώρα στην μέση του κήπου απολάμβαναν την διακόσμηση. Πόσο πόνο θα τους προκαλούσα άθελά μου. Ήμουν ένα όνειρο και φρόντιζαν να μου το υπενθυμίζουν σε κάθε ευκαιρία. Αλλά όπως κάθε όνειρο, και το δικό τους θα είχε ένα τέλος. 

Γύρισα και κάθισα στο κρεβάτι μου. Εκεί, ακουμπισμένα στην γωνία ήταν τα δώρα μου. Για την ακρίβεια, τα πρώτα μου δώρα. Χαμογέλασα. Πάντα με κακομάθαιναν. 

Πάνω-πάνω τυλιγμένο με ένα ροζ χαρτί περιτυλίγματος και έναν μωβ φιόγκο ήταν το δώρο της μητέρας μου. Ήξερα τι είναι. Ένα ημερολόγιο. Μου είχε πει ότι όταν ήταν στην ηλικία μου είχε και εκείνη ένα. Χρειαζόταν σε κάποιον να μιλήσει, να εκφράσει τα συναισθήματα της κάπου που ήξερε ότι δεν θα κριθεί γι' αυτά. Ώσπου γνώρισε τον πατέρα μου.

Πήρα το τυλιγμένο πακέτο στα χέρια μου και το ξετύλιξα. Τα ίδια χρώματα με το χαρτί στόλιζαν το εξώφυλλό του. Το χάιδεψα απαλά με τα ακροδάχτυλά μου. Την μητέρα μου την βοήθησε. Και ακόμα μέχρι σήμερα την έχω δει να χαζεύει στην σοφίτα τα παλιά της ημερολόγια. Τα είχα διαβάσει όταν ήμουν μικρότερη και έπαιζα κυνήγι θησαυρού με την ξαδέρφη μου την Μέρεντιθ. Η αγαπημένη μου Μέρεντιθ. Κόρη του αδερφού της μητέρας μου. Και εκείνη ξεχωριστή όπως και εγώ. Θα ερχόταν και αυτή σήμερα. Όλοι θα έρχονταν. Φίλοι, συγγενείς, προστάτες. Γύρισα τα μάτια μου. 

Μια ζωή με προστάτευαν όλοι τους. Ακόμα μια ειρωνεία. 18 χρόνια προσπαθούσαν να με προστατέψουν από τους πάντες. Κανείς όμως δεν μπορούσε να με προστατέψει από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Άνοιξα το μικρό τετράδιο στην πρώτη σελίδα. Ήθελα να τους αφήσω κάτι να με θυμούνται όσο θα περνούσαν τα χρόνια...

Αγαπητό ημερολόγιο,

Αυτό είναι το δώρο της Μαμάς μου για τα 18α γενέθλιά μου. Και άμα θέλω να αρχίσω να γράφω τις αναμνήσεις μου, πρέπει να ξέρεις την ιστορία της ζωής μου οπότε...

Το όνομα μου είναι Λίλιθ Σαλβατόρε, και αυτή είναι η ιστορία μου...