Lilith:Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

7. Excuse me?

«Απίστευτο» μουρμούρισε η Κάθριν προσπαθώντας να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που μόλις είχε μάθει. Καθισμένη στο κρεβάτι της Έλενας και κρατώντας το κεφάλι στα χέρια της προσπαθούσε να ξεμπερδέψει το κουβάρι που είχε μόλις λάβει από την Έλενα.

«Χμ... Εσένα περίμενα να μου το πεις!» της είπε ειρωνικά η Έλενα βαδίζοντας πέρα-δώθε στο δωμάτιο.

«Και τι θα κάνεις τώρα;» την ρώτησε απαλά η Κάθριν αγνοώντας το σχόλιο της.

«Δεν ξέρω Κάθριν» της απάντησε με την απελπισία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.

«Ειλικρινά... δεν ξέρω. Θα μιλήσω με τον Κλάους και θα δω».

Η 'Έλενα αναστέναξε βαθιά και πήγε να καθίσει δίπλα στην Κάθριν χαμηλώνοντας το κεφάλι της. Όταν σήκωσε το βλέμμα της η Κάθριν μπορούσε να διακρίνει τα δάκρυα που δεν έλεγαν να τρέξουν να καθρεπτίζονται στα μάτια της και δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Ποτέ δεν είχε νοιαστεί για κανέναν αρκετά ώστε να μείνει κοντά του σε μια τέτοια κατάσταση. Όμως εδώ ήταν διαφορετικά. Έτσι απλά ακούμπησε το χέρι της στον ώμο της σωσίας της.

1 χρόνο τώρα η Έλενα είχε καταφέρει να μην δείξει ποτέ τα αισθήματά της. Να μην ρίξει ούτε ένα δάκρυ για κανέναν. Όμως τώρα που έβλεπε ότι η κατάσταση ήταν πλέον ανεξέλεγκτη και πλήρως εκτός του ελέγχου της δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Και αυτή η τόσο μικρή χειρονομία της Κάθριν απέναντί της την έκανε να ξεσπάσει σε δυνατά κλάματα.

Η Κάθριν δεν ήξερε πως μπορούσε να την βοηθήσει. Δεν ήξερε αν πρέπει να καταραστεί την τύχη της που την έφερε σε αυτήν την κατάσταση ή ήταν αυτή η ευκαιρία να τους αποδείξει ότι μπορούσε να αλλάξει.

«Τι θέλεις Έλενα;» της είπε σιγανά παίρνοντας την αγκαλιά.

«Τον αγαπάω Κάθριν» κατάφερε να ψελλίσει ανάμεσα στα αναφιλητά της η Έλενα. Δεν χρειαζόταν να της πει περισσότερα. Αφού είχε ακούσει όλη την πλευρά της ιστορίας μπορούσε να καταλάβει καθαρά ποιόν εννοούσε. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι όμως γι' αυτό. Είχε μια συμφωνία με τον Ντέιμον και σκόπευε να την κρατήσει. 

Ήξερε ότι διακινδύνευε πολλά αλλά ήταν ένα ρίσκο που άξιζε να πάρει. Αρκεί να έβρισκε τον κατάλληλο τρόπο να χειριστεί την κατάσταση. Μετά βέβαια τα πρόσφατα γεγονότα έπρεπε να αλλάξει γραμμή πλεύσης. Κοίταξε την κοπέλα που έκλαιγε στην αγκαλιά της και το παιδί που έπαιζε στην άλλη άκρη του κρεβατιού με το αρκουδάκι του χωρίς να δίνει σημασία στην μητέρα του που είχε σπαράξει. Δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί γιατί. Ήξερε καλά ότι μπορούσε να κάνει κάτι ακόμα και σε αυτήν την μικρή ηλικία, εξάλλου είχε ήδη μερικές ικανότητες. Η Έλενα είχε φροντίσει να της πει και για αυτές. Οπότε, γιατί δεν αντιδρούσε; Εκτός... ξαφνικά μια σκέψη της ήρθε στο μυαλό αλλά την έδιωξε γρήγορα. Δεν μπορούσε να ξέρει, σωστά; Δεν μπορούσε να ξέρει τι θα συμβεί παρακάτω. Να γνωρίζει την συνέχεια. Το παιδί σήκωσε τα μάτια του για να συναντήσει εκείνα της Κάθριν. Για μια στιγμή θα ορκιζόταν ότι είδε τα μάτια του πατέρα της και ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη της αλλά το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο που κοίταξε καλύτερα η μικρή απλά την κοιτούσε. Τι στο καλό συνέβη μόλις; αναρωτήθηκε την στιγμή που το τηλέφωνο της Έλενας χτυπούσε στο κομοδίνο.