Lilith:Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

47. Last minute advices

Lilith's POV

Δεν ήμουν υπέρ του πολέμου. Ήμουν φιλειρηνίστρια και δεν σκόπευα να το αλλάξω τώρα. Ο πόλεμος των ειδών δεν με έβρισκε σύμφωνη, εγώ ήθελα να ζούμε όλοι αρμονικά. Με το να πάρουν όμως τον Ντέιμιεν από μένα, είχαν υπογράψει τον αφανισμό τους. Δεν ήθελα να ξεκληρίσω ολόκληρο είδος, θα τους έδινα ίσως την ευκαιρία να παραδοθούν από εκεί και πέρα όμως ήταν στην κρίση τους. Είχα βρικόλακες και υβρίδια μαζί με μάγους και ανθρώπους, έτοιμους να πεθάνουν για μένα αλλά και πάλι δεν με ένοιαζε. Ευχαρίστως θα θυσίαζα τις ζωές τους για να έχω τον Ντέιμιεν πίσω και αυτό δεν ήταν του χαρακτήρα μου και με τρόμαζε. Είχα γίνει άσπλαχνη και αδιάφορη για την ανθρώπινη και μη ζωή και εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι. Ο Ντέιμιεν με είχε χαλάσει. Χαμογέλασα στην σκέψη και στριφογύρισα το δαχτυλίδι του που πλέον δεν έβγαινε από το δάχτυλο μου. Κοίταξα στον καθρέφτη τα ρούχα που μου είχαν δώσει και φορούσα τώρα. Μου είχαν δώσει ένα σκληρό πέτσινο μπουφάν και ένα αντίστοιχο πέτσινο παντελόνι. Έδειχνα σαν άσπλαχνη αφέντρα μέσα σε αυτό το σύνολο αλλά επιμένανε ότι είναι για το καλό μου. Αν κάποιος λύκος έκανε επίθεση θα δυσκολευόταν λίγο να σκίσει το τόσο σκληρό ύφασμα, τόσο ώστε να προλάβω να τον απομακρύνω από πάνω μου. Η ώρα είχε φτάσει και έπρεπε να φανώ αποφασισμένη και έτοιμη να κατατροπώσω τους εχθρούς μας. Κατέβηκα την σκάλα αργά και συγκέντρωσα όλα τα βλέμματα πάνω μου. Η dominatrix μέσα μου το έβρισκε άκρως κολακευτικό να έχω τόσα αντρικά βλέμματα συγκεντρωμένα πάνω μου. Ο πατέρας μου και ο Κλάους πάλι όχι, αν κρίνω από τις αντιδράσεις τους.

«Την κοπέλα του γιού μου κοιτάτε έτσι. Μαζευτείτε!» γρύλισε και ήρθε να σταθεί μπροστά μου. Τα βλέμματα απομακρύνθηκαν από πάνω μου και γέλασα. Μου έκανε εντύπωση που ο πατέρας και η μάνα μου δεν είπαν λέξη για το 'κοπέλα του γιού μου' αλλά και πάλι νομίζω ότι είχαν αρχίσει να το παίρνουν απόφαση ακόμα και αν δεν ίσχυε εξ ολοκλήρου. Ότι ανήκα στον Ντέιμιεν δεν υπήρχε αμφιβολία όσο για το κοπέλα του, ναι γι' αυτό είχα κάποιες ενστάσεις αλλά δεν ήταν ούτε ο κατάλληλος χρόνος ούτε ο τόπος να ξεκινήσω εγώ να αναλύω τις γυναικείες αμφιβολίες και ανασφάλειες μου. «Μάλλον δεν το σκεφτήκαμε καλά όταν σου δώσαμε αυτά τα ρούχα.» είπε γυρνώντας προς το μέρος μου και κοιτώντας με από την κορυφή ως τα νύχια. Ήταν πολύ εφαρμοστό το παντελόνι, τόνιζε ότι δεν πρέπει να τονίζεται τόσο, όσο για το μπουφάν ήταν άλλη ιστορία.

«Τουλάχιστον μπορεί να σε δουν, να τους ζαλίσεις και να έχουμε την ευκαιρία για το πρώτο χτύπημα.» Η Κάρολαιν εμφανίστηκε δίπλα μου και στράφηκα προς το μέρος της για να τυλίξει τα χέρια της σφιχτά γύρω μου. Την αγκάλιασα και εγώ σφιχτά πίσω και γύρισε να με φιλήσει γλυκά στο μάγουλο. Της χαμογέλασα και απομακρύνθηκα από εκείνη.