Lilith:Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

17. Regret nothing

Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς

κάτι φοβάται,

κάτι αγαπά

και κάτι έχει χάσει.

~H. Jackson Brown, Jr

Η Έλενα ξύπνησε νωρίς το επόμενο πρωί για να βρει το χέρι του Ντέιμον τυλιγμένο γύρω από την μέση της. Ώστε αυτό ήταν το αίσθημα της τόσης ασφάλειας που της είχε χαρίσει τον πιο υπέροχο ύπνο που είχε κάνει εδώ και έναν χρόνο. Αναστέναξε αργά και ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό της. Κοιτάζοντας την κοιμισμένη μορφή του Ντέιμον δίπλα της θα ορκιζόταν ότι η νεκρή καρδιά της χτύπησε ξανά. Ήταν τόσο γαλήνιος. Σαν να είχαν εξαφανιστεί με έναν μαγικό τρόπο όλα τα προβλήματα και η καταστροφή που κουβαλούσε. Σηκώθηκε όσο πιο προσεχτικά μπορούσε ώστε να μην τον ξυπνήσει. Είχε τελειώσει με έναν Σαλβατόρε και τώρα ήταν η σειρά να εξηγήσει στον επόμενο. Σε εκείνον που στην ουσία χρωστούσε τις περισσότερες εξηγήσεις. Τον Στέφαν. Ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στον Ντέιμον βγήκε αθόρυβα από το δωμάτιο αρπάζοντας τα ρούχα της στο μεταξύ. Φορώντας πρώτα το παντελόνι της κοίταξε αριστερά και δεξιά στον διάδρομο. Ψυχή. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και βάζοντας και την μπλούζα της κατέβηκε την σκάλα. Θα ετοίμαζε το γάλα του παιδιού πρώτα και μετά θα πήγαινε να συναντήσει τον Στέφαν. Αλλά και τα 2 την πρόλαβαν. Μπαίνοντας στην κουζίνα είδε την κόρη της στο κάθισμα φαγητού και τον Στέφαν καλυμμένο με την κρέμα της. Προσπάθησε να κρύψει ένα γέλιο αλλά ο Στέφαν της έκανε νόημα ότι μπορούσε να γελάσει ελεύθερα.

«Μπορώ να φανταστώ πόσο γελοίος πρέπει να δείχνω. Γέλα ελεύθερα.» Όμως η ευδιαθεσία της Έλενας είχε μαγικά εξαφανιστεί. Είχε την εντύπωση ότι ο Στέφαν δεν μιλούσε για την παιδική τροφή που στόλιζε το κεφάλι και την μπλούζα του. «Μην ανησυχείς. Δεν την πείραξα. Απλά πηγαίνοντας στο δωμάτιο μου την άκουσα να γυρίζει ανήσυχη στο κρεβάτι της και την κατέβασα να την ταΐσω.» Ο Στέφαν ξεφύσησε δυνατά. «Για την ακρίβεια Έλενα, μπορούμε να μιλήσουμε λίγο γι' αυτό? Λυπάμαι για ότι έκανα εχθές. Έχασα τον έλεγχο και...»

«Ας μην το σκεφτόμαστε Στέφαν έτσι? Πέρασε. Είσαι θείος της και παρόλο που δεν το έμαθες με τον καλύτερο τρόπο και ξέρω ότι αυτό ίσως δεν σου φτάνει είμαι χαρούμενη που είσαι εσύ. Δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο. Ότι έγινε εχθές... Ας το ξεχάσουμε. Είσαι υπέροχος και ξέρω ότι την αγαπάς. Όπως ξέρω ότι και η Λίλιθ σε αγαπά πολύ.»