Lilith:Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

30. A pretty boy with an ugly secret

Damien's POV

Τεντώθηκα αργά εκείνο το πρωινό. Ίσως αυτός ήταν ο ωραιότερος και πιο ήσυχος ύπνος που είχα ποτέ. Ένιωσα ένα απαλό χάδι στο κεφάλι μου και γύρισα απότομα. Είδα τα γαλάζια μάτια της πρησμένα και κόκκινα από την αϋπνία. Τι είχα κάνει πάλι? Γιατί ρε γαμώτο έπρεπε πάντα οι αποφάσεις μου να ικανοποιούν μόνο εμένα και να καταστρέφουν εκείνη? Σηκώθηκα πριν καλά καλά προλάβει να το καταλάβει.

«Που πας?» με ρώτησε κουρασμένα τρίβοντας τα μάτια της.

«Δεν έπρεπε να είχα έρθει.» είπα θυμωμένα. Ανασηκώθηκε άτσαλα και με κοίταξε.

«Τι σε έπιασε ξαφνικά?» Βημάτιζα θυμωμένα πάνω-κάτω. Τραβώντας νευρικά τα μαλλιά μου. Ήθελα να απαλλαγούν από το χάδι της, την μυρωδιά της, το ενδιαφέρον της.

«Δεν έπρεπε να με έχεις δεχτεί. Εσύ φταις. Είχα μια στιγμή αδυναμίας και την εκμεταλλεύτηκες!» ούρλιαξα. Δεν έβγαζαν λογική αυτά που έλεγα αλλά ήμουν τόσο θυμωμένος με τον εαυτό μου που την είχα αφήσει να δει μια ευαίσθητη πλευρά μου που ξεσπούσα άσχημα. Θα με εκμεταλλευόταν σίγουρα. Όλοι στην θέση της θα το έκαναν. Κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να διώξω ότι για μια στιγμή ήταν διαφορετική. Αυτός ήταν ο στόχος της από την αρχή. Είχε σκοπό να με κάνει να λυγίσω και να υποκύψω στα θέλω της.

«Είσαι με τα καλά σου? Τι σου έκανα? Εσύ μου ζήτησες να μείνεις εδώ.» μου φώναζε όρθια τώρα προσπαθώντας να έρθει προς το μέρος μου. Της κούνησα το δάχτυλο μου και απομακρύνθηκα.

«Μείνε μακριά μου. Αυτός ήταν ο στόχος σου να με λυγίσεις για να με κάνεις σκυλάκι σου?» Ένιωθα το αίμα να βράζει στις φλέβες μου ενώ ο θυμός μου ήταν έκδηλος περισσότερο από κάθε φορά. Ένιωθα τις φλέβες κάτω από τα μάτια μου να φουντώνουν καθώς το τέρας μέσα μου πάλευε να βγει.

«Δεν βγάζουν λογική αυτά που λες! Ξέρεις ότι δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο.» Έτρεμα ολόκληρος τώρα προσπαθώντας να συγκρατηθώ να μην της ορμήσω. Φαινόταν τόσο γλυκιά, τόσο αθώα με τα μαλλιά της λυτά στους ώμους της και τα μάτια της πρησμένα από την αϋπνία. Γαμημένη ανθρώπινη φύση! Μόνο αδύναμη ήταν αυτή η πλευρά της.

«Λες ψέματα! Είσαι χειρότερη ακόμα και από την μάνα μου!» Είδα τις κόρες της να σκάνε βίαια στα μάτια της και η μαινάδα να παίρνει την θέση της. Τότε και μόνο τότε κατάλαβα τι είχα μόλις ξεστομίσει. Οι δαίμονες μου βασάνιζαν το μυαλό μου για την αδυναμία που είχα δείξει και τώρα η Λίλιθ θα ξεσπούσε την οργή που εγώ είχα προκαλέσει πάνω μου. Ενστικτωδώς και τα δικά μου χαρακτηριστικά αλλοιώθηκαν δίνοντας χώρο στο υβρίδιο μέσα μου να βγεί.