KÖR KELEBEK

|BÖLÜM 27

Multi/ Nehir Eylül

Saat gecenin ikisi olmuştu ama poyraz'dan bir haber yoktu...Korkuyla telefonumu çıkarıp kadir bey'i aradım. Bir kaç kere çaldıktan sonra açıldı. "Alo"

"Kadir bey poyraz neden hâlâ eve gelmedi? Ne olur söyleyin. Poyraz nerede?"

"Araştırıyoruz. Kapıda korumalar var değil mi kızım? Penceremden aşağı baktım. "Evet var."
"Tamam sen sakin ol. Ben seni haberdar ederim."

"Teşekkürler." Telefonu kapatıp cebime koydum. Evin içinde korkudan geberecektim. Ya biri gelip silahla beni vurursa? Ya poyraz öldürüldüyse...

Sıkıntıyla kendimi yanımdaki koltuğa bıraktım. "Allahım ne olur yardım et. Ne olur poyraz'a birşey olmasın."

Telefonum çaldığında hızlıca cebimden çıkardım. Arayan annemdi.

"Efendim anne."

"Kızım poyraz eve geldi mi? Merak ettim de. Rahatsız ettim kusura bakma." Gelmediğini söylersem kuşkulanırdı.

"Yok anne ne rahatsızlığı. Biz... biz de dizi izliyorduk poyrazla."

"Öyle mi? Pardon canımın içi. Iyi geceler." Bu kadar yalanla nasıl baş edeceğim gerçekten bilmiyorum...

"Iyi geceler anne." Telefonu kapatıp yanıma koydum. Yüzümü ellerimle kapattım. "Allahım lütfen... Lütfen..."

Ne yapacağımı bilmiyordum. Elim kolum bağlı öylece bekliyordum ve bu beni gerçekten çok korkutuyordu. Cam kenarındaki koltuğuma iyice yerleştim ve dualar etmeye başladım. Gözlerimi kapattım. "Allahım ne olur kimseye birşey olmasın..."

***

Yavaşça gözlerimi araladığımda etrafa bakmaya çalışsam da her yer kapkaranlıktı. Birden bacaklarımda ve belimde bir el hissettiğimde korkuyla elin sahibine bakmaya çalıştım. Karanlıkta görebildiğim poyrazın gözleriydi.

Gözlerimi kapatıp açtım. "Rüya mı görüyorum?" Birden havalandığımda ellerimi poyraz 'ın yüzüne değdirmeye çalıştım. "Gerçek misin sen?"

Gülümseyip yavaşça yatağa bıraktığında kaşlarımı çatmış ona bakıyordum. "Buradayım."

"Neredeydin?" Dedim fısıldayarak.

"Ufak bir problem oldu ama hallettim. Sen bunları düşünme. Uyu."

"Bu e-evde sürekli korkuyla mı yaşayacağız?" Dediğimde yüzündeki gülümseme kayboldu. "Bir daha... Kimse... Bu eve... Giremeyecek nehir. Sana söz veriyorum."

Başımı salladım."Sen ıyimisin?"

"Iyiyim." Gözlerimi kapattım. Artık rahat bir uyku uyuyabilirdim...

***

Gözlerimi açtığımda hemen yatakta doğruldum. Etrafıma baktığımda kimse yoktu... Hızlıca ayağa kalkıp giyinme odasından poyrazın odasına geçtim. Poyraz yoktu... "Rüyamıydı yani? Allah kahretsin rüya mıydı?"